Een nieuwe week. Ik ben helemaal gewend aan al het thuis werken, maar nog niet helemaal gewend aan de nieuwe locatie van de gynaecoloog. Daarnaast hing ik de perfecte moeder uit door mijn kind belachelijk voor gek te laten lopen en werd ik gediscrimineerd omdat ik te oud was. Maar eerst konijnenspam.
Maandag; doodgestoken
Ok, dat klinkt erger dan dat het is. Zeker na dat dramatische verhaal van die mafkees op stal vorige week (daarover later meer, want dat wordt nog leuker). Wat was het geval; ik ging met pubervriendin (tot wanneer mag je iemand eigenlijk puber noemen?) een rondje over de Veluwe. Aangekomen in het Nationale Park voegden erg veel ongenode gasten zich toe aan ons groepje. Zwermen steekvliegen vlogen om ons heen. We besloten in galop verder te gaan om ze af te schudden. Werkte niet… die hele zwerm bleef meevliegen. In twintig minuten galopperen stonden we weer terug bij de uitgang. Blijkbaar waren we niet welkom op de Veluwe.
Vervolg op de aanvaring met mafkees op straat: pubervriendin was al op stal om op te zadelen. De stalgenoot van wie die man vorige week helemaal door het lint ging tegen mij, pubervriendin en die vriendin van wie de auto werd vernield, was ook op stal. Hoe ze met elkaar in gesprek raakten weet ik niet precies, maar die volwassen vrouw stond tegenover een pubermeisje van 1.60 meter groot te vertellen dat als haar man niet zo snel bij die vriendin in de auto was geweest – maar dat zij er als eerste was geweest – dat ze de keel van die vriendin in de auto door had gesneden.
Wablief?!? Je staat tegenover een veel te schattig meisje en er staan kinderen op het erf. Dan zeg je dat toch niet. Ik weet niet of het er iets mee te maken had, maar net op dat moment kwam ik samen met die vriendin die vorige week in de auto zat, het erf op gereden. Nare vrouw in kwestie draaide zich resoluut om en beende weg. Stiekem hoop ik dat mijn aura haar heeft verjaagd.
Dinsdag; gynaecoloog is vermist
Het was weer tijd voor een bezoek aan de gynaecoloog. In het ziekenhuis waren ze verhuisd naar een nieuwe afdeling, maar ik ben natuurlijk zo bereisd dat ik daar mijn hand niet voor omdraai. Ik wandel allerlei gangen door tot aan de aanmeldzuil van de polikliniek gynaecologie. Ik scan mijn pasje. Aanmeldzuil denkt even na om mij vervolgens te melden:
U heeft een afspraak op een andere afdeling.
Ga naar de afdeling gynaecologie.
Ok, natuurlijk, en waar zou die dan moeten zijn volgens jou?!? Ik ga wel naar de balie. Dus ik loop een rondje langs alle behandelkamers, maar nergens een balie te vinden. Terug naar de hartafdeling waar ik langs slenterde. Misschien weten zij waar een balie gynaecologie is.
Ik moest terug en dan links aanhouden. Wandel, wandel, wandel. Langs de zuil, langs de behandelkamers. Ja, hallo. Er is helemaal geen balie daar. Inmiddels was er een iemand met witte doktersjas die me al vier keer voorbij had zien komen en me vroeg of ze me kon helpen. Ik legde het verhaal uit, zegt ze:
Oh ja, die zuil slaat heel vaak in de middag op hol. Ik zal je aanmelden.
Hoezo vooral in de middag?!? Dit heeft een heel hoog Afrika gehalte.
Maar goed. Gelukkig had ik een gynaecoloog in opleiding die nog niet zeker wist of ze in deze richting definitief zou kiezen. Ik heb er volledig vertrouwen in dat dit helemaal goed komt.
Woensdag; Suits kantoor
Kantoordag: ik heb een extreme versie van een clean-desk op mijn werk. Er staat 1 monitor en 1 plant. Voor de rest is er nergens iets op mijn bureau te vinden. Er hangt niks aan de muren en de vensterbanken zijn leeg. Meer dan eens kreeg ik commentaar dat mijn kantoor zo kaal was (note: ik deel mijn kantoor met 1 persoon die wel van alles op heeft gehangen dus we hebben een soort gespleten persoonlijkheid in de kamer).
Wat ga ik ophangen dan in zo’n TL-buizen kantoor met systeem plafond? Zo’n inspirational quote met vergezicht? Of een bedrijfsgerelateerd kunstwerk? Of mijn diploma’s? Nope, niks voor mij. Ik wil comfort en relaxt. En ineens wist ik het. Ik wil een bank in mijn kantoor. Dan kan ik mijn stukken liggend lezen. Zei ik liggend?? Ik bedoel natuurlijk actief rechtop zittend.
Dus hoppa, kast van mijn collega eruit en de extra tafel plus stoel moesten er ook uit. Facility service kwam terug met twee stoelen en een tafeltje. De stoelen kunnen tegen elkaar geschoven en vormen dan een bank. Dus daar zat ik op mijn superluxe bankje me helemaal te voelen alsof ik uit een scene van Suits kwam. Ok, geen hoogbouw als uitzicht. Geen ramen tot de grond. Geen kantoor van het formaat 2-persoonsappartement. Geen Harvey Specter om mijn kantoor binnen te lopen. Geen secretaresse om mij de laatste roddels te vertellen. Dat fantaseerde ik er gewoon allemaal bij, want ik had een superdesign retro bankje in mijn kantoor.
Donderdag; bikini stress part II
Zodra het PostNL punt open was scheurde ik erheen om mijn Zalando pakket op te halen. De bikini’s zagen er echt superleuk uit. Vol goede moed propte ik me in de eerste. Ok, daar kom ik eigenlijk niet in. Veel vet heb ik niet, maar met deze bikini aan zie ik eruit als Lotte op de foto bovenaan de blog. Op naar de tweede. Tja, rollade a gogo. De derde zat best goed eigenlijk. Maar die vond ik zelf saai. Eindresultaat: een gedesillusioneerde Linda zonder bikini. De first-world struggles are real!
Alle bikini’s gaan weer retour. Ik bestelde een Brunotti bikini en van 1 Zalando bikini een maat groter. Eens zien of ik ooit een vervanging van mijn favoriete gele bikini ga vinden.
Vrijdag; van koe naar zebra
Er is een explosie van steekvliegen in bepaalde gebieden waar ik rijd. Niet heel relaxt voor de paarden. Als goede moeder zorg ik natuurlijk perfect voor mijn 500 kilo wegende kind. Waar mijn ouders me altijd een muts en handschoenen aantrokken naar school, die ik vervolgens bij het einde van de straat al weer uit trok want dat is verre van fashionable om mee op school te verschijnen en ik had nog liever afgestorven vingers van de kou. Zo’n moeder ben ik nu ook geworden. Ik kocht voor Soura een superhandige vliegendeken om mee te rijden (steekvliegen zitten namelijk niet bij ons op stal, maar alleen in bepaalde bossen rondom stal). En zoals elke goede moeder, kocht ik een afschuwelijk motiefje zodat Soura overal hartstikke voor gek loopt. Ik denk dat ik eindelijk begin in te zien waarom mensen zo graag kinderen willen.
Zaterdag; slaaptekort
Over deze dag kan ik kort zijn. Ik viel in de ochtend in slaap op de bank en werd einde van de middag pas wakker. De dag was praktisch voorbij. Ik ging nog snel naar stal om een rondje te wandelen met een buitenlander en haar pony (logees op stal), at en ging naar bed.
Netflix tip
Messiah gaat over een CIA-agente die onderzoek doet naar een mysterieuze figuur. Hij wordt door sommigen gezien als de nieuwe messias, maar de agente vermoedt dat hij een oplichter is. De vraag is natuurlijk…. is het de nieuwe Jezus of draait het hier om een samenzweringstheorie? Spannend tot de laatste aflevering.
Zondag; op naar code oranje
De dag bestond alleen maar uit paardrijden. Het was ook veel te warm voor iets anders. Soura ging weer op voor haar halfjaarlijkse weegmoment. Ze woog maar 503 kilo. Dat is 20 kilo meer dan de vorige keer maar nog altijd 40 kilo onder haar reguliere zomergewicht. Lopen baas en paard weer aardig gelijk op, want na mijn bikini-debacle at ik natuurlijk een zak borrelnootjes tegen het verdriet en ging ik op zondag pannenkoeken eten. De weegschaal was niet langer genadig.
De rest van mijn zondag lag ik uit te buiken van de pannenkoek en probeerde zo min mogelijk te bewegen. Ik houd niet zo van hitte en zweet. Toen de temperatuur iets aangenamer werd, pakte ik mijn tas voor mijn trip naar Roemenië. Code Oranje Zone. Spannend. Voelt een beetje als die keer dat ik naar Israël reisde met Code Rood. Alsof je iets doet wat niet mag en heel gevaarlijk is. In het geval van Israël was dat ook wel zo, want tja… Israël (wat kan er nou mis gaan wanneer je veel te veel extremistische geloven bij elkaar op een hoop gooit?!?)… Maar in het geval van deze trip naar Roemenië verwacht ik dat ik meer gevaar loop in de lokale Kruidvat hier in de buurt dan in dat steriele hotel op de luchthaven waar ik nauwelijks een mens tegen ga komen.
