Weekoverzicht #9; yoga, Marrakech en Paradise Valley

Elke dag 1,5 uur yoga in de ochtend en 1,5 uur yoga eind van de middag. Aan het eind van mijn weekoverzicht lees je of het voor herhaling vatbaar is. Maar eerst konijnenspam want zelfs al zijn we niet thuis, dan regel ik alsnog een konijnenfoto deze week. Het zijn wel de lelijkste foto’s ooit van de konijnen die hun schattige pluizige uiterlijk veranderd in twee duivelse vette mormels, maar ik weet dat jullie geen week zonder ze kunnen (lees: wij kunnen geen week zonder ze).

Maandag; yoga, yoga, yoga

De ochtendyoga is een activerende yoga en de avondyoga is een herstellende yoga. Ik ben niet zo van het activeren zoals jullie weten en de mensen die me goed kennen weten ook dat ik in de ochtend echt helemaal niet te porren ben voor welke activiteit dan ook, dus de ochtendyoga valt me zwaar.

De yogalerares zegt dan dingen als:

“Buig vanuit een staande positie vanuit je heupen voorover tot je handen bij de grond zijn (benen gestrekt). Lift je bovenlijf een stukje door op je vingertoppen te leunen.”

Ik kijk troosteloos naar beneden want er zit bij mij in de meest voorover gebogen positie een gat van 20 cm tussen mijn vingertoppen en de grond. Ondanks dat ik best veel beweeg en best een redelijke conditie heb, is lenigheid lang geleden vertrokken uit mijn lijf. Ergens vaag kan ik me nog herinneren hoe goed ik vroeger kon turnen. En de lerares trekt me weer terug uit mijn gedachtentrein naar de oefening. “Heupen in de richting van je voeten gedraaid houden en buig je ribbenkast”. 

Euhm… wat?!? Oh ja… of we ook nog even willen letten op onze diepe ademhaling. Maar ik durf niet eens adem te halen. Zodra ik adem, stort ik waarschijnlijk als een kaartenhuis in elkaar.

Gelukkig kon ik even bijkomen op het strand en een rondje wandelen door de regio. Tot er slecht weer aan kwam. Het is dan misschien niet zo tropisch warm als in Nederland met de Siberische kou die over trekt, het is in Marokko ook af en toe niet best. Wel grappig om te zien dat de lente hier al lang begonnen is. Alles is groen, de bloemen staan in bloei en de vogels zijn druk bezig hun territorium af te bakenen met geschreeuw en gefluit.

Dinsdag; Paradise Valley

Na de yoga-ochtendsessie vertrekken we richting Paradise Valley; een oase in het Atlasgebergte.

Het water heeft in Paradise Valley diepe kloven uitgesleten in de rotsen en een paar natuurlijke zwembaden gecreëerd. Na een flinke wandeling tegen de bergen op (nou ja een wandeling van een uurtje) kwamen we bij het bovenste meertje aan. Ik was van plan te gaan zwemmen, maar toen ik zag dat er vissen in het water zaten, wilde ik zie liever niet storen en ben toch maar op het droge gebleven.

Paradise Valley is echt een absolute aanrader om te bezoeken wanneer je in de buurt van Agadir bent. Helemaal vol met palmbomen, rode rotsen en kleine, schattige eettentjes kun je je daar prima een dag vermaken. Helaas is – net als eigenlijk alles in Marokko – het op een aantal plaatsen helemaal vol gestort met afval en kun je nergens kijken zonder plastic flessen of andere troep te zien liggen. Dat maakt het wel iets minder paradijs.

Maarten en ik kwamen ook nog een slang tegen. Deze keer geen zwarte mamba gelukkig.

Woensdag; waarom val ik toch telkens om?

Het fijne bij yoga is dat ik erachter kom hoe ongelijk ik eigenlijk ben. Een balansoefening op mijn linkerbeen is kansloos terwijl ik op mijn rechterbeen makkelijk een uur kan staan zonder om te vallen terwijl ik tegelijk mijn bovenlijf roteer en naar het plafond kijk (ja proberen jullie dat maar eens!) *

*Overdramatisering van de werkelijkheid, net als bij die schoonheidsproducten. Geloof maar de helft van wat ze zeggen 😉 

Ik kom er ook achter dat mijn rug maar 1 stand kent, namelijk recht (soort van). Jarenlang paardrijden heeft de flexibiliteit van mijn onderrug geen goed gedaan waardoor nu alle wervels in mijn onderrug perfect op dezelfde plek blijven zitten. Eens zien of deze yoga retreat daar verbetering in aan gaat brengen.

