Week 4 van vrijwillige thuis isolatie. Ik ben nog altijd helemaal zen. Volgens mij val ik in de groep voor deze vrijwillige isolatie helemaal geen opgave is. Ik snap niet waar mensen (*die niet op het punt staan hun baan te verliezen of in de zorg werken of een risicogroep zijn voor het virus) zich zo druk om maken. Dit is de perfecte tijd om met al die plannen waar je ‘nooit tijd voor had’ verder te gaan. Maar eerst natuurlijk konijnenspam, want die zijn altijd druk.
Maandag; thuiswerken met mijn nieuwe collega
Nog wat langer in vrijwillige isolatie. Gaat me super af moet ik zeggen. Ik heb waarschijnlijk ook geluk dat ik niet in een klap mijn werk kwijt ben, sowieso al gewend was aan een solitaire baan en niet mijn kinderen thuis om me heen heb rennen (wat overigens hilarisch is in online meetings – ik heb al te veel vergaderingen gehad waarbij er ruil van de wacht was tussen de twee werkende ouders, maar de vergadering van de niet-oppas uit liep terwijl de oppas toch echt de vergadering in moest en dan zonder pardon de kinderen in de kamer afleverde en de kinderen zich dan kwamen mengen in de vergadering).
Wat trouwens iets minder hilarisch is, is het nieuwe thuiswerken. De afgelopen weken hadden Maarten en ik stomtoevallig tegelijk meetings en ging een van ons gewoon naar een andere kamer. Maar nu zijn ze constant om-en-om lijkt het wel. Gevolg:
- Ik heb vergadering dus Maarten gaat precies dan koffie zetten – want zijn meeting is net afgelopen – op de extreem luidruchtige Senseo
- Maarten heeft vergadering en ik heb het niet door en vertel hem allerlei verhalen over de konijnen in de tuin
- Ik heb vergadering en de schoonmaakster is met stofzuigen bijna op de begane grond
- Maarten zit met zijn rug richting de woonkamerdeur. Wanneer ik naar de wc wil, loop ik door beeld bij zijn meetings. Dus ik ben al te vaak als 100% slons door beeld gelopen.
- Wanneer ik iets de prullenbak gooi of uit een keukenkastje pak, dan sta ik met mijn dikke billen richting Maarten zijn camera gericht.
Dinsdag; de krochten van de Kruidvat
Wat een spannende dag was het deze dinsdag. Ik had het zo druk dat de dag voorbij vloog. Of misschien word ik gewoon traag?!? Geen idee. Het nieuwe buitenvloerkleed kwam binnen dus die kon ik mijn theepauze mooi neerleggen (ik drink trouwens geen thee). Ik stopte twee uurtjes eerder met werken om naar Maarten te kijken die van restmateriaal een insectenhotel aan het bouwen was (resultaat volgt later). Ik keek hoe de vogels ruzie maakten over het haar van de paarden van stal en hoe de konijnen voor de lol er dwars tussendoor renden – gewoon omdat het kon. Ik verwachtte natuurlijk heel wat van ons agressieve witte konijn, maar zoals je op onderstaande reportage ziet….. niks. Saai!
En toen het meest spannende deel van de dag; ik verdween in de krochten van een Kruidvat. De tandpasta was namelijk op. Ik ben helemaal pro sociale isolatie, maar de komende drie weken geen tandpasta meer hebben bij het tanden poetsen ging me echt te ver. Met gevaar voor eigen leven ging ik naar het grote winkelcentrum bij ons in de buurt. Elke winkel had een hele route met pijlen op de grond. Is op een normale dag de logica achter de indeling van de Kruidvat al ver te zoeken, was het nu helemaal een doolhof. Ik kreeg er een enorm IKEA gevoel bij. Zo’n eeuwig durende rondgang langs allemaal producten die ik niet nodig heb (en toch kocht). Want ik kwam natuurlijk niet met alleen tandpasta naar buiten, maar ook met zonnebrand, mascara en frambozenhandcreme (al mijn handcreme ligt op kantoor, dus die heb echt wel nodig hoor)
We sloten de avond af met “uit eten” gaan – oftewel een restaurant kwam thuis bezorgen – terwijl we de persconferentie van de overheid keken. Ligt het aan mij of kan het gewoon niet zo zijn dat met die paar gebaren van de gebarentolk ze echt alles vertaald wat er door Rutte gezegd werd? En als je lang naar haar kijkt, dan hoor je helemaal niks meer van wat er gezegd word. Ik ben er nu wel achter wat het gebaar is voor ‘kwetsbaarsten’ (alsof je een stokje breekt). Maar goed, iemand die me kan updaten of iedereen weer gaat hamsteren vanwege nieuwe maatregelen?
Je ziet het al; een dag vol avontuur. Pff, ik ben er moe van.
Woensdag; best lunch ever!
