Het jaaroverzicht van 2020. Een bewogen jaar voor iedereen dankzij corona. Mijn werk stortte volledig in elkaar en al mijn privé-reizen werden geannuleerd. Een jaar om nooit te vergeten. Al zou ik het jaar liever wel zo snel mogelijk vergeten. Lees in deze blog hoe het ging met mijn blog, hoe het is afgelopen met al mijn mooie plannen voor 2020 en hoeveel dagen ik uiteindelijk nog in het buitenland door bracht.
Werken, werken en dan ineens niet werken
2017 vs 2018 vs 2019 vs 2020
| 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | |
| aantal dagen voor mijn werk in het buitenland | 72 | 73 | 57 | 19 |
| aantal dagen prive in het buitenland | 40 | 43 | 38 | 17 |
| totaal aantal dagen in het buitenland | 112 | 116 | 95 | 36 |
| aantal nieuwe landen die ik bezocht | 3 | 2 | 1 | 1 |
Voor het eerst in jaren was ik niet minstens drie maanden in het buitenland te vinden. De hele wereld ging op slot, de reizen voor mijn werk werden stil gelegd, vakanties werden geannuleerd. Hoeveel impact had het Corona virus op mijn jaar? Heel veel. Waar ik voorgaande jaren nog 100 of meer dagen in het buitenland te vinden was, werden dat er in 2020 maar 36.
Ik ontdekte één nieuw land in 2019; Egypte. Egypte was super, maar mijn keuze om met een groepsreis te gaan niet zo. Ik weet nu zeker dat voor mij groepsreizen niet meer tot de mogelijkheden behoren. Ik heb het drie keer een kans gegeven, maar het is zo’n totaal gebrek aan avontuur dat ik altijd met een onrustig gevoel thuis kom. Niet zelf ergens rondzwerven. Niet zelf op ontdekking. Niet zelf je eigen tempo reizen. Het bevredigd voor mij niet mijn wanderlust wanneer ik op groepsreis ga, dus bij deze staat het zwart op wit. Ik ga niet meer op groepsreizen.
Hoeveel tijd bracht ik in het buitenland door per maand?
Hoe ziet zo’n reisjaar er dan uit wanneer je zo’n internationale baan hebt? In onderstaande twee grafieken zie je het aantal dagen die ik per maand door bracht in het buitenland gesplitst naar werk en privé voor 2019 en 2020. Corona heeft er flink in gehakt. Ik houd mijn hart vast voor 2021 wanneer ik dit gat op mijn werk weer helemaal dicht moet lopen.
Wat is er geworden van mijn plannen?
Ik had in mijn jaaroverzicht 2019 allerlei plannen geschreven voor 2020. Wat is er geworden van al die plannen?
- Een nieuwe yogaretreat in Turkije – zeilend langs de Turkse Riviera; geannuleerd vanwege corona – in 2021 proberen we het weer.
- Een nieuwe paardrijvakantie in Portugal; geannuleerd vanwege corona – in 2021 proberen we het weer.
- Onze Midlife-Retirement-Roadtrip komt elk jaar een beetje dichterbij dus we gaan verder met testen, proberen, plannen en fantaseren over wat we eens gaan doen op ons tussentijds pensioen. Dit jaar testten we onze potentiële camper tijdens een weekje Ardennen.
- Een rondreis door het Andesgebergte van Argentinië. Ik heb niet eens de moed verzameld om te gaan boeken toen in maart de wereld stopte met draaien.
- Een bestemming van mijn bucketlist afstrepen. Ik ging naar Egypte!
Dieptepunten van 2020
Waarschijnlijk een dieptepunt voor iedereen: corona! Hoe vervelend ik het niet kunnen reizen, het volledig zien instorten van mijn werk en het stoppen van het weinige beetje sociale leven wat ik heb ook vond, corona bracht me ook heel veel goeds. Ik reis al meer dan een decennium zo ontzettend veel. Non-stop bezig met een volgende werktrip. Altijd leven uit tassen. Alleen maar uit eten. Meer dan 30% van mijn tijd niet in mijn eigen bed slapen. Ik voelde me zo ontzettend in leven en tegelijkertijd af en toe zo dood. Klinkt tegenstrijdig he?