Het was ook Maartens verjaardag, dus gingen we superdeluxe lunchen en kon Maarten zijn verjaardag vieren met wat biertjes. Het was tegelijk bijna volle maan en springtij dus terwijl wij lekker zen zaten te lunchen raakten alle Marokkanen in paniek want er kwam water aan. De stroom viel elke paar minuten uit en de straten raakten uitgestorven.

Na de avondyoga heb ik een hele fijne massage op het programma staan. Eentje waarbij alle pijn in mijn spieren en gewrichten er goed uit gemasseerd werd. Door de lichte bocht/vergroeiing in mijn ruggengraat is eigenlijk mijn hele lijf een soort Jenga-toren. Elk onderdeel staat scheef ten opzichte van het andere onderdeel en het is wachten tot de toren omvalt. Daar is natuurlijk met een massage weinig aan te doen. Maar ze kon in ieder geval wel alle andere onderdelen van mijn lijf wat beter uitlijnen.

Donderdag; extra yogales

Maarten en ik hebben nul ervaring met yoga. We weten ons min of meer staande te houden in de groepsles, maar konden wel wat 1-op-1 technische ondersteuning gebruiken dus boekten we een privéles. De donderdag kwam dus neer op 1,5 uur in de ochtend, 1,5 uur in de middag en 1,5 uur in de avond. De rest van de dag voerden we dus ook helemaal niks meer uit.

Vrijdag; hamam dag

Na de activerende ochtendyoga door een Zuid Afrikaanse was ik helemaal kapot. Een legertraining zou er niet voor onder doen. Het was goed dat ze ons op kwamen halen voor een paar uurtjes hamam.

In de hamam verloor ik mijn hele vel tijdens een scrubsessie, veranderde vervolgens in een glibberige aal door een of andere rare zeep (al zullen sommige mensen zeggen dat ik ook zonder die zeep al een glibberige aal ben). Van glibberige aal transformeerde ik een stroeve kleiplank die nog een half uurtje langer in de stoomkamer moest blijven sudderen.

Toen ik na een massage van een uur weer buiten stond, voelde mijn lijf zo zacht als een babyhuidje. Heb ik toch nog iets van een baby in mijn leven, maar dan zonder de poepluiers 😉 .

Hieronder een rijtje foto’s met hoe onze accommodatie eruit ziet en hoe lekker het eten hier elke dag is aangezien foto’s nemen in de hamam niet kon.

Zaterdag; vertrek naar Marrakech

De yoga zit erop. Ik heb het overleefd. En eigenlijk was het helemaal fantastisch. Ja, het was afzien, wanneer je tips krijgt als “in je pijn te ademen”. Maar het was heel verhelderend om te zien in wat voor afgetakelde toestand mijn lijf eigenlijk verkeerde. Na een week voelde mijn lijf lichter en ruimer en herinnerde ik me weer hoe ik ooit als student – toen ik nog turnde – een ruggengraat had die meer dan drie graden elke richting op kon bewegen.

Het was grappig om te zien dat de voornaamste doelgroep van deze yoga retreat de boze, blanke huisvrouw was die allemaal heel erg hun fles wijn misten en allemaal een hele dure yogalegging hadden maar een heel deel van de week helemaal niet in de les op zijn komen dagen.

Uiteraard zat er ook een zwevende hippie bij die eigenlijk nergens op kwam dagen want haar chakra’s waren uit balans (of iets in die strekking). Zo iemand die hysterisch begint te gillen bij het zien van een puppie en in een harembroek loopt. Hebben jullie al een beeld?

Toegegeven, de mensen zijn niet helemaal mijn type mens. Al ben ik wel een hele leuke Amsterdamse – gek van vintage meubels en tweedehands kleding – tegen gekomen en een hele interessante Engelse van 24 jaar die mateloos fascinerend onderzoek deed naar gezondsheidsongelijkheid in ziekenhuizen. Een leuke Franse en een grappige Roemeen werden nog aan het gezelschap toegevoegd.

Toch ga ik wat mij betreft elk jaar op zo’n week om superactief niks te doen. Twee yoga sessie per dag van anderhalf uur per keer is hartstikke intensief maar op een rare manier ook wel rustgevend. Tussendoor had je tijd om helemaal niks te doen of juist alles te doen. Ik had tijd om aan mijn blogs te schrijven, over het strand te slenteren, superlekker vegetarisch te eten en tegelijk het gevoel te hebben dat ik fysiek druk bezig was geweest. Iets wat ik op een strand vakantie helemaal niet heb.

