Week 7 van vrijwillige thuisisolatie. Een week die bestond uit een nieuwe poging om mijn vliegtickets te wijzigen, een teleurstelling toen iedereen dun bleek te zijn, behalve ik. En een week waarin ik een nieuwe backpack vond op Marktplaats in fantastisch okergeel. Maar eerst natuurlijk konijnenspam.
Maandag; Koningsdag
Voor het eerst sinds de vrijwillige thuis-isolatie begon, was er een evenement waar ik echt heel erg van baalde dat deze niet door ging. Vakanties kan ik later in het jaar wel opnieuw maken, wat minder etentjes is goed voor mijn vetrollen en Netflix is een prima alternatief voor de bioscoop. Maar de vrijmarkt op Koningsdag…. die is maar 1 keer per jaar. Het is het absolute hoogtepunt van mijn tweedehands/kringloopjaar. Op de vrijmarkt vind ik allemaal spullen die nooit een kringloopwinkel halen. Op Marktplaats zijn die spullen dan weer belachelijk duur. Maar op de vrijmarkt kan je echt geweldige spullen voor een prikkie scoren.
Elk jaar staan mijn moeder en ik om 08.30 uur klaar om de eerste kraampjes af te struinen (heel veel eerder heeft geen zin. Het is wel Arnhem waar mensen van nature uitslapers zijn (of gewoon lui)). Maar niet dit jaar. Gelukkig dat ik me daardoor niet uit het veld liet slaan. Marktplaats had dit jaar een digitale kleedjesmarkt. Eigenlijk geen zak aan, maar ik kon Koningsdag niet voorbij laten gaan zonder een tweedehands aankoop. Ik kocht een sleutelkastje met een spiegel een paar straten verderop.
Dinsdag; de helpdesk part II
Daar gaan we weer. Poging nummer twee om de airline helpdesk mijn tickets te laten wijzigen. Het mij welbekende schelle wachtmuziekje tetterde weer een uur in mijn oor toen tot mijn schrik er iemand op nam. In mijn allerbeste Mumbai-Engels probeerde ik de medewerker duidelijk te maken wat ik wilde. Voor de zekerheid gebruikte ik niet meer de Y van Ypsilon om misverstanden te voorkomen.
De computer van de medewerker crashte dus hij nam contact op met zijn supervisor. Hij kreeg de supervisor niet te pakken. En toen klapte wereldwijd het hele systeem eruit (althans, dat was wat hij zei). Of ik over een uurtje weer terug wilde bellen…. (ARGH).
Uurtje later; ik bel weer. Na 45 minuten in de wacht kreeg ik een medewerker aan de lijn. We keken samen naar mijn boeking, maar hij kon niks wijzigen want het systeem lag er wereldwijd uit. Of ik over twee dagen terug wilde bellen. Ja hoor, tuurlijk. Geen probleem. Ik vind het hartstikke leuk om mijn dagen te vullen met jullie wachtmuziekje op de achtergrond dus ik bel met alle liefde nog een keer.
Ik had een middagje vrij genomen om een stalgenootje te helpen met haar paard. Dit wilde ik handig combineren met het ophalen van mijn Marktplaats aankoop. Kon ik lekker op de scooter overal naar toe. Dat Marktplaats pakketje zou ik ophalen in Ede. Dat is ongeveer een half uur op de scooter. Na een paar uurtjes op stal begon ik aan een mooie scooter rit over de Veluwe. Dat mooie duurde maar liefst drie minuten toen het begon te regenen. Al acht weken is het droog en precies wanneer ik een uur onderweg ben besluiten de wolken dat het tijd is om de planten water te geven.
Ah well, het was voor een goed doel. Ik kocht een mosterdgele Nomad Barite 25liter rugzak. Had ik die nodig? Nope. Wilde ik die hebben? Yep.
Woensdag; hiken op hakken
Ik begon extra vroeg met werken. Al voor zeven uur zat ik aan mijn bureau (lees; de eetkamertafel). Ik zou de hele morgen management team meeting hebben en waarschijnlijk aan niks anders toe komen. Ik had in de middag vrij genomen dus wilde ik nog iets van werk gedaan krijgen, dan betekende dat extra vroeg eruit. Log ik in op de meeting, blijken al mijn collega’s hun camera aan te hebben. Aii, ik zat in mijn pyjama. In drie seconden deed ik een sjaal om, fatsoeneerde mijn haar en zette mijn laptop zo dat je op de camera precies niet kon zien wat er na die sjaal kwam.
