Het was een dramatische week. Door de storm lukte het me niet om op maandag naar Roemenië te komen. Die problemen bleven de hele week een beetje door emmeren waardoor de week een rare chaotische week werd. Maar eerst natuurlijk konijnenspam want die zijn een kei in het creëren van chaos.
Maandag; vlucht gemist
Ik was twee uur voor mijn vlucht op Schiphol (Amsterdam – Wenen – Iasi). Niks aan de hand. Ik had zelfs nog gecheckt of mijn vlucht vertraagd was. Alles liep op rolletjes. Totdat……
- Mijn vlucht naar Wenen 2 uur vertraagd was.
- Ik hierdoor mijn aansluiting zou missen naar Iasi
- Ik naar Austrian Airlines liep en werd tegen gehouden door twee meisjes van de luchtvaartmaatschappij
- Die vertelden mij; bij de incheckbalies kunnen ze geen vluchten omboeken en aanpassen, daarvoor moest ik bij Aviapartners zijn
- Bij Aviapartners heb ik een uur in de rij gewacht
- Toen ik aan de beurt was, bleek dat Aviapartners dat niet kon, dus die liep vervolgens met mij mee en werd boos op die meisjes
- Na een kwartier wachten boekte Austrian Airlines mijn vlucht om naar een vlucht via Boekarest met een andere luchtvaartmaatschappij
- Ik bevond me toen in vertrekhal 1A
- Mijn tickets voor mijn vlucht naar Boekarest moest ik ophalen in vertrekhal 2 (flink stuk lopen)
- Daar een uur in de rij gewacht
- Konden ze bij KLM mijn tickets niet vinden, of ik terug wilde gaan naar Austrian Airlines, want die hebben waarschijnlijk de boeking niet volledig afgerond
- Terug naar vertrekhal 1A
- Austrian Airlines zei dat mijn boeking toch echt goed stond en dat ik bij KLM moest zijn, maar dan bij balie 9 en 10 (ik zei nog dat dat business class balies zijn, maar ze wisten het beter bij Austrian Airlines)
- Dus ik van vertrekhal 1A weer naar vertrekhal 2 – balie 9 en 10 – waar ik dus inderdaad werd weg gestuurd door KLM om weer naar de andere KLM balie te gaan waar ik eerst ook al was
- KLM zegt dat ze mijn ticket echt niet kunnen vinden en dus niks voor me kunnen doen. Austrian Airlines moet het oplossen
- Inmiddels was ik boos
- Ik ging weer van vertrekhal 2 naar vertrekhal 1A. Ik had in de tussentijd mijn 10.000 stappen ook gehaald
- Daar zegt Austrian Airlines doodleuk dat ik op de wachtlijst sta voor die vlucht naar Boekarest. Dat zij me niet kunnen inchecken en de wijziging niet kunnen regelen en dat ik die vlucht sowieso niet meer kan halen (ondanks dat het 1.5 uur voor die vlucht is)
- Ik kon wel naar Aviapartners om te kijken wat er nog mogelijk is.
- *?#%@#$***..@##%$ (*voert hier gecensureerd gesprek met Austrian Airlines)
- De rij bij Aviapartners duurde nog eens 1.5 uur.
- Inmiddels wist ik via de boekingservice van mijn werk dat ik op deze dag op geen enkele mogelijke manier in Iasi zou komen.
- Aviapartners lukt het na een half uur om een ticket voor dinsdag te regelen.
- In de tussentijd had ik al mijn afspraken voor donderdag verplaatst want dinsdag heen naar Roemenië betekent ook een dag later naar huis.
- Ik vroeg of ze ook een hotel wilden regelen voor mij omdat naar huis gaan weinig effectief leek als ik de volgende ochtend weer terug moest zijn. Dat hotel kon wel geregeld worden, maar dan moest ik over een uur terug komen om te horen welk hotel het was geworden.
- Dus ik weer van vertrekhal 1A waar niks te eten is, naar de begane grond onder vertrekhal 2 om wat te gaan eten. Dat werd ook wel tijd want ik had nog niet eens ontbeten. Ik was weg gegaan uit Haarlem met het idee dat ik op Schiphol nog bijna twee uur te doden had, dus dat ik daar wel zou ontbijten.
- Na mijn terugkeer in vertrekhal 1A had ik ook een hotel.
Maar het verhaal wordt nog mooier. De allereerste keer dat ik in de rij stond bij Austrian Airlines, stond er een jongen achter me die bij Marel werkte (kippenslacht apparatuur). Ik hoorde dat hij ook onderweg was naar Iasi en we raakten in gesprek over ons werk natuurlijk.