Dood en levend tegelijk
Ik zag met mijn werk en vakanties de hele wereld. Die fantastisch mooie wereld. In mijn eentje of samen op ontdekkingstocht. Nieuwe culturen, nieuwe ervaringen, nieuwe smaken. Ik leefde voor wel 150%. Maar hoogtepunten gaan vaak samen met dieptepunten. Ik was veel van huis, at vaak alleen in hotels, sliep onregelmatig en werkte meer uren dan er in mijn contract stond. Ik miste geregeld sociale activiteiten omdat ik eindelijk eens thuis op de bank wilde zitten of simpelweg niet in Nederland was. Dat leven heeft me veel gegeven maar ook veel gekost.
Sabbatical
Door corona moest ik verplicht stoppen met dat alles. Een soort verplichte sabbatical. Ik bracht elke dag met Soura door. De konijnen liepen dag in, dag uit los door de tuin en vraten alles op. Ik zag de seizoenen in onze tuin veranderen. Ik ging eindelijk verder met allemaal kleine projecten in huis. Ik weet zeker wanneer je me de keuze had gegeven ik toch echt liever te paard door Argentinië was gereisd, maar zonder keuze bleek corona toch best oké uit te pakken. Ik kwam helemaal tot rust.
Wat ik terug kreeg voor al die gemiste reizen: uren, dagen, weken samen met Soura door de bossen zwerven. Nog meer dan thuis zag ik onderweg met Soura de seizoenen veranderen.
Depressief
Misschien kwam ik iets te veel tot rust. Langzaamaan stopte ik niet alleen met reizen, maar met alles. Ik stopte tijdelijk met het schrijven van mijn weekoverzichten. Ik kreeg minder zin in alles. Waarom zou ik me aankleden als ik de deur niet uit ga? Waarom zou ik vandaag douchen als er niemand is die me ziet? Waarom zou ik nog dromen over reizen als ik ze toch niet meer ga maken dit jaar? Ik was zo druk bezig geweest met mijn team motiveren en opbeuren, dat is was vergeten om het ook bij mezelf te doen. Ik zakte langzaam weg in verveling en uitzichtloosheid. Een troosteloze winter stond voor de deur. Een winter lang werkend aan de keukentafel. Elke dag hetzelfde eentonige ritme. Elke dag hetzelfde deprimerende nieuws van het RIVM over de corona cijfers.
Dit jaar veranderde van een jaar met hervonden rust in een jaar van uitzichtloze verveling. Laat ik hier even voorop stellen dat ik uiteraard niks te klagen heb tijdens deze crisis in Nederland. Ik verloor mijn baan of eigen zaak niet, hoefde niemand te ontslaan en hield het financieel goed uit. Gelukkig is dit geen wedstrijd wie het allerzieligst is en mag er ook ruimte zijn voor grote veranderingen in een leven die misschien niet direct tot ontslag leiden.
Nederland is geen vakantieland
Zoals veel andere fanatieke reizigers, had ik op reis kunnen gaan in eigen land om te compenseren voor de verloren reizen en die deprimerende gevoelens de kop in te drukken. Maar dat is niks voor mij. Om dat “reiseffect” te krijgen, moet ik naar een omgeving waar het anders is. Dat is voor mij geen weekendje Noordwijk of een tripje naar de Sallandse Heuvelrug.
Wanneer ik een weekend weg ga in Nederland voelt het altijd alsof ik onnodig veel geld uit geef. De hotels/Airbnb’s zijn duur. Restaurants zijn duur. En wat je ziet in de omgeving is weinig spannend. Daarnaast was een groot deel van het jaar alles dicht vanwege corona dus heel veel opties had ik sowieso niet gehad. Dan maar proberen om Netflix uit te kijken en mijn geld opsparen voor mooie reizen in 2021 wanneer de prijzen waarschijnlijk door het plafond gaan omdat al die reisorganisaties hun geld van 2020 nog terug moeten verdienen.
2020 blogfeitjes
Meest gebruikte zoekterm: geen ambitie (hoort bij de blog “wat nou als je geen ambitie hebt?”)
Meest vreemde zoekterm: naakte yoga mannen (wat dacht die persoon op mijn blog aan te treffen?!?)
Meest gelezen artikel: de beste vintage en tweedehandswinkels in Den Bosch
Gepubliceerde berichten: 79
Totaal aantal woorden die ik met jullie deelde: 160.245
Toekomst van mijn blog?