Het was sowieso al niet een beste dag. Ik ging helemaal los qua eten (maar ik word dik van lucht hoor… niet omdat ik te veel eet… ik eet al bijna niks meer… ik heb gewoon slechte genen).
- ontbijt met kibbeling en knofloofsaus (Maarten kwam met een bak terug van de markt)
- tussendoortje: tompouche
- borrelnootjes als lunch
- friet special + pindasaus als 4-uur-snack
- avondeten: weer tompouche, afgetopt met wat borrelnootjes
Nee, dit is echt geen grapje. Zo zag mijn dieet er op deze dag uit. Ik denk niet dat ik je hoef uit te leggen waarom die laatste kilo er maar niet af gaat.
In de middag gingen Maarten en ik bij een specialistische garage in Den Bosch langs om even naar de mooiste auto ter wereld te laten kijken. Deze had nog veel meer van die mooie autootjes staan, dus ik liep kwijlend langs alle andere uitvoeringen van mijn Nissan Figaro. Ik geef geen zak om auto’s maar deze heeft mijn hart veroverd. Nooit gedacht nog eens een favoriete auto te hebben.
Aangezien dit tripje naar Den Bosch een van de weinig uitjes is gedurende de week besloten we er meteen een heel groot uitje van te maken. We reden naar de Loonse en Drunense Duinen voor een mooie wandeling en een middagje chillen in het zand. Hoe mooi ik Nederland ook vind, het is absoluut niet te vergelijken met de “high” die ik krijg van een vakantie. Misschien is het omdat ik bijna wekelijks over de Veluwe rijd waardoor een ander natuurgebied in Nederland voor mij meer van hetzelfde is. Waarschijnlijk ben ik gewoon verwend met al het moois wat ik in mijn leven al heb gezien.
Donderdag; om 5.00 uur aan het werk
Soms heb ik van die dagen waarop je ineens zomaar wakker word op een tijdstip waarop ik liever verder had geslapen. Dit was blijkbaar weer zo’n nacht. Om 04.00 uur werd ik wakker. Ik keek het eens een half uurtje aan, maar merkte al snel dat ik niet meer in slaap ging vallen. Maarten kon blijkbaar ook niet slapen, dus toen zaten we om 05.00 uur allebei al te werken. Voordeel van zo vroeg beginnen is dat je ook echt belachelijk vroeg klaar bent met werken.
Aan het einde van onze werkdag was het voor de meeste mensen net lunchpauze geweest. Wij doken niet langer achter ons bureau weg maar de tuin in om onze nieuwe groene haag te planten (resultaat volgt snel). Uiteraard onder toeziend oog van de konijnen die maar wat graag helpen met gaten graven in de tuin.
Zoetsappige, lieve mededeling: Soura heeft een naamgenoot erbij. Er is een bonte cavia naar Soura vernoemd. Soura is dan natuurlijk ook wel de liefste pony ter wereld, dus ik kan me goed voorstellen dat iedereen zijn kinderen, hond, huis en/of auto naar Soura willen vernoemen.
Vrijdag; Dag van de Arbeid
Ik kan me niet eens herinneren wat ik op deze dag deed. Ik weet dat ik de hele dag heb zitten werken. Maar al mijn collega’s buiten Nederland waren vrij. Waar wij in Nederland werken op de Dag van de Arbeid (wat ook logischer klinkt) is verder heel Europa met verlof. Het werd een rustige dag, met niks anders dan werken, wandelen met Soura en Netflix kijken.
Netflix tip:
Deze keer geen tip op Netflix, maar een film die je even zelf moet downloaden (sorry voor de illegaliteit). Swiss Army Man. Het is een filmhuisfilm, dus je moet er van houden. Maarten vond het niks, ik vond het een geniale film. Eindelijk weer eens iets absurds, zonder al die standaard clichés. Het verhaal is als volgt: Hank is gestrand op een klein onbewoond eiland en heeft alle hoop opgegeven om nog thuis te komen. Maar op een dag spoelt er een lijk (Harry Potter aka Daniel Ratcliff) aan op het strand. Dit lijk gebruikt hij om van het eiland te ontsnappen door hem bijvoorbeeld als mitrailleur en jetski te gebruiken. Wat mij betreft een hilarische film – eentje die eens wat anders is dan anders.