Hij werd ook constant van het kastje naar de muur gestuurd dus ik kwam hem in elke rij weer tegen. Uiteindelijk heeft hij stennis lopen schoppen bij KLM. KLM belde hun eigen ticket center en hij kreeg dus wel de tickets voor de vlucht naar Iasi. Totdat ik hem in de laatste rij bij Aviapartners tegen kwam. Hij had dan misschien wel tickets, maar de vlucht naar Boekarest was drie uur vertraagd en de overstap in Boekarest voor de vlucht naar Iasi was maar 2 uur en 20 minuten. Dus hij had niks meer aan die tickets.
Dat stennis schoppen bij KLM had hem een kwartier vertraging opgeleverd waardoor hij een stuk achter mij in de rij kwam bij de Aviapartners. Toen ik hem na mijn ontbijt/lunch tegen kwam in vertrekhal 1A hoorde ik dat de vlucht waar ik dinsdag op zat, niet meer te krijgen was toen hij en zijn collega (die al door de douane was voordat duidelijk werd dat de oorspronkelijke vlucht naar Wenen zo veel vertraagd was) vooraan waren. Ze zouden nu op dinsdag heel vroeg naar Boekarest vliegen en vanaf daar de huurauto nemen. Dat is zeker 5 uur rijden in Roemenië dus succes daarmee. Terwijl ik naar de shuttlebus van mijn hotel liep, gingen zij weer terug naar KLM om te kijken of hun ingecheckte bagage nog terug te halen was, want die stond nog steeds te wachten op een inmiddels drie uur vertraagde vlucht naar Boekarest.
Dinsdag; vlieg ik vandaag wel?
De dag begon goed. Geen vertraging. Ik ga met de shuttle naar Schiphol. Nog steeds geen vertraging. Ik ga door de douane en toen:
- twee uur vertraging van mijn vlucht naar Boekarest
- Dat betekent dat ik geen mogelijkheid meer had om mijn aansluiting naar Iasi te halen.
- Het Roemeense team gebeld om te vragen of ze het zouden halen om naar Boekarest te komen
- Dat ging helaas niet dus alleen naar Boekarest vliegen zou ook geen nut hebben.
- Dan moet ik mijn vlucht om boeken, dus op zoek naar een balie.
- Ik had tickets bij Tarom/KLM
- Na een uurtje wachten was ik vooraan in de rij bij KLM om te horen te krijgen dat ik voor het omboeken bij de oorspronkelijke airline moest zijn.
- Die was er niet achter de douane, dus ik moest opnieuw de douane door met Aviapartner als eindbestemming (had ik al goede herinneringen aan op maandag)
- Aviapartner in vertrekhal 2 had geen toegang tot Austrian Airlines systemen. Daarvoor moest ik naar vertrekhal 1A (deja vu)
- In vertrekhal 1A kreeg ik te horen dat ik daarvoor bij Tarom moest zijn (deja vu)
- Ik zei dat ik daar al vandaan kwam
- Gelukkig zat er een collega naast haar die wel in zag dat dit nergens heen zou gaan dus die ging alsnog bellen.
- Na nog een half uur wachten had ik dan eindelijk nieuwe tickets met als eindbestemming Boekarest en vertrekdatum volgende week.
Ruim vier uur nadat ik op Schiphol aan was gekomen, vertrok ik weer van Schiphol….. met de trein.
Ik vlieg vandaag dus niet. Gelukkig is het niet mijn vakantie.
Voor de douane ging mijn vlucht nog op tijd 
5 minuten na de douane had ik ineens twee uur vertraging
Woensdag; studiedag stoplichten
Ach wel ja. Als ik dan niet naar Roemenië kan, heb ik wel de kans om naar een heel groot event van mijn werk te gaan. Ik reisde af naar de Jaarbeurs in Utrecht om de hele dag te luisteren naar inspirerende praatjes, mijn netwerk eens goed te boosten en me vol te proppen met stukjes boterkoek. Ondanks dat ik de eerste dag op dinsdag had gemist, lukte het me om in deze dag ontzettend veel mensen van over de hele wereld te spreken die handig zijn voor mijn plannen in mijn eigen regio.
Daarin ben ik echt veranderd. Vond ik vroeger een verjaardag met allemaal onbekenden al spannend want ik kende niemand, en waar ging ik dan zitten, en wat moet ik dan zeggen, en wat nou als zij elkaar wel allemaal kennen. Nu ga ik gerust naar een evenement met de 300 duurst betaalde mensen binnen het bedrijf om te netwerken (lees; bij wildvreemden aan tafel gaan zitten en een gesprek beginnen en zo) en me daar ook nog eens prima bij op mijn gemak te voelen.
