Jaaroverzicht 2018; over thuisstress en een nieuwe baan en over afscheid en gezondheid

Mijn laatste weekoverzicht is geen weekoverzicht geworden. In plaats van een weekoverzicht heb ik er een jaaroverzicht van gemaakt. Stiekem heb ik best genoten van al die weekoverzichten en al jullie lieve reacties. Maar eerst de allerlaatste konijnenspam. Speciaal voor jullie een compilatie van de liefste foto’s van mijn allerleukste huisgenoten. 

In de afgelopen twee jaar deelde ik met jullie elke week een weekoverzicht. Dat zijn dus 104 weekoverzichten in totaal.

104 keer nam ik jullie mee in mijn leven. Van nutteloze aankopen tot kansloze hersenspinsels. Maar ook van relatieproblemen tot gezondsheidsproblemen. Jullie lazen mee over mijn eeuwig afwijkende cellen in mijn baarmoeder en mijn eeuwige twijfels over … tja eigenlijk alles. Het is best raar om zoveel van je eigen leven te delen. Soms vertelde ik een verhaal en zei iemand “ja, dat las ik vorige week al”. Soms wilde ik niet iets negatiefs of verdrietigs schrijven omdat ik ook alleen maar Instagram perfect wilde zijn, maar wist dat dat niet eerlijk zou zijn. Een weekoverzicht is een weekoverzicht, dus ook als deze saai, dramatisch, negatief of geweldig is.

Ik heb geen enkel weekoverzicht gemist en er is er ooit maar eentje te laat online gekomen, maar dat was omdat ik op 4.000 meter hoogte in Kirgizië te paard rondreed en geen internet had.

In al die weekoverzichten nam ik jullie mee op 50 verschillende buitenlandse trips. 50!! Wat een bizar aantal in twee jaar tijd!!

50 trips waarin jullie mijn bizarre hotels zagen met kakkerlakken of juist ongelofelijk luxe. 50 trips waarin jullie konden genieten van wilde avonturen in Oeganda of juist oersaaie businesstrips naar Roemenië. Door al die weekoverzichten leerde ik al die mooie landen waar ik heen reis nog meer waarderen. Hoe grauw Oost Europa ook kan zijn, ik kom er na tien jaar nog steeds met evenveel plezier.

Komen de weekoverzichten nog een keer terug?

Misschien wel in de toekomst wanneer mijn leven weer veranderd dus wanneer ik wat nieuws te melden heb. Ik heb nog steeds een midliferetirement roadtrip op de planning over een paar jaar. Of misschien ben ik volgend jaar vrijgezel, of misschien ben ik dan zwanger (lol, dat gaat natuurlijk nooit gebeuren). Of misschien besluit ik alles wat ik heb te verkopen en in een Tiny House te gaan wonen. Wie zal het zeggen, maar ik kom terug op een dag.

Wat was nieuw in 2018?

2018 was een jaar van hoogtepunten en dieptepunten. Eigenlijk net als 2017. Het was wederom een jaar van extremen. Maarten drukte zwaar op onze relatie en ik was ook heel ongelukkig op mijn werk. Maar ik beleefde nog veel meer in 2018. 

Een nieuwe baan

Konden jullie eind 2017 nog lezen dat voor mij 2017 netto een verliesjaar was en dat ik het in 2018 allemaal anders wilde doen. In dit jaaroverzicht lees je over de grootste verandering voor mij in 2018; een nieuwe baan.

Na een ongelukkige periode waarin ik steeds meer op zag tegen mijn werk en merkte dat ik totaal niet matchte met mijn werkomgeving besloot ik om verder te zoeken. Ik begon vanaf mei aan een zeer uitdagende baan bij een grote multinational. Helaas verloor ik met deze overstap mijn geliefde Afrika als werkgebied. Een verlies waardoor ik lang aan deze overstap heb getwijfeld, maar die het achteraf dubbel en dwars waard was. Dus voortaan ga ik naar Afrika op vakantie want het blijft natuurlijk mijn meest geliefde continent.

Heeft die nieuwe baan me gegeven waar ik naar op zoek was?

Ja! Ik vond het vooral verrassend om te zien hoeveel rust deze verandering me gaf ondanks dat de nieuwe baan de meest stressvolle baan is die ik ooit in mijn leven heb gehad.

Nieuwe bestemmingen

Ik reisde voor het eerst naar Marokko en Oman. Twee landen die me beiden aangenaam verrasten. Oman door de ontzettend vriendelijke, eerlijke en hartelijke mensen en Marokko doordat ik daar leerde dat yoga helemaal iets voor mij is.