Dus dan is de eerste vakantie van 2019 al bedacht. Ergens op de wereld een yoga-vakantie. Nu nog bedenken waar, maar dat gaat ongetwijfeld goed komen. Of jullie moeten goede suggesties hebben (en dan liever geen Bali of Ibiza 😉 )?

Na de ochtendyoga en het ontbijt werden we op het busstation van Agadir afgeleverd en scheurden naar Marrakesh. Nou ja, scheuren…. De bus ging kapot dus halverwege kregen we in het Arabisch te horen dat er een andere bus aan kwam. Kwam daar de Premium bus aanrijden met superdeluxe stoelen en bizar veel beenruimte. Hoppakee gratis upgrade in ruil voor een uurtje vertraging.

Tussen de besneeuwde bergen van de Atlas door reden we langs gekleurde berberdorpen en kleine, lemen hutjes in een paar uurtjes naar Marrakesh. Handig dat we ultralight reisden waardoor we lopend de paar kilometer vanaf het busstation naar onze riad (typisch Marokkaans huis) konden afleggen en meteen konden beginnen met de toerist uithangen in de smalle straatjes van Marrakesh.

Zondag; citytrip Marrakesh

We begonnen de dag met een scheerbeurt voor Maarten. Scheermesjes mogen niet altijd mee in de handbagage en we dachten “aangezien iedereen bij yoga zijn of haar haar lijkt te laten staan, kon Maarten dat ook wel”. Ja, ik heb tijdens de yogalessen weer heel wat okselhaar mogen aanschouwen.

Op zaterdag hadden we al aardig wat van Marrakesh gezien tot het begon te hozen, dus zondag was het tijd om de rest van Marrakesh te bewonderen. De souks deden Maarten en mij allebei denken aan de oude stad van Jeruzalem. Wanneer je er nog nooit geweest bent, is het niet uit te leggen. Dit soort souks hebben zo’n eigen gevoel, geur en geluid. Iedereen die wel eens in Marrakesh of andere souk is geweest herkent dit vast.

Iedereen had ons vooraf gewaarschuwd voor agressieve verkopers en irritante taxi chauffeurs dus we waren op het ergste voorbereid. Maar we hadden echt nergens last van. Of zouden we gehard zijn door onze jarenlange reizen? Ja, we werden te pas en te onpas gevraagd of we thee wilden proeven of een kleed wilden kopen, maar ik merkte niks van agressie of vervelende verkopers.

Waar ik wel veel van merkte was van de andere toeristen. Wat is het onvoorstelbaar vol met toeristen in Marrakesh. Hordes met groepsreizen geleidt door een veel te luidruchtige gids (Italianen natuurlijk) schreeuwden rond in het Bahia Paleis. In de souks stonden we geregeld stil omdat er een groep slome bejaarden voor ons de hele weg blokkeerden. Nog veel erger: het avontuurlijke midlife crisis stel in een afritsbroek, sportschoenen, speciale dagrugzakken en een zonneklep.

Niet per se erger omdat ze niet helemaal mijn smaak hadden wat betreft outfit, maar vooral omdat die blijkbaar weinig gewend waren en dus telkens voor een brommer liepen, of half aangereden werden door de paard & wagens of ineens stopten om op hun enorme uitvouwkaart te kijken. We waren blij toen we uit de toeristische souks weg waren en door de souks rondom onze riad (Marokkaans hotel) konden slenteren.

Binnenkort nog veel meer blogs over yoga, Marrakesh en Agadir want dit verhaal is al veelte lang aan het worden!! Dan krijgen jullie ook een uitgebreide beschrijving van alles wat er zoal te zien en te doen is en dan weet je tenminste ook waar ik al die foto’s genomen heb.

Mocht je ze gemist hebben?

Mocht je ze gemist hebben, dan vind je hieronder de blog die deze week ook online is gekomen.

Reizen voor bijna 0 euro per dagReizen voor bijna 0 euro per dag. Geen zin om een vermogen uit te geven aan je vakantie? Tijd te veel maar geld tekort? Of gewoon wel eens nieuwsgierig of je jullie volgende vakantie goedkoper kunt maken? Check dan eens deze blog met allemaal geldbesparende tips voor de reiziger.