Ik had een uitermate saaie week. Het regende de halve week, de schoonheidsspecialist zei dat mijn bindweefsel uitzakte en ik ging helemaal door het lint. Gelukkig sloot ik de week goed af. Dit weekoverzicht komt vanuit Praag waar ik voor mijn werk zit. Maar eerst konijnenspam, want die zijn sowieso helemaal uitgezakt.
Maandag; terug naar de keukentafel
En we zijn weer terug aan de keukentafel. Regen, bewolking, grijs, grauw, kou. Het weer was zeer representatief voor hoe mijn dag verliep. Ik voerde vroeg in de ochtend de paarden in de regen en bleef een half uurtje kijken hoe zij er net zo ellendig bij stonden als ik me voelde. Om het leven wat op te leuken, kochten Maarten en ik vliegtickets naar een tropisch eiland. Een beetje op de gok, want het is maar de vraag hoeveel lockdowns we gaan krijgen in de najaarsgriepgolf. Maar het is al zo lang geleden dat ik een helpdesk heb mogen bellen, dat ik het wel weer aan kan als ik weer vijf uur in de wacht sta om iemand aan de lijn te krijgen.
Oh ja, het tropische eiland is trouwens Sint Maarten. Met Maarten naar Sint Maarten. Lol. Nou ja, je snapt dat mijn maandag niet bomvol zit met hoogtepunten.
Netflix tip
Heb je zin in iets psychedelisch? Dan moet je echt Fantastic Fungi kijken. Dit is ver buiten mijn gebruikelijke genre, maar zooooo hypnotiserend. Zelfs zonder magische paddenstoelen kun je uren naar de bijzondere beelden kijken van groeiende paddenstoelen en van bijzondere schimmels. Het is eens wat anders dan de gebruikelijke schimmel op een boterham. Af en toe is het wat saai wanneer ze mensen interviewen. Wat boeit het mij nou hoe mensen hun eigen paddenstoelen groeien. Maar de rest van de film is fantastisch.
Dinsdag; kringloopwinkelgeloof
Na een lange saaie dag met budgetten maken… Nee dat neem ik terug. Ik vind budgetten maken eigenlijk hartstikke leuk om te doen. Ken je van die mensen die alles perfect recht leggen en daar heel gelukkig van worden? Voor mij is dat een budget maken. Net zo lang puzzelen tot het helemaal perfect klopt en alles op elkaar aan sluit. Als ik dan eenmaal begonnen ben, dan kan ik ook niet meer stoppen. Dan ga ik er zo in op dat ik vierkante ogen heb wanneer het vijf uur is. Dus het was goed dat Maarten me achter de computer weg sleurde om naar de kringloopwinkel te gaan. Kringloopwinkels zijn echt fantastisch voor het kopen van spullen waar je normaal gesproken niet voor wil betalen omdat het eigenlijk te duur is voor wat je ervoor krijgt. Bijvoorbeeld zoiets nutteloos als een eierkoker. Ik heb er dertig jaar geen gehad. Toen ik er eenmaal eentje had, kookte ik nooit meer eieren zonder. Maar echt niet dat ik daar 32.95 euro voor zou betalen. Ik regelde mijn eierkoker volledig gratis via de weggeefhoek. Bij de kringloopwinkel heb ik hetzelfde. Je koopt daar makkelijk iets om even snel uit te proberen. Is het niks, dan geef je het weg, verkoop je het, of lever je het weer in bij de kringloopwinkel.
Nog een kansloos verhaal trouwens. Ik had wat spullen op de weggeefhoek gezet, waar mensen enthousiast op reageerden. Ik werkte vrijdag toch de hele dag thuis, dus een van die personen zou rond lunchtijd langs komen om wat op te halen. Zonder er bij na te denken, ging ik rond lunchtijd even snel de stad in om bij Appel en Ei een nieuwe thuiswerkbroek te halen. Je raad het natuurlijk al; ik kreeg een berichtje dat ze voor de deur stond maar het leek alsof de bel het niet deed. Chaos. Ik was helemaal niet thuis natuurlijk. Duizendmaal excuses van mijn kant, en ik bood aan de spullen bij haar langs te komen brengen.
Uit steekproeven onder ziekenhuizen blijkt dat driekwart van de opgenomen coronapatiënten nu niet (of onvolledig) gevaccineerd is. ,,Ongeveer vijftien procent is volledig gevaccineerd, waarvan vijf procent problemen heeft met het afweersysteem. Dus een belangrijk deel van de zorgbelasting komt van groepen die nog niet gevaccineerd zijn. Allemaal tekenen dat vaccins werken.”
Check deze foeilelijke kringlooptoppers. Ook bij de kringloop is nog genoeg te vinden waar je absoluut niet voor wil betalen. 27.50 euro voor dat beeld?!?!
Woensdag; my inner serialkiller is alive!!
En nog een dag met regen en werk. Ik zat te luisteren naar ruziënde collega’s terwijl ik troosteloos uit het raam keek. Het was zo donker dat het een winterse dag leek. En wat doe je op dagen dat het leven saai en grauw is? Yep, moorden! Ik liep tussen twee vergaderingen de womancave in en zag letterlijk honderden muggen schuilen voor de regen. Ik was toch al chagrijnig en al die muggen die daar overdag van mijn mooie womancave gebruik aan het maken waren, waren de druppel. Er knapte iets in mij. Ik pakte de stofzuiger en stond helemaal zen alle muggen op te zuigen. Honderden muggen konden niet ontsnappen aan mijn moordmachine. Hoe hard ze ook wegvlogen, ik slurpte ze zonder probleem op. Zeer tevreden keek ik naar het resultaat en kroop weer terug achter mijn bureau om verder te luisteren naar mijn bekvechtende collega’s.