Maar goed, wat eigenlijk veel interessanter was, waren de andere activiteiten in de Jaarbeurs. Er was een studiedag voor stoplichten. Ik dacht altijd dat dat een redelijk simpel concept was (je weet wel, groen is gaan en rood is stoppen). Maar blijkbaar gaat er een hele wereld schuil achter de stoplichten. Zouden ze een brainstorm sessie gehad hebben over het moderniseren van de kleuren? Blauw voor gaan en polkadots voor stoppen?
Donderdag; pizza en champagne
Ik had letterlijk de hele dag vergadering. Ik maakte natuurlijk weer veel te veel flauwe opmerkingen, stemde twee keer voor en een keer tegen, en vergat mijn stoel bij te draaien waardoor ik aan het einde van de dag een scheve nek had (tja, wat kan ik anders vertellen waarvoor ik niet op mijn kop krijg van Compliance en Ethics?). Speaking of ethiek; die kwam ook een uur ons eraan herinneren dat we klanten niet mogen meenemen naar de Malediven (ik vroeg het voor een vriendin).
Op woensdag had onze bedrijfsunit de eerste prijs gewonnen. Alle bedrijfsunits wereldwijd hierin verslaan is een hele prestatie, en vooral ook een teken van waardering binnen de organisatie dat onze plannen hebben gewerkt. Dat moest gevierd worden met pizza en champagne (nee, niemand had meer dan een half glas voor het geval je denkt dat we als stel dronkenlappen in de auto stapten). Na een lange werkdag tufte ik lang na de avondspits rustig naar huis.
Vrijdag; tandarts poging 2
Ik mocht weer opdraven de bij de tandarts midden op mijn werkdag. De tandarts waar ik heen ga heeft een hele boomrijke wachtkamer, met van die hippe VT-wonen meubels. Wanneer je dan in de tandartsstoel ligt, dan hangt er boven je een groot tv scherm waarop je Discovery Channel kunt kijken. Lag ik net lekker The Dog Whisperer te kijken, was ze al weer klaar met het gaatje vullen. Nou weet ik niet hoe het af ging lopen met twee witte, agressieve hondjes.
Zaterdag; lente in mijn bol
De dag begon eens anders. Geen marktbezoekje voor Maarten en mij. Ik ben de komende drie weken van huis en Maarten had geen zin om na te denken over wat hij wilde halen. Dus kon ik mooi de hele ochtend met een paar stalgenootjes over de vlaktes racen. Niet alleen ik had de lente in mijn bol. De drie ponies hadden ook de lente in hun bol. We kwamen alle zes onder de modderspetters weer terug. Oh sorry, rectificatie. Geen modder op mij. Ik was vrij van modder want ik galoppeerde voorop door de plassen en blijkbaar schept Soura water (*stiekem vind ik dit natuurlijk hartstikke lollig, maar dat mag ik niet hardop zeggen). De rest zat er goed onder, wat mij natuurlijk in dank werd afgenomen.
Vanaf stal scheurde ik door naar de kringloopwinkel. Ik was nog altijd op zoek naar een grotere witte bloempot. Voor maar 2.50 euro scoorde ik een fantastische bloempot. Die vervolgens met mij op de scooter mee naar huis moest. Had ik weer goed over nagedacht. En ik stond me weer te vergapen aan alle fantastische retro spullen bij de kringloop. Ik weet nu al dat de camper die we willen kopen voor onze midliferetirement roadtrip helemaal retro en vintage ingericht wordt. Ik heb dan misschien geen bonensnijder nodig op reis, maar stiekem zou ik die het liefst ook mee nemen.
Zondag; en de herfst is weer terug
Had ik op zaterdag nog een lente gevoel, heb ik nu vooral een herfst gevoel. Alweer storm, en alweer moet ik op maandag op reis. Ik ben benieuwd of ik nu wel weg ga komen. Ik pakte mijn tas voor mijn komende twee reizen; Roemenië en Egypte. Het verschil kan niet groter zijn. Mijn tas voor Roemenië is in letterlijk 2 minuten gepakt. Mijn tas voor Egypte doe ik drie uur over. Nou ja, drie uur is wat overdreven. Maar wel minstens tien keer zo lang. Na 20 minuten twijfelen voor mijn kledingkast had ik wel een aardige combo aan kleding. Want het moet natuurlijk wel in alleen handbagage passen.
Netflix tip
A cure for welness. Een ontzettend spannende film over een resort in Zwitserland waar rijke zakenmensen zich laten genezen. Het is absoluut geen horror, maar creëert wel een hele spannende sfeer. En nog veel beter; je vraagt je de hele film af wat er met dat resort aan de hand is. Geweldige film om een donkere avond voor de tv mee door te brengen.