Hoe ga ik verder met dit uit de hand gelopen project waar ik vier jaar geleden mee startte? Ik ben volledig gestopt met de promotie van mijn blog op allerlei Facebookgroepen. Alleen wanneer ik op Facebookgroepen anderen echt waardevolle tips kan geven, deel ik nog wel eens mijn blog, maar meestal laat ik het maar gaan. Nog steeds heb ik geen Instagram, Linkedin, Twitter of Pinterest. Ik heb op mijn website al aangegeven dat ik geen samenwerkingen doe (niet dat ik nou zo ontzettend veel samenwerkingen aangeboden kreeg hoor). Alleen mijn eigen Facebookpagina gebruik ik nog om mijn blogs (en heel veel flauwekul) te delen. Het enige wat ik eigenlijk niet afsla, zijn uitnodigingen voor interviews (toch stiekem een wannabe beroemdheid).
50.000 bezoekers per maand
En dit bevalt me fantastisch. Ik wil geen fulltime blogger worden, dus waarom zou ik mijn best doen om steeds meer bezoekers te trekken? Ok, ik zeg geen ‘nee’ tegen 50.000 bezoekers per maand, maar zonder die bezoekers ben ik ook prima gelukkig met wat er geworden is van mijn blog. Ik ben supertrots dat alle foto’s op mijn blog van mij zijn, ook als ze niet aan de Instagram eisen van tegenwoordig voldoen. Het is zo makkelijk om je te laten verleiden tot allerlei perfecte stock-foto’s om maar aan die eisen van de gemiddelde blog te voldoen. Ik wilde er niet aan beginnen, hoe lelijk ik sommige van mijn eigen foto’s ook vind. Daarmee kan ik wel zeggen dat mijn blog ook echt 100% mijn eigen blog is.
Maar boven alles ben ik vooral blij dat ik die druk niet voel waar ik zo veel reisbloggers mee zie worstelen. De druk om regelmatig content te posten, om alles bij te houden, de teleurstelling wanneer je DA waarde omlaag gaat of je bezoekersaantallen terug lopen, of de ongemerkte druk van anderen die veel sneller succes hebben of veel harder groeien.
Komen de weekoverzichten weer terug?
Ik wil gewoon de mooie plekken in de wereld met jullie delen en vind het leuk om mijn weekoverzichten te schrijven. Ik schrijf met net zo veel plezier over mijn niet-reizende weken als over al mijn avonturen in het buitenland. Het is fijn om bij deze hobby precies te doen waar ik zin in heb.
En precies daarom ben ik dit jaar ook weer gestopt met de weekoverzichten. Zoals je hierboven al las, zakte ik door corona langzaam weg in sleur, verveling, lamlendigheid en een uitzichtloze dip. Ik had een paar maanden lang geen zin meer om mijn weekoverzichten bij te houden en dus deed ik dat niet. Inmiddels keert de zon weer langzaam terug in mijn hoofd en kan ik jullie vertellen dat ook de weekoverzichten weer terug gaan keren in 2021.
Bezoekersaantallen op mijn site
Hieronder nog de bezoekersaantallen per maand van mijn site voor alle nieuwsgierige meelezers die wel willen weten hoeveel bezoekersgroei ik heb zonder een zak te doen aan promotie. Je ziet er een mooi effect van alle corona maatregelen.
Wat brengt de toekomst?
In 2021 hoop ik dat het leven weer iets normaler wordt. Hopelijk kan ik voor mijn werk weer op reis en kan ik privé ook weer wat meer het reizen oppakken. Als alles goed gaat, dan hoop ik in 2021 de volgende plannen waar te maken:
- In de winter in Noorwegen een speciale Arctic Camper testen
- Een maand werken en paardrijden in Portugal
- Met mijn moeder op rondreis door Turkije
- De weekoverzichten weer schrijven
Ik durf nog niet aan meer te denken gezien de onzekere wereldsituatie. Ik durf niet meer plannen te maken, niet verder vooruit te denken, niet meer te fantaseren. De teleurstellingen van elke annulering zijn groot, dus beter plan ik niks meer. Mocht ik bovenstaande echt allemaal gaan doen, dan ben ik weer helemaal gelukkig.