Nieuwe hobby

De reis naar Marokko leidde zelfs tot een nieuwe hobby; yoga. Wat begon als probeersel – gewoon omdat het grappig was – eindigde in dagelijkse yoga-sessies op reis en thuis. Ik kocht zelfs een heuse yogabroek, en daarmee was mijn nieuwe hobby officieel.

Dieptepunten van 2018

Maar 2018 was niet alleen maar mooi. Het drama van 2017 liep zonder probleem door in 2018. Gelukkig zag ik richting het einde van 2018 grote verbeteringen en lijken de dieptepunten langzaam weg te trekken.

Relatiecrisis

Hoe is het afgelopen met de relatiecrisis waarin Maarten en ik in vrijwel geheel 2017 verkeerden? 2018 was niet per een relatiecrisis, maar het gaat ook nog steeds niet goed. Het herstel van Maarten kostte meer tijd dan verwacht en onze relatie staat nog steeds onder hoge druk. Ook in 2018 was Maarten niet de oude en dit had effect op onze relatie. Door alle dieptepunten in 2017 realiseerde ik me nog meer dan ooit hoe groot de impact van je partner is op je eigen geluk. Ik realiseerde me ook hoe zwaar de druk op de omgeving is rondom iemand met een depressie/burnout/psychische problemen. Eerlijk gezegd is het onmogelijk om met zo iemand samen te leven.

Wat positief was aan de ontwikkelingen in onze relatie was dat 2018 het jaar werd waarin Maarten en ik weer meer genoten van het leven. Ik heb geen idee of we het samen gaan halen want daar is het nog te vroeg voor om zeker van te zijn. Ik hoop van wel natuurlijk, maar ik weet ook dat de huidige relatie/situatie waarin ik zit niet eeuwig meer kan duren. Iedereen heeft een thuis nodig om tot rust te komen en een partner om je te steunen. Beiden zijn al lange tijd matig of helemaal niet aanwezig. Of we eind 2019 nog bij elkaar zijn ga je ongetwijfeld lezen in het jaaroverzicht 2019.

Twijfels

Twijfels waren niet nieuw in 2017. En deze waren er ook in 2018. Twijfels over mijn relatie, maar ook twijfels over de sector waarin ik werk. Al vaak hebben jullie kunnen lezen over mijn pogingen om de wereld te redden met al mijn eco-hippie pogingen en de innerlijke strijd die dat veroorzaakt wanneer ik vervolgens weer in het vliegtuig stap. Maar ook de agrarische sector op zichzelf. Ik eet geen vlees, heb een poging gedaan om vegan door het leven te gaan, maar blijf wel in de agrarische sector werken en dan ook nog in het veevoer. Dit blijft een eeuwige worsteling waar ik niet goed uit kan komen. 

Vermoeidheid

Dat zal wel nooit ophouden. Ik leef het liefst mijn leven in de hoogste versnelling. Van mooie projecten naar wilde plannen. Van fantastische landen naar nieuwe banen. Ik lijk niet stil te kunnen blijven staan. Ik kan wel heel goed heel weinig uitvoeren, maar ik kan niet een leven lang hetzelfde leven leven. En dat resulteert in vermoeidheid. Ik heb er na 35 jaar mee leren leven dat ik een maandagochtend model heb qua lijf dus dat er altijd wel wat zal haperen en ik dus altijd periodes moe blijf.

Wat brengt de toekomst?

2019 wordt een jaar waarin ik meer van mijn dromen waar ga maken:

• Een nieuwe yogaretreat. De bestemming is al bekend. Over een paar weken zit ik in Frankrijk met mijn benen in mijn nek. Ik doe heel wat minder aan yoga thuis, maar op reis is het nog steeds mijn favoriete tijdverdrijf op mijn hotelkamer. Hoe zweverig die yogaretreats ook klinken (en zijn) het is ook perfect om aan mijn lijf te werken, want tja, ouderdom en verval is begonnen 😉 .
• Een nieuwe paardrijvakantie. Niks is zo mooi als de wereld zien vanaf een paardenrug. Zo lang mijn lijf nog niet van ellende uit elkaar rammelt, wil ik elk jaar een stukje van de wereld bezoeken vanaf een paardenrug. Voor 2019 is het nog onbekend waar ik te paard de wereld door ga trekken, maar dat ik zal gaan staat vast.
• Ik wil met Soura eindelijk die 50 kilometer gaan rijden dus dat betekent heel veel trainen en dat moet met dat nieuwe zadel vast helemaal goed komen.
• Ik wil weer met vrijwilligerswerk beginnen. Mijn laatste twee projecten zijn in 2018 stil gevallen dus er is ruimte voor nieuwe.
• Naar een onbewoond eiland met palmbomen en kokosnoten.