Weekoverzicht #28; into the wild part II, van een berg afglijden en een stoepje meepakken

Daar gingen we weer: ROADTRIP!! Ok, het was naar België, maar toch. Het had Equatoriaal Guinee kunnen zijn zo anders was mijn leven deze week. We testen een camper uit Azerbeidzjan, ontdekten de woeste wildernis van de Ardennen, ervoeren hoe het is om met Corona te reizen en aten bij een Michelin sterren restaurant. Maar eerst natuurlijk konijnenspam, want die zorgen er wel voor dat onze tuin geen woeste wildernis wordt met hun snoeiwoede.

Maandag; retro camper uit Azerbeidzjan

Na een halve dag werken vertrokken we richting Oost Nederland om ons huis op wielen voor de komende week op te halen. Na ons bezoek aan de Camper en Caravan Jaarbeurs (ja, hoe burgerlijk wil je het hebben, maar daar ben ik dus echt geweest) wilden we de stoere 4×4 UAZ Bukhanka testen voor onze Midliferetirement Roadtrip. En waar kun je dat beter doen dan in België. Lekker georganiseerd, bijna Nederlands, overal asfalt. Heel veel woester en wilder kan het niet worden op deze planeet. En al helemaal niet met een dienstvoertuig uit de voormalige USSR.

Belangrijkste check deze ronde:

slapen we hier beter in dan in die retro Volkswagen bus?
rijd dit makkelijker dan die retro Volkswagen bus?
kunnen we hier al onze spullen in kwijt?
en kunnen we er verliefd op worden?

Na de eerste paar kilometers beginnen we te twijfelen aan het rijcomfort, maar zoals altijd ben ik natuurlijk bereid al het comfort de deur uit te gooien want ik ben al lang verliefd geworden op deze fantastische bus (hoe kan ik het anders uithouden met Maarten als ik niet bereid ben om opofferingen te maken wat betreft comfort 😉 ).

Dinsdag; de mooiste wandeling van België

Na een super goede nacht (slaapcheck: geslaagd!) verlieten we eindelijk Nederland. Na een paar uur hobbelen en armspiertraining in deze bus zonder stuurbekrachtiging was het tijd voor de mooiste wandeling van België. Ik had flink wat onderzoek gedaan naar wat echt de moeite waard zou zijn om te zien in de Ardennen. De wandeling langs de Ninlingspo zou de mooiste van België moeten zijn volgens allerlei andere bloggers. Helaas ben ik een verwend nest met een te hoog verwachtingspatroon.

Wat er allemaal niet goed was?!? Om te beginnen kun je nergens parkeren. Twee kilometer door rijden na de parkeerplaats was er pas plek in de berm. Het gebied was druk en helemaal plat gelopen. Het standaard rondje is 6 kilometer over bruggetjes, door beekjes en klimmend over allemaal rotsblokken. Het is best een grappige wandeling (al moet ik wel eerlijk bekennen dat we niet de hele ronde hebben gelopen) maar het is er echt heel erg druk. Ik denk dat er alles bij elkaar misschien wel 100 auto’s geparkeerd stonden. Reken zelf maar uit hoeveel mensen dat zijn op een klein rondje van 6 kilometer. Ik heb er gemengde gevoelens over. Dan zou ik denk ik eerder de wandeling in Park Furfooz aanraden met zijn spectaculaire grotten en vergezichten.

Woensdag; regen, regen, regen

Wanneer we voor maanden de wildernis in trekken willen we natuurlijk wel zeker weten dat we dat ‘leven vanuit een camper’ nog wel leuk vinden wanneer het koud is en regent. Gelukkig kregen we deze dag uitgebreid de tijd om dat te ervaren. Midden in de nacht begon de regen en het is geen seconde meer gestopt.

Ik vind ons plan om de wildernis in te gaan ineens een veel minder goed idee. Alles wordt klammig en ingewikkeld en troosteloos en niet leuk wanneer het regent. Geen mooie wandeling door natuurgebied de Hoge Venen, geen middag op een terrasje, geen zonnetje door het raam. Gelukkig had ik wat alternatieven bedacht zoals Burcht Reinhardstein en de hoogste waterval van België. De rest van de dag bracht ik werkend en achter Netflix door.

Lees je dat nou goed… werken tijdens je vakantie?!? Jazeker. Ik had halve dagen verlof opgenomen en werk deze week twee uur in de ochtend en twee uur in de avond. Van 07.30 tot 09.30 elke ochtend en in de middag/avond maar net hoe laat we aan komen. Op deze manier scheelt het vakantiedagen, raak ik niet achter met mijn werk, hoef ik niks over te dragen en nog veel belangrijker; kan ik testen hoe het is om onderweg aan het werk te zijn. Ik moet wel toegeven dat in België aan het werk zijn erg makkelijk is omdat het internet overal prima werkt. Ik zie mezelf geen halve dagen werken vanuit Oezbekistan.

Netflix tip

Zodiac Killer met die gast die de Hulk speelde en die ene die Spiderman speelde en die ene die Iron Man speelde en nog veel meer bekenden. De film gaat over de beroemde Zodiac Killer uit de jaren 60 en de jacht van de politie en de pers op deze seriemoordenaar. Het is een lange film en een wat trage film, maar dat zijn jullie inmiddels wel van me gewend. De film heeft een zeer onbevredigend einde (no-spoilers!), maar blijft wel boeien tot het einde.

Donderdag; als de berg wint (en wij eraf glijden)

Tijd om onze 4×4 UAZ Bukhanka camper eens echt te testen. We hadden een offroad parcours gevonden op zo’n site voor mensen die er graag met hun jeep op uit gaan. Het had op woensdag meer dan 24 uur non-stop geregend, dus wat kon er nou mis gaan?!?

