Ik vertrok voor mijn werk naar Litouwen en Letland en raakte daar bijna van de weg. Mijn afspraken gingen goed, en ik zat goed in mijn vel. Net als de levensgrote rat die samen met mij door een donker tunneltje wandelde in het oude centrum van Riga. Maar eerst natuurlijk konijnenspam, want die zitten zeker ook erg goed in hun vel (en vet).
Maandag; op naar Litouwen
De dag begon vroeg. Ik ging onderweg naar Litouwen en het beloofde een topdag te worden. Ik veroverde een zitplaats in de trein en had een lege stoel naast me in het vliegtuig. Zeker met die heersende griepgolf is het fijn als mensen niet bijna bij me op schoot zitten. Helaas