Week 14 van de vrijwillige isolatie. De isolatie is vrijwel volledig opgeheven. Zelfs reizen mag weer. Maar ik zit nog in Nederland want waar ik heen moet, mag ik nou weer net niet naar toe. Dan nog maar een week waarin ik alle kilo’s er weer aan vreet, waarin ik verdwaal (ja, hoe is het mogelijk in dit te overgeorganiseerde land?!?) en waarin ik mijn nieuwe mondkapjes show. Maar eerst konijnenspam want die hebben nooit een rem als het op lekker eten aan komt.
Maandag; into the wild in Nederland
Ik ging weer op mijn wekelijkse werkbezoek naar kantoor. In de media hoorde ik het al meer; dat mensen steeds minder anderhalve meter afstand houden van elkaar. En bij ons op kantoor is dat niet anders. De rokers zitten te dicht op elkaar in het rookbushokje. Elkaar passeren op een gang die nauwelijks anderhalve meter breed is, is onmogelijk. Koffiemachines waar een rij voor ontstaat. Dit is in zekere zin ook een mateloos fascinerend sociaal wetenschappelijk en virologisch experiment.
Maar goed, het eigenlijke hoogtepunt van mijn dag was mijn domme idee om het hele eind op de elektrische scooter naar mijn werk te gaan. Dit is 45 kilometer. Ik had op Google Maps een fietsroute erin gezet. Blijkbaar zijn fietsers in Limburg extreem avontuurlijk, want ik moest hele stukken over een zandpad. Wat denken ze daar? Dat ik een 4×4 scooter heb? Dat elke ANWB bejaarde met een mountainbike op pad gaat? Of loopt Limburg zo veel jaren achter op de rest van Nederland dat ze daar nog niet klaar zijn met asfalteren?!?
Dinsdag; alleen een mooie foto
Mijn leven is zo eentonig dat ik vermoed dat ik naar Soura ben geweest en heb gewerkt. Onderweg naar huis maakte ik deze mooie foto van de uiterwaarden in Arnhem. Wat ik verder deed…. werkelijk geen idee. Ik had bedacht om dit jaar weer weekoverzichten te gaan maken, maar ik had niet gedacht dat het zo’n uitdaging zou worden. Gelukkig is het nog maar twee weken en dan ga ik eindelijk weer op reis. Ik kan inmiddels niet meer wachten.
Woensdag; het is net Afrika
Weer met de scooter naar mijn werk. Ik heb het nog niet één keer voor elkaar gekregen om dezelfde route te rijden in alle keren dat ik naar mijn werk op en neer ging. Google Maps leidt me dan weer over de kade in de haven door een of ander dorp, over zandpaden, door de bosjes. Ik snap er helemaal niks van. Deze keer eindigde ik tussen de struisvogels (ok, ze stonden achter een hek, maar toch…. net Afrika).
Ik kan je nog duizend dingen vertellen over mijn dag, maar eigenlijk waren ze allemaal saai. Al mag ik dat natuurlijk niet zeggen, want daarmee leg ik druk op anderen dat een leven van alleen werken, eten en Netflix saai is. Maar wat moet ik dan vertellen? Ik ging lunchen met een collega die me een slechte grap vertelde. Of dat ik bijna een duif aan reed op mijn scooter die me op een haar na miste maar vervolgens keihard geraakt werd door een auto uit tegengestelde richting. Of dat ik mijn kantoorplant water gaf. Of dat ik frikandel speciaal at bij de lunch. Of dat ik te lui was om naar Soura te gaan. Nou ja, dat dus.
Donderdag; carrières en leiding geven
Een hele dag zat ik in mijn virtuele kantoor. Een zware dag want ik had allemaal carrière gesprekken met mijn team. Dat zijn van die gesprekken over hoe ze hun toekomst zien, hoe we de komende jaren hun ontwikkeling in gaan richten, etc. Van al mijn werkzaamheden vind ik het leidinggeven het meest energieslopend. Leuke sidenote; ik wist helemaal niet dat ik een team aan ging sturen toen ik deze baan een paar jaar geleden accepteerde. Tot op de dag van vandaag ben ik er nog niet achter of het nou niet in de vacature stond of dat ik gewoon totaal niet op heb zitten letten.
Maar goed; leiding geven dus. Hoe dan? Door de jaren heen heb ik in heel veel trainingen, coachingssessies en assessments laten uitpluizen wat voor persoon ik ben, wat mijn leiderschapsstijl is en welke rol ik binnen een team vaak aan neem. Op papier kan ik leiding geven. In de praktijk heb ik werkelijk geen idee wat ik aan het doen ben. Misschien is dat wel hoe ouders zich voelen wanneer ze kinderen opvoeden?!?
Want hoe weet je nou of je het goed doet? En hoezo zijn daar geen vakken voor op de universiteit? Ik vind dat universiteiten je erg slecht voorbereiden op het werkzame leven wat daarop gaat volgen (*of ik heb niet op zitten letten, wat ook niet geheel ondenkbaar is). En als ik naar de leidinggevenden kijk die ik in het verleden heb versleten dan zitten daar ook enorme verschillen tussen. Maar ze hebben wel allemaal die functie gekregen? Hoe dan?!? En wat zagen de mensen in ze die hen aannamen?
Lang verhaal kort; voor mijn team hebben we een mooi toekomstplan op te tafel liggen. Mijn eigen carrièreplanning is non-excestint aangezien mijn enige plan mijn midlife retirement roadtrip is en een leuke baan. Zo lang mijn baan nog leuk is, heb ik geen carrière plan nodig. Omringd door veel te ambitieuze mensen blijkt dat maar een lastig antwoord.
De foto hieronder is trouwens een stuk van een testrapport van een paar jaar terug over mijn persoonlijkheidsstijlen.
Vrijdag; hoe ik oud word
Bij de schoonheidsspecialist maakten ze met een nieuw apparaat foto’s van hoe mijn huid eruit ziet. Links is een gewone foto, midden is een foto van de pigmentvlekken in mijn huid. Ze zijn (nog) niet te zien, maar dit is hoe ik er over 20 jaar waarschijnlijk uit zie. Ze liet me ook zien hoe erg mijn wallen waren (heel raar, maar die foto ben ik kwijt geraakt… ) en hoe de structuur van mijn huid eruit ziet.
Ik vind mijn pigmentvlekken gezicht eigenlijk wel schattig. Lijkt nu net alsof ik sproeten heb. Die blauwe is eigenlijk niet voor mij bedoeld. Daarmee kijken ze normaal gesproken wat voor soort acne iemand heeft en hoe ze die moeten behandelen. Maar omdat ik geen acne heb, kunnen ze daar niet super veel op zien.
Linda nu 
Linda met pigmentvlekken 
Linda met een acne scan
Zaterdag; ik ben weer dik
Hoe is het nou mogelijk, ik ben gewoon weer twee kilo zwaarder. Volgens mij val ik meer af wanneer ik constant uit eten ga en veel minder sport, dan wanneer ik gezond eet en veel sport. Ik ben een medisch wonder! Ik kan dik worden van een gezonde levensstijl. Of zou het komen doordat ik op sommige dagen deze week maar 600 stappen zette? Of omdat Maarten wentelteefjes voor me maakte als lunch? Of omdat de markt taartjes met fruit verkoopt (er zit fruit op, dus dan is het gezond toch?). Of omdat ik een puddingcroissant als lunch at. Of die kaasbroodjes?
Mijn navel is tegenwoordig zo diep dat ik er laatst gewoon een sok in terug vond terwijl ik de wasmachine de schuld van had gegeven dat die sok zoek was 😉 . Zo ver ben ik al heen.
Behalve me helemaal vol vreten, bestond mijn zaterdag uit alleen maar paarden activiteiten. Soura moest naar de hoefsmid (serieus respect voor het zware werk wat hij verzet. Je wilt toch niet uren zo gebogen staan in de meest onmogelijke houding….). Daarna een rondje dressuur in het bos, vervolgens met wat stalgenoten het bos in met paard en wagen. Mijn dag eindigde bij de Divoza. Ik ging voor zadelzeep maar ik kwam 95 euro lichter weer naar buiten. De Divoza is net als de Intratuin. Je hebt niks in je wagentje en toch reken je de hoofdprijs af bij de kassa. En ik trapte er natuurlijk uitgebreid in. Want ik had echt, ECHT glitterspray nodig voor Soura.
Zondag; mondkapjes
Behalve het verliezen van mijn telefoon tijdens een buitenrit met Soura en het planten van heel wat plantjes in de tuin maakte ik geen zak mee. Dus dan bij deze twee foto’s van mijn nieuwe mondkapjes; professioneel/serieus en vrolijk. Op een schaal van stikken tot vrij ademen zijn ze ongeveer een 5. Qua comfort een 3. Qua gemak want ik hoef mijn tanden niet te poetsen en niemand ziet die enorme puist op mijn kin; een 10!
Ook op zoek naar mondkapjes waarbij je uit ontzettend veel soorten stof kan kiezen? Steun de kleine ondernemer en check het Naaicafe in Arnhem. Mondkapjes zijn 15 euro per stuk, kunnen in 3 maten geleverd worden en afgewerkt met elastiek of lint. Je kunt voor binnen- en buitenkant andere stoffen kiezen.
Netflix tip
Het was ooit mijn bioscoop tip, maar deze tip is inmiddels ook te vinden op Netflix. The Meg. Een film over een megalodont haai van tientallen meters groot en Jason Statham zonder shirt. Had ik gezegd dat Jason Statham erin speelt? Oogverblindend acteerwerk. Goed plot. Bijzondere special effects. Topfilm die je niet mag missen!!