Een week zoals ze vroeger – voor Corona – ook waren. Etentjes, zonsondergangen, collega’s en onprofessionele werkkleding. Maar ook de week waarin ik een nieuwe liefde van mijn leven vond – de perfecte man om tot over je oren verliefd op te worden. Eerst natuurlijk konijnenspam want die zijn tot over hun oren verliefd op eten.
Maandag; man-vrouw verhoudingen
Eindelijk weer een keer een werkdag zoals vroeger – propvol met collega’s. De dag begon met vier uur training. Einddoel van de training is het coachen van de lokale teams in commerciële activiteiten. Uiteraard gaan we dat niet in vier uurtjes leren, dus de komende weken zit ik op regelmatige basis in training. Omdat we als team uit half Europa komen, was de oorspronkelijke training op lokatie omgezet in een online training. Echt, dan ga je kapot wanneer je vier uur lang naar een scherm zit te turen.
Gelukkig hadden we daarna nog een management team vergadering die maar liefst vijf uur duurde. Na al die maanden eenzame opsluiting voelde het als een marathon die ik ineens moest lopen met al die collega’s en gesprekken en vergaderingen in zulke lange blokken.
Grappig weetje: ik ben de enige vrouw in het commerciële team en samen met HR de enige vrouwen in het management team. Dit verschil in man-vrouw verhoudingen gebruik ik wel eens in mijn voordeel. Al twee jaar loop ik tegen een probleem aan in mijn regio wat ik maar niet opgelost krijg (probleem heeft niks te maken met man/vrouw verhoudingen hoor). Dus ik dacht…. tijd om hulp te vragen aan mijn collega’s. Even generaliserend: hoe mannen hulp vragen vs hoe vrouwen hulp vragen is niet hetzelfde. Ik had kunnen zeggen:
Ik wil graag jullie input, laten we samen een actieplan maken. Of hoe zouden jullie dit probleem aanpakken?
Maar wat ik besloot te zeggen: ik heb jullie hulp nodig want het lukt me zelf niet (lees: hulpeloos vogeltje moet gered worden). Een strategie die uitermate effectief bleek, want ik zit in een heel team van ridders op witte paarden. Vanuit alle hoeken kwamen de goede ideeën op tafel. Een groot deel had ik zelf ook al bedacht (ik ben natuurlijk niet op deze functie terecht gekomen zonder dat ik zelf ook daadwerkelijk iets kan), maar de toon van het gesprek was heel anders door deze insteek. Nou ja, in het begin dan. Naarmate het gesprek vorderde en alle ridders onderling met elkaar in discussie gingen, werd het gesprek alsnog een haantjesstrijd. Gelukkig had ik tegen die tijd de beste ideeën er al tussenuit gevist.
Dinsdag; de nieuwe liefde in mijn leven
Ik skip mijn werkdag even en ga meteen naar het leukste deel van de dag. Jullie vragen je misschien af waarom Maarten de laatste tijd zo weinig in mijn verhalen voor komt. Nou, ik ben tot over mijn oren verliefd op een nieuwe man. Ok, toegegeven dat hij wat onbereikbaar is en dat ik in een relatie met hem waarschijnlijk heel ongelukkig zou worden, maar dat houd me niet tegen natuurlijk (zelf masochisme!). Wie het is?!? Dat ontzettend lekkere ding in de Netflix serie Suits; Harvey Specter. Ik lopen duizenden jaren achter op de rest van de wereld want deze serie loopt als sinds 2011. Maar beter laat dan nooit.
Netflix tip
Suits: een superintelligente jongen is op de vlucht voor de politie en eindigt uiteindelijk op sollicitatiegesprek bij Harvey Spector (mijn toekomstige man en New York’s beste advocaat). De serie gaat verder met rechtzaken, drama en veel corporate blabla. Vond je vroeger Ally McBeal leuk, dan vind je dit waarschijnlijk ook fantastisch.
Ik ben niet zo van het uiterlijk vertoon. Dure auto’s doen me niks (ik vind het vaak eerder sneu), je eigen chauffeur, je eigen secretaresse en dure pakken maken me niet uit (al is een man in pak eigenlijk altijd goed), en dat echte bedrijfsleven is veel te veel poeha, leugens en wantrouwen. Maar stiekem vind het ik het in deze serie fantastisch. De arrogantie, het zelfvertrouwen, de keiharde wereld, het verraad. En dan zo’n lekker ding. Een moeilijke man, totaal emotioneel onbereikbaar, compleet egoïstisch, met een over-de-top levensstijl. En toch zet ik Netflix niet meer uit. Met zeven seizoenen op Netflix kunnen jullie het voorlopig wel vergeten met mijn Netflix tips. Ik zit nog wel even kwijlend voor de tv, dromend over het leven wat ik helemaal niet wil, maar wat er op tv zo fantastisch uit ziet.
Woensdag; zwemmen met koeien
Na een oververhitte werkdag besloten Maarten en ik om naar de uiterwaarden te gaan om daar te eten. De warmte wil niet meer uit ons huis. De temperatuur is ’s morgens vaak al rond de 27 graden – ondanks alle deuren en ramen vroeg tegen elkaar open zetten om alles nog enigszins af te laten koelen. Dus met een tas vol eten naar de Rijn om daar op een strandje ons avondeten op te eten terwijl we keken naar een kudde “wilde” koeien die lekker in het water stonden om af te koelen.
Donderdag; professionaliteit is het raam uit
Weer training. Maar het is ook de week waarin temperaturen veel te hoog zijn om thuis te werken. Maar geen keuze, want de training moet gevolgd worden. Dan blijft er maar een keuze over om te maken; wel of geen professionele kleding aan tijdens een training.
Die keuze was natuurlijk snel gemaakt. Hempje aan, camera aan en gaan met die banaan. Want bij 29 graden proberen te werken in nettere kleding dan een hemdje zou een onmogelijke taak worden.
Vrijdag; beste werkgever ever!
Om half 10 ging de deurbel. Pakketjesbezorger. Maar ik had niks besteld. Raar. Bleek mijn werkgever een win-win situatie voor iedereen te hebben gecreëerd. Alle werknemers kregen een pakket met producten van de klanten waar we normaal zelf aan leveren. Door de corona crisis is de hele landbouw ontregeld. Restaurants zijn dicht en nemen geen producten meer af. Supermarkten hebben veel meer aanvoer nodig. Mensen gaan soberder eten (sommigen omdat ze ineens werkloos zijn). Maar die varkens stoppen niet met groeien. Die koeien blijven melk geven, of we het nou drinken of niet. De stromen van producten lopen ineens helemaal anders waardoor boeren hun afzet lokaal niet meer kwijt kunnen. Mijn werkgever besloot om voor de duizenden werknemers die ze in dienst hebben pakketten te bestellen
Minispam: wil je zelf ook zo’n lekker pakket, kijk dan eens op de site van Boerschappen. Hier kun je ook alle verhalen van de boeren lezen zodat je ziet waar je eten vandaan komt.
Zaterdag; varkensribbetjes met paarse aardappel
Een deel van het vlees hadden we ingevroren, maar de varkensribbetjes zou Maarten in de oven klaar maken met een honing-mosterd korst. Voor de enthousiaste meelezers: ja ik ben meestal vegetariër en als ik vlees eet wil ik vlees wat een mooi leven heeft gehad en niet dagenlang op transport heeft gestaan vanaf de Oekraïne (*tenzij het frikandel betreft, dan heb ik geen ruggengraat, maar ik heb geen kinderen, dus dan mag dat).
Deze varkensribbetjes kwamen van weidevarkens die buiten lopen op de landerijen van de provincie. Samen met de lokaal geproduceerde paarse, zoete aardappel en een grote salade maakten Maarten en ik er een hele kleurrijke maaltijd van. Dus wil je een welzijnsvriendelijker, duurzamer en lokaler stukje vlees, check dan eens Boerschappen.
Zondag; vreemdgaan
Ik had met mijn stalgenootje het geniale plan opgevat om van paard te ruilen en te gaan springen. Officieel vreemd gaan in paardenwereld! We hadden de bak vol gebouwd met hindernissen, onze eigen paarden warm laten draaien en toen gewisseld. Echt superraar om op een ander paard te springen.
Uiteraard bouwden we de meest bizarre hindernissen. Wat kan daar nou mis gaan met een vreemd paard?!? Ok, de hindernissen waren ook niet zo ingewikkeld, maar we zijn allemaal geen tieners meer. Geen durfals, geen risicozoekers en dan is alles eng. Het duurt toch allemaal wat langer wanneer we onze heup breken op deze leeftijd.