Ik zou eigenlijk vrijdag de hele dag vrij zijn voor een extra lang weekend weg. We zouden een UAZ gaan testen in de Ardennen. Dat is een 4×4 camperbus uit Azerbeidzjan. Vanwege corona kunnen we nergens heen en zeker niet België in komen, dus heb het hele weekend verplaatst naar later in het jaar. Omdat het zulk mooi weer is neem ik nu elke dag twee uurtjes vrij om leuke dingen te doen in plaats van het extra lange paasweekend.
We kregen in de ochtend een hele groot doos met boodschappen uit de regio geleverd. Oregional is een website die allemaal boeren in de regio Arnhem/Nijmegen/Achterhoek bij elkaar brengt. Je kunt er lezen wat voor soort bedrijf ze runnen, wat ze produceren en hoe ze het produceren. Ik wist niet eens dat een buffelboer bij ons in de buurt zat. Vers van dichtbij: groenten, fruit, vlees, zuivel, brood, koek, honing, kruiden, drinken, kaas en eieren zonder onnodige toevoegingen. Ik kocht fruitsap uit de Betuwe, geitenspiesjes voor op de BBQ, heel veel fruit, in knoflook gemarineerde biefstuk, melk in glazen flessen en nog veel meer.
Maar je at toch geen vlees?
Ja, dat is inderdaad (gedeeltelijk) waar. Het is makkelijker uitleggen aan mensen dat ik geen vlees eet wanneer ik bij ze kom eten. Dan hoeven ze ook niet na te denken over wat ze voor me moeten koken. Gewoon iets zonder vlees. Wat ik namelijk heel af en toe wel eet, is vlees wat een goed leven heeft gehad. Maar mensen denken dat ze dan met een goedkoop stuk supermarkt vlees met 1 ster-BeterLeven me een plezier doen. Tja, dat bedoel ik dus niet met vlees eten.
Ik ben geen plantaardige Jezus die alleen maar predikt dat we allemaal zonder vlees moeten leven. Ik denk dat wanneer we kaas, boter, koeken, ijs, eieren, en wat nog meer blijven eten, dat vlees een restproduct zal zijn van deze sectoren. Alleen een kip legt een ei, maar wat gebeurt er met die haantjes? Alleen een koe geeft melk, maar wat gebeurt er met die stiertjes? Die dieren produceren niks voor al die vegetariërs, maar zijn enkel nog geschikt voor hun vlees. Ik denk dat er een ingewikkelde berekening voor nodig is om onderstaand dilemma op te lossen. Want wat is beter voor het milieu?
- Een in Nederland opgroeiende haan die je groeit met in Nederland verbouwde granen zonder daarvoor soja te importeren en zonder het dier tot het uiterste te duwen qua productie?
- Of een vanuit Amerika overgevlogen sojaburger – geproduceerd met soja uit Brazilië – waar geen dierlijke producten in zitten?
Want soja groeit niet in Nederland. Nooit niet. Vlees is een product met relatief weinig verwerking. Je slacht het dier en het product is af. De input kun je zelf groeien in je achtertuin. Een soja burger moet eerst door een fabriek verwerkt en in elkaar gezet worden. Daar zijn veel aanvoerende transport stromen voor nodig met grondstoffen, want er gaat veel meer in die sojaburger dan alleen soja. Ik durf niet zomaar te zeggen dat plantaardig het antwoord gaat zijn op dit dilemma (ik weet wel zeker dat geboortebeperking een hele goede oplossing is, maar daar wil de wereld maar niet aan).
Maar goed, ik dwaal af. Maarten en ik genoten van het mooie weer door tussen de middag de beste lunch ooit te maken. Nu we thuis werken ontstaan er hele nieuwe mogelijkheden zoals BBQ-en tijdens de lunch. We namen een iets langere lunchpauze en zetten een voortreffelijke lunch in elkaar.
Mijn avond vulde ik met een hysterische bosrit. Die eigenwijze pony met dat geëxplodeerde kapsel en Soura gingen mee een rondje springen in het bos. Die pony met dat geëxplodeerde kapsel had alleen nog nooit gesprongen. Dat gaan we natuurlijk niet veilig testen in de bak. Nee joh, gas erop en gewoon boomstammen in het bos springen. Ik denk niet dat ik me ooit zo jong voel als wanneer we bijna van ons paard rollen van het lachen om de kansloze acties die we ondernemen.
Donderdag; wat nou als je geen ambitie hebt?
Ik kreeg van Google een overzicht gestuurd met info over mijn blog voor de maand maart. Meest opvallende was de grote groei van onderstaande blog. Deze blog wordt in een normale maand maar 30 keer bezocht. Afgelopen maand groeide het aantal bezoekers naar 60 lezers. Blijkbaar hebben mensen in deze tijd van rust, stilte en isolatie ineens veel tijd voor bezinning. Grappig om te zien dat dat reflecteert in hun Google-gedrag.