Voor alle dierenliefhebbers onder ons; een paar uur later zaten er weer honderden muggen. Dus ik heb niet eigenhandig gezorgd voor het uitsterven van deze fijne diersoort. Ik heb wel als een soort Don Quichot tegen de windmolens nogmaals de stofzuiger gepakt en weer honderden muggen opgezogen. Toen de muggen als een stel hangjongeren na een paar uur weer in mijn womancave te vinden waren, gaf ik het op. Zelfs als seriemoordenaar wil mijn week niet lukken.
Donderdag; uitzakkend bindweefsel
Na jaren geen tijd gemaakt te hebben voor de schoonheidsspecialist besloot ik dat het tijd werd om op zoek te gaan naar een nieuwe. Voorheen werkte ik nooit vanuit huis. Dan was het met alle reizen die ik maakte, erg ingewikkeld om afspraken in te plannen. Maar in mijn nieuwe werksituatie kan ik veel makkelijker onder werktijd anderhalf uur wat anders gaan doen en dan wat langer door werken.
Ik eindigde ergens in een buitenwijk van Arnhem bij een schoonheidsspecialist naar mijn hart (Be Different #spam). Het valt me op dat bij service verleners, of dat nou een hoefsmid voor paarden, een timmerman voor je huis of een schoonheidsspecialist voor je huid is, dat deze mensen heel goed zijn in hun vak, maar bijzonder belabberd in communicatie en planning. Maar niet deze. Ik kwam binnen in een perfect ingerichte, superschone en spierwitte behandelkamer. Ze begon met vragen hoe ik bij haar terecht was gekomen en waarom ik voor haar had gekozen. Ze informeerde naar mijn verwachtingen en legde elke stap in het proces uit. Ze probeerde me niet allemaal dure producten aan te smeren of dure vervolgbehandelingen. Eindelijk iemand die het begrepen heeft.
Nou ja, begreep…… Al vrij snel daarna werd het alsnog uiterst teleurstellend. Ze adviseerde me om te beginnen met bindweefselbehandelingen om de veroudering van mijn huid tegen te gaan. Naast uitzakkend buikvet en hangende billen is blijkbaar mijn bindweefsel ook aan het aftakelen. De waarheid is hard; ik word langzaamaan oud en verlept.
Vrijdag;
Zeg ik genoeg wanneer het hoogtepunt van mijn dag, het veranderen van het thema van mijn telefoon in een neon unicorn thema was?
Oh nee, dat zeg ik niet goed. Het filmpje wat Milieucentraal van Maarten en mij maakte over de elektrische scooter staat online. Ik vind het zo ontzettend gaaf geworden. Het was helemaal een feest om zo’n opname dag mee te maken. Dit zijn toch wel de leuke dingen die mijn blog met zich mee brengt. Alles is trouwens leuk wat mijn blog met zich mee brengt. Want als ik het niet leuk vind, dan doe ik het gewoon niet. Wat maken mij die bezoekersaantallen nou uit. Al moet ik zeggen dat die zelfs in corona tijd nog redelijk op niveau zijn gebleven ondanks dat ik nauwelijks nieuwe blogs schreef een jaar lang. Anyway, hier onder dus eco wariors Maarten en Linda.
Zaterdag; de hei staat weer in bloei
Ik bracht de hele dag op stal door. Het was prikkeldraadverwijderdag deel II. Het was zulk lekker weer, dat het helemaal geen straf was om het laatste beetje prikkeldraad weg te knippen. Aansluitend reden we met 4 van de 6 ponies, een rustig rondje over de bloeiende paarse hei. Wat een leven om zulke mooie buitenritten te kunnen maken in zo’n fantastische omgeving.
Zondag; werken in Praag
Wat heb ik toch een fantastische baan. Ik mag gratis en voor niks naar de mooiste plekken op de wereld. Nou ja, bijna alle mooie plekken. Ik had natuurlijk ook graag eens voor mijn werk op een tropisch eiland gezeten, maar dat zit er helaas toch echt niet in gezien de sector waarin in werk. Midden in het oude centrum van Praag is ook geen verkeerde plek om rond te hangen op een zondagavond. Ik slenterde langs de kade, over de wereldberoemde Karlov brug en verzamelde wat handige info voor een eventuele volgende blog over Praag. Dit zijn de avonden waar ik voor leef. Ik beleef ze misschien alleen, en ja, natuurlijk had ik hier liever samen met vrienden of met Maarten gelopen. Maar als ik kan kiezen tussen een regenachtige maandagavond met Maarten op de bank, of een zonnige zondagavond in mijn eentje in het historische Praag, dan weet ik wel waar ik graag loop.
Wat er verder online kwam deze week;
Dit onderdeel blijft voorlopig even helemaal leeg. Ik heb letterlijk een jaar lang helemaal niks geschreven. Ik zat zo veel achter mijn computer dat ik geen minuut langer meer naar mijn scherm wilde staren dan nodig was. Ik schreef het liefst in het vliegtuig, of als ik me verveelde op de luchthaven, of onderweg in de trein. Ondanks dat er nog minstens 70 concepten staan te wachten achter de schermen, heb ik geen woord meer geschreven sinds augustus vorig jaar. Gelukkig kan ik weer op reis dus dan komen de reisblogs ook wel weer. Hopelijk tot snel!