We draaiden een landweggetje in wat veranderde in een modderpad wat veranderde in een helling van klein. Een paar kilometer verderop in ons geniale plan stonden we onderaan een heuvel. Een vaag pad tekende zich af tegen de helling. Overgroeid met gras gaf het eigenlijk al weg dat maar weinig auto’s de strijd met deze heuvel hadden gewonnen. Ik zet onze brute 135 pk camper in de eerste versnelling en race tegen de heuvel op. We verliezen snelheid, raken grip kwijt en staan uiteindelijk halverwege de helling stil. Heel kort staan we stil want we glijden op een stuk glibberige klei langzaam terug de berg af. Ik zet de bus snel in de achteruit en probeer zo goed als het gaat het hele eind achteruit de heuvel af te rijden zo lang we nog controle hebben in plaats van de weg die voor ons beslist hoe en wanneer we naar beneden gaan. Poging nummer 2. Deze keer een iets grotere aanloop. We maken meer snelheid, glibberen van links naar rechts en halen het bijna tot bovenaan. Maar net niet helemaal. Wederom in een sliding terug de heuvel af. Onderaan de heuvel geven we ons gewonnen. Dit is niet ons voertuig en niet onze berg en niet onze strijd. Niet vandaag.

We rijden via allerlei bospaadjes om de berg heen en besluiten onze weg naar Bastogne/Bastenaken via het asfalt voort te zetten. We weten wat deze beestachtige camper kan en dat we er prima mee rechtdoor naar China kunnen rijden en niks ons tegen zal houden (ok, behalve die ene kleiberg in de Ardennen).

Vrijdag; prinsen op witte paarden

Het werd een dag van prinsen op witte paarden en ridders die me kwamen redden. De dag begon bij de Abdij van Orval. Supervette plek, dus mocht je een keer in de Ardennen zijn… vooral bezoeken. Verder bezochten we de burcht van Bouillon en het kasteel des comtes van Herbeumont. Veel uitgebreidere info over alles wat we deze week zagen, volgt snel. Ik gokte dat jullie nu liever lezen over alle ellende die een week kamperen met zich mee brengt.

Weet iemand eigenlijk wat het verschil is tussen een burcht, een kasteel, een fort en een slot?

We zouden nog een wandeling maken naar een mooi uitzichtpunt, maar Google stuurde ons naar de onderkant van een grote rotswand en zei … “loop de rest zelf maar”. Ja hoe dan Google?!? Ik ga niet 300 meter recht omhoog kunnen lopen. Dat uitzichtpunt was precies bovenop die rotswand. En wij stonden onderaan bij een rivier. Prima, dan niet! Het was vast een lelijk uitzicht waar we niks aan gemist hebben.

Zaterdag; ga daar waar niks relaxt is

Maarten en ik hadden het geniale idee opgevat om op een zaterdag in de zomervakantie het toeristische plekje Dinant te bezoeken. Ik snap wel waarom al die toeristen daar naar toe komen. Een gave kerk voor een torenhoge rots. Bovenop de rots vind je de citadel van Dinant. Dit hele plaatje werd perfect afgemaakt met de Maas die er voor langs stroomde.

Klinkt super romantisch he? Nou, probeer maar eens tussen al die toeristen door die veel te smalle straatjes te laveren met een truck die de draaicirkel van een Boeiing 747 heeft. Na veel zoeken en af en toe een stoepje meenemen vonden we een parkeerplekje.

Om onze gestreste dag helemaal compleet te maken, checkten we aan het einde van de dag in op camping Relaxi. De naam suggereert iets anders dan wat we in werkelijkheid aantroffen. Het was een enorm grasveld waar het rijendik vol stond met campers en caravans. Een speeltuin, gillende kinderen, een totaal gebrek aan privacy; dit is precies waarom ik kamperen zo vreselijk vind. Waarom zou je hier vrijwillig heen gaan?!? Je kunt je kont niet keren. De badminton pluimpjes vliegen je om je oren. Je kunt letterlijk het verhaaltje wat ze hun kinderen in de tent naast je voorlezen mee luisteren (iets met een kameel of zo). Mijn absolute nachtmerrie.

Zondag; heeft de liefde voor de UAZ het vol gehouden?

We begonnen de dag in Namen (aka Namur) met het beklimmen van de citadel. Ok, dat is gedeeltelijk een leugen. We reden met de camper tot halverwege de berg. Sjokten naar de top. Stapten op een toeristen treintje en lieten ons over de hele citadel rondrijden. You’ve gotta love lazyness!!

Het einde van onze UAZ camper test komt in zicht. 7 nachten hebben we door gebracht in dit mintgroene busje. Ik heb inmiddels de armen van Popeye, maar de liefde voor de UAZ is gebleven. Misschien omdat we ons op regelmatige basis vergasten in de benzine dampen en ik zo high ben dat ik geen normaal beoordelingsvermogen meer heb. Of omdat ik keihard met mijn schenen op het opstapje klapte toen mijn schoenen weggleden en mijn hersens ongemerkt ook een klap kregen. Wat het ook is, deze bus is fantastisch.

Om de week af te sluiten eten we in een Michelin-sterren restaurant in Sint Oedenrode. Na een week koken op 1 pitje, werd het tijd om iets te eten van wat hogere gastronomische kwaliteit. Of het ook werkelijk beter was dan mijn 1-pans macaroni gerechten blijft nog een week een verrassing. Fijne avond!