Om zeven uur ’s morgens zat ik achter mijn laptop en om negen uur trok ik mijn paardrijkleren aan om naar stal te gaan. Ik had na twee uurtjes werken al een gebroken motivatie (en ook een afspraak op stal om met iemand te gaan rijden. Viel deze keer mooi samen). Deze keer ging ik op pad met iemand ver beneden mijn leeftijd. Moet ik me toch wat volwassener gedragen en het goede voorbeeld geven als de oudste van het gezelschap. Dus ik deed netjes mijn best om Soura correct te rijden en net te doen alsof ik controle over mijn pony had. Ik praatte over serieuze onderwerpen zoals de economie en de oorlog (alsof ik daar ook maar iets van weet). Ik gaf belerende adviezen. En ik deed me oersaai voor. Imago 2.0 is gelukt 🙂
Vrijdag; op de werkvloer
Ik bracht mijn ochtend door op de vloer van de woonkamer (op de werkvloer… lol, slechte woordgrap). Op kantoor heb ik een belachelijk groot bureau waarvan ik misschien 20% gebruik. Er staat letterlijk niks anders op dan een monitor, toetsenbord en plant. Behalve wanneer het declaratie-tijd is. Dan spreid ik alle bonnetjes over mijn hele bureau uit. Want ik ben natuurlijk altijd te laat met het doen van mijn declaraties. Dus krijg ik een boze finance-meneer achter me aan. En dan moet ik van maanden terug gaan bedenken wat die Roemeense tekst betekent en in welke categorie ik die bon moet declareren. Dat ging niet op mijn thuiswerkplek, dus dan maar op de grond werken. Het is niet alsof het ontzettend druk is op Goede Vrijdag.
Netflix tip
The professor and the Madman. In de hoofdrol Mel Gibson en Sean Penn. The professor is bezig met het maken van de allereerste Oxford Dictionary in de 19e eeuw. Hij krijgt hulp van iemand uit een gesticht. Het is een drama van maar liefst twee uur (en met drama bedoel ik niet dramatisch slecht, maar het genre). Het is een wat trage film, maar toch boeiend van begin tot eind. Niet voor iedereen geschikt. Er zit geen actie, geen seks in en geen speurwerk in. Normaal zou ik deze film niet snel aan gezet hebben want het valt ver buiten wat ik graag kijk, maar met deze twee hoofdrolspelers wilde ik het wel een kans geven. Het bleek zeer de moeite waard.
Zaterdag; bizar drukke dag
Wauw, we hebben in lange tijd niet zo’n drukke dag gehad. We begonnen op de markt. Ik ben absoluut verslaafd aan haverkoeken (en ik me maar afvragen waarom die laatste kilo er maar niet af gaat). Na de markt door naar de Praxis. Die zou om 9 uur open gaan, dus met een beetje geluk zou het er dan nog niet heel druk zijn. We hadden namelijk alleen kwasten nodig en om daar nou een uur voor buiten in de rij te gaan staan, dat ging ons echt te ver. Dus ik stond buiten niks te doen in de zon, want maximaal 1 persoon per gezelschap. Vanaf de Praxis door naar Soura waar Maarten ver weg bleef van het erf en ik met Soura aan de slag ging.
Dat zijn gewoon drie uitjes op 1 dag. Tegen 12 uur kwamen we doodmoe van al die drukte thuis. Konden we weer lekker met een vers sapje achter de geraniums zitten. Want zo oud voel ik me inmiddels wel. ‘Al die drukte ook tegenwoordig. Ik kan er niet meer tegen hoor.’ Nope, dat is flauwekul. Ik mis het vooral om op korte termijn iets te hebben om naar uit te kijken.
Dus ging ik maar terug kijken. Ik heb een superleuk reisboek gekocht een half jaar geleden waar ik af en toe een bladzijde van in vul. The Adventure Book staat vol met landen waar je je eigen herinneringen en hoogtepunten in kunt zetten. Maar ook vlaggen kunt kleuren van alle landen waar je bent geweest, of een rampenbingo (vlucht gemist, dat soort dingen), of je wensenlijst, etc.etc. De perfecte bezigheid om het zonnetje te doen.
De dag eindigde met nog een uitje. We wonen op een paar honderd meter van een heel groot natuurgebied. Ideaal voor mij. Ik kan niet zonder de stad en alle activiteiten en gemakken die een stad biedt, maar ik vind het heel fijn om de natuur dichtbij te hebben. Op de elektrische scooter raceten Maarten en ik geluidsloos de uiterwaarden in naar Meinderswijk waar we van de zonsondergang genoten op een strand.
Zondag; lamlendigheid
Na mijn gebruikelijke rit op zondagochtend met een stalgenootje, lukt het me na de lunch niet meer om van de bank af te komen. Ik keek aan de lopende band afleveringen op Netflix. Volgens mij heb ik me vier uur lang niet eens omgedraaid.
Maar ik kan jullie dan wel mooi een update geven van ons experiment. We testen bij twee lente-uitjes of het uit maakt of je ze eerst 10 dagen in water zet of dat je ze meteen in de aarde zet. Zoals je zit maakt het niks uit. Een lente-uitje wat meteen in de aarde gaat, slaat net zo snel aan. We draaien nog twee experimenten; 1. paprika groeien uit de pitjes van de paprika en 2. tomaat groeien uit een echte tomaat. Zal mij benieuwen waar dit heen gaat.