Zaterdag; nieuwe ontdekkingen
De Appel en Ei (tweedehands kledingwinkel waar je met je eigen kleren geld kunt verdienen) was weer open. Na ons bezoekje aan de markt kocht ik daar een ontzettend gaaf jasje in koraal kleur. Als ik eens een keer mijn pyjama uit trek en normale kleren aan doe zal ik foto met jullie delen. We vervolgenden onze weg naar een kringloopwinkel. Ik dacht dat ik alle kringloopwinkels van Arnhem wel kende. Nou, niet dus! Dit is zo’n ‘echte’ kringloopwinkel. Eentje waar de spullen totaal chaotisch tot het plafond opgestapeld liggen. Waar je moet graven om de schatten tussen de rommel te vinden. Bij dit soort winkels kun je nog echt unieke spullen vinden die dan niet meteen 75 euro kosten.
Ik had bloempotten nodig voor mijn kneuzenplantjes waar ik jullie vorige week al over schreef. Maar Maarten en ik waren op de scooter en we hadden al ons boodschappen van de markt plus onze aankopen van de Appel en Ei ook nog bij ons. Je raadt het al…. zwaar bepakt en bezakt – met bloempotten bij Maarten op de grond tussen zijn benen – reden we naar huis. Nog eventjes een half uurtje schuilen voor een vreselijk hoosbui. Zo kom je de ochtend wel door ja.
In de middag racete ik met een vriendin en haar geëxplodeerde haardos pony door Nationaal Park de Hoge Veluwe. We zagen twee everzwijnen en heel veel waterplassen. Als een stel hysterische viswijven vlogen we door de modder, schoten links en rechts van het pad af en zorgden ervoor dat wandelaars ons ruim van tevoren aan hoorden komen. Ongetwijfeld denken jullie door al deze verhalen dat we onze pony’s totaal niet onder controle hebben (is eigenlijk ook zo, maar we blijven denken dat we als ruiters nog van alles te zeggen hebben). We geloven erin dat het voor paarden ook goed is om niet altijd perfect in het gelid te lopen, niet altijd maar gebukt te gaan onder de regels van de ruiter. Het moet natuurlijk wel veilig blijven, dus dat is de maatstaf. Niet perfectie, maar veiligheid.
Zondag; waarom ben ik de enige die dik blijft?
In de ochtend ging ik weer op mijn wekelijkse rit met een stalgenootje. Einddoel van de rit was de ponies wegen op zo’n grote paardenweegschaal. Maar eerst natuurlijk wat kilo’s eraf rijden zodat het nog wat lijkt op die weegschaal. We verloren aardig wat calorieën bij een wedstrijdje met een groep mountainbikers. We stapten over een weg toen de mountainbikers ons inhaalden precies bij de afslag naar een zandpad waar zowel de paarden als mountainbikers in moesten. Dat laten we natuurlijk niet gebeuren. Dus we springen aan in galop en racen het gat met de mountainbikers dicht, scheuren ze voorbij en doen net alsof we een wedstrijd gewonnen hebben. Ik geloof niet dat de mountainbikers het ook zo zagen.
Die corona crisis heeft twee effecten. 1. Al mijn dieren zijn afgetraind. 2. Maar ik zelf verander in een rollade. Soura woog op de paardenweegschaal 482 kilo. Echt een perfect gewicht. Die is helemaal #fitgirl door al die mooie ritten die ik met haar maak en de trainingen op de andere dagen. De konijnen hebben een sixpack door alle lichaamsbeweging die ze krijgen nu we dagenlang thuis zijn. En ik? Ik ben nog geen gram lichter sinds 6 weken geleden. Ik heb inmiddels zelfs een vetrol plooi (zo’n vouw in je lijf waar je vetrollen zich splitsen in twee afzonderlijke rollen).
Misschien moet ik echt eens wat aan mijn voedingspatroon doen. Geen borrelnootjes als lunch. Niet telkens brood met kaas. Iets meer groente, iets minder geprefabriceerde producten. Maandag begin ik echt!
labellabora
Rondstruinen bij kringloopwinkels en vrijmarkten is inderdaad altijd erg leuk. En wat een prachtige backpack, ik houd van die kleur! 😊