En ik zit weer ergens anders. Dit weekoverzicht wordt u mede mogelijk gemaakt door Cyprus waar ik net aan gekomen ben. De rest van mijn week bestond voornamelijk uit beslissingen nemen over wat voor poepetiquette Maarten en ik er op na willen houden, stalfeestjes en superleuke vintage winkels. Maar eerst konijnenspam, want die poepen zonder schaamte wanneer ze naast elkaar zitten.
Maandag; Linda to the rescue
Mijn werkdag was ronduit dramatisch. Ik maakte fouten, mijn collega’s maakten nog veel grotere fouten. Het was een grote clusterfuck geworden. Ik kon beter maar stoppen met werken voordat er nog meer drama plaats zou vinden. Of voordat ik in een soort psycho zou veranderen en mijn collega’s helemaal verrot zou gaan schelden, mijn baas me op staande voet ontslaat en ik zonder BH in een veel te strak hempje in de voortuin blikken bier ga drinken. Dus op naar stal.
Na wat aangerommeld te hebben met Soura, liep ik achter een duif aan de zadelkamer in. Dit was wel een erg makke duif. Vloog niet weg, rende niet weg. Daar was iets niet goed mee. Heldhaftig als ik ben, pakte ik de duif op om te checken of hij geringd was. Mijn stalgenootje belde het telefoonnummer om zijn poot en kreeg een Fries aan de telefoon. Hij was recent een aantal duiven kwijt geraakt en was superblij dat we belden. Hij wilde het dier graag terug maar kon niet meteen in de auto springen want het zou zeker twee uur rijden zijn. Of we toevallig een duivenhok hadden. Euhm, ja tuurlijk, dat heeft toch iedereen naast het afwasteiltje in het keukenkastje staan?!?
Toch nog iets gelukt vandaag. Een Fries blij gemaakt met een verdwaalde duif.
Netflix tip
The history of swear words. Ik ben meestal weinig enthousiast over activiteiten van Nicolas Cage maar dit was een aangename verrassing. Het is een documentaire over de oorsprong van scheldwoorden als shit en fuck (en nog veel meer). Het is een amusant gemaakte documentaire met grappige feitjes over de scheldwoorden. Het kijkt lekker weg en je bent weer heel wat wijzer over wanneer je shit zegt.
Dinsdag; willen we wel of geen wc?
Maarten en ik gingen langs bij een camperbouwer om te bespreken hoe en wat er allemaal mogelijk is voor de inrichting van onze UAZ. Een UAZ is een soort tiny-camper. Eigenlijk past er nauwelijks iets in, maar als Linda haar zinnen erop heeft gezet, dan moet het er toch in passen, want ik ga absoluut niet in zo’n lelijke, witte, moderne camper door Kazachstan reizen.
Maarten en ik hadden ooit het plan om dit helemaal zelf te gaan doen. Je weet wel… zo’n hipsterplan waar tegenwoordig iedereen mee bezig is. Maar al vrij snel wisten we dat er een heel aantal zaken waren die we toch echt liever uit wilden laten besteden. We wilden een hefdak op de UAZ bijvoorbeeld zodat Maarten niet gebocheld raakt tijdens de roadtrip. No way dat Maarten en ik in onze nieuwe bus een gat gaan zagen. Dan weten we in ieder geval zeker dat we een camper krijgen met een ingebouwde regendouche.
Toen we in gesprek waren met deze camperbouwer werd nog veel meer duidelijk dat wij geen zin hebben om na te moeten denken over welke accusystemen waarvoor geschikt zijn, hoe het zit met terugladen van het zonnepaneel, wat voor zonnepaneel we nodig hebben, wat voor type kranen er wel en niet in staat zijn om water uit de tank op te pompen en zo nog duizend andere technische zaken. Maarten en ik gaan dit mooi uitbesteden en dan klussen we zelf de luxe dingen in elkaar zoals het perfecte bed, een slaapdek op het dak, horren voor alle ramen, opbergmogelijkheden en natuurlijk de perfecte accessoires zoals een wiebelend, dansend, hoelahoepend poppetje op het dashboard (*hier zijn Maarten en ik het blijkbaar nog niet over eens…. ik heb al een hoelahoepend DarthFadertje geopperd, maar ik werd volledig genegeerd).
Hoe langer we bij deze man zaten, hoe meer de opties ons gingen duizelen. Hebben we een wijnkoeler nodig? Willen we een wc erin? Is dat raar dat je zit te poepen wanneer de ander naast je Netflix ligt te kijken? Hij had voor iemand al eens een pizzaoven ingebouwd. Hebben wij dat niet ook nodig? En dan hebben we het nog niet eens gehad over het hele boek met kleuren voor de kastjes die hij had.
Woensdag; onderbroeken van dennennaalden
Ik had van Maarten een boek gekregen over duurzame keuzes. Ik ben groot fan van alles tweedehands kopen, maar dat doe ik nooit met ondergoed. En ik heb ook zeker geen plannen in die richting. Maar door het boek was ik wel getriggerd om eens op zoek te gaan naar duurzaam ondergoed.
Meestal wanneer er bij ondergoed wordt gesproken over duurzaam, dan betreft het vrij vaak enkel duurzaam op ethisch vlak. Dus onderbroeken die niet in India in een onderbetaald, half ingestort gebouw in elkaar gezet worden. Maar onderbroeken waar een eerlijk salaris voor betaald wordt. Dat probleem heb je sowieso niet wanneer je producten koopt die in Europa geproduceerd worden. Daarnaast scheelt het ook een berg CO2 uitstoot wanneer het niet zo ver getransporteerd hoeft te worden.
Alleen ethische duurzaamheid nam ik geen genoegen mee natuurlijk, dus toen begon het grote inlezen op wat nu duurzame materialen zijn. Zo bestaat er bio-katoen, maar dat is nog altijd katoen. Al iets duurzamer is blijkbaar kleding van bamboe, maar ik zou niet weten waar in Europa ze bamboe kunnen groeien. Dan heb je nog hennep vezels en eucalyptus vezels. Tot ik op een heel vreemd merk uit kwam; Do You Green. Dit is een Frans merk en zij maken ondergoed van dennenhout (*kerstbomen dus). Hout groeien vraagt veel minder water dan bijvoorbeeld het groeien van een katoenplant. Wanneer mijn ondergoed binnen is, laat ik jullie weten of het vreselijk ruw en prikkend materiaal is. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat dennenbomen elastisch gemaakt kunnen worden, dus er zit vast nog allerlei ander materiaal bij in.
Donderdag; kringloopwinkelmania
Ik had een dagje vrij genomen om met mijn moeder alle kringloopwinkels en vintage winkels in Zutphen te ontdekken. Naast dat Zutphen eigenlijk best een leuke stad is om gewoon een dagje rond te slenteren, bleek het ook een uitermate geschikte stad te zijn om te kringloopwinkelen. Van luxe tweedehands kledingwinkels tot kringloopwinkels met echt bijzondere spullen. Over een paar weken volgt er ongetwijfeld een blog met alle handige winkels in 1 overzicht. Maar ben je van plan om binnenkort al naar Zutphen te gaan, bezoek dan sowieso Mazzel Kringloop. Dit is echt zo’n ontzettend schattig winkeltje. Geen standaard kringlooptroep, maar met liefde geselecteerde items. Het is jammer dat ik al meer dan genoeg spullen heb, maar had ik een lege woonkamer gehad, dan was ik waarschijnlijk met een auto vol spullen uit Zutphen weg gekomen.
Vrijdag; toch liever bij de McDonalds werken?
Mijn mailbox was op mijn vrije dag geëxplodeerd. Krijgen jullie 80 emails per dag en is dat normaal? Of ben ik gewoon een slechte tijdmanager dat ik een dag bezig kan zijn om alle zaken die in die 80 emails besproken worden op te pakken, door te schuiven, te delegeren of simpelweg te negeren? Wat het ook is, ik had net zo’n topdag als maandag. Chaos alom. Soms ben ik wel eens jaloers op mensen die een leven lang postbode kunnen zijn. Af en toe zou ik willen dat ik ook tevreden kon zijn met een repeterende baan. Maar ik weet ook dat ik dan na drie weken verander in een soort Johan Derksen. Ik word gelukkig van chaos en verveel me zonder chaos. Maar wanneer er chaos is, wil ik me juist het liefst weer vervelen. Daarom is deze baan ook zo perfect. Soms chaos als mijn agenda te vol is. Soms verveling als ik weer uren in de rij sta bij de douane om op een nog langere vlucht me kapot te vervelen. Blijkbaar horen daar ook weken bij waarin mensen elke dag de behoefte voelen om me te bombarderen met emails.
Zaterdag; met de hele kudde op pad
Ik moest alleen naar de markt. Het was een drama. Ik vertrok veel te laat naar de markt waardoor het er hartstikke druk was. Verloren stond ik om me heen te kijken wat ik eigenlijk wilde kopen. Ik raakte nog meer afgeleid toen ik zag dat er op de markt een hele grote kiwi rondliep en dat mensen aan een groot kiwi-rad mochten draaien om kiwi-prijzen te winnen. Ik ben blijkbaar niet meer in staat om naar de markt te gaan zonder Maarten.
In de middag maakte ik samen met alle andere paarden van stal een buitenrit. Dit was voor het eerste dat Soura met de hele kudde op pad was. Uiteraard kwamen we een kudde schapen tegen, want waarom zou zo’n rit nou eens zonder chaos gaan. Gelukkig zag Soura ze veel te laat en had ze te weinig tijd om superhysterisch te doen. Stond ik tenminste niet compleet voor gek met die melodramatische pony.
Tot laat in de avond hebben we op stal met alle stalgenoten gebbq-et (hoe schrijf je dat eigenlijk? Gebbqt? Ge-BBQd?). Ik heb zo’n geluk gehad met deze nieuwe stal. Allemaal leuke stalgenoten. Soura lijkt het er ook erg naar haar zin te hebben. Aan die dikke welvaartsbuik van haar te zien, verhongert ze ook zeker niet.
Zondag; zon here I come
Tijd voor mijn lange werkreis. Ik was letterlijk de hele dag onderweg. Om half 11 liep ik de deur uit richting de bus en om 21.00 uur lokale tijd kwam ik aan in Larnaca, Cyprus. Schiphol was echt helemaal uitgestorven. De meeste winkels waren dicht en ik liep het grootste gedeelte in mijn eentje rond te slenteren door de luchthaven. Ik vloog met Transavia, op zo’n afschuwelijke vakantievlucht. Ik klink ongetwijfeld ontzettend verwend, maar wanneer je vaak vliegt, dan zijn vakantievluchten een absolute hel. Niemand die lijkt te begrijpen wat de procedures zijn. Dan wordt er bijvoorbeeld aangegeven dat op je ticket staat in welke zone je zit en dat ze beginnen met boarden voor zone 3. En wie springen er dan meteen op? Zone 1 en 2 natuurlijk, want die zijn bang dat ze achter gelaten worden. Dan stroopt alles op in het vliegtuig omdat een of andere jojo het hele gangpad blokkeert omdat hij was vergeten zijn vreselijk onmisbare pen uit zijn bagage te pakken en hij nu geen kruiswoordpuzzels kan spelen. Meestal vertrekken die vluchten twintig minuten of meer te laat. Zo ook mijn vlucht.
Oh Transavia heeft trouwens geen eten op de vlucht. Was ik vergeten. Dan is een vlucht van vier uur echt te lang dus kon ik ook nog instant noodles kopen voor 5 euro (*diezelfde noodles die bij de AH 1.89 euro kosten).
Maar goed, genoeg geklaagd over mijn mede-reisgenoten. Ik heb het gehaald naar Cyprus. Ik moet echt weer opnieuw leren om met bagage te reizen. Was ik eerder op de dag mijn koffertje in de trein al bijna vergeten, vergat ik nu opnieuw om mijn koffertje van de bagageband mee te nemen. Ik ben helemaal uit de reismojo.
Wist je trouwens dat ze in Cyprus aan de andere kant van de weg rijden? Nee, ik ook tijdelijk niet meer. Niet handig bij het oversteken. Weet je wat wel handig is? Onderstaande #travelhack!!
Wat er verder online kwam deze week;
Eindelijk schreef ik weer eens een nieuwe blog. Lees hieronder alles over wat er te doen en te zien is in het zuiden van Oman. Oman was een bestemming waar ik verdeeld enthousiast over was. Over het zuiden van Oman daarentegen was ik alleen maar enthousiast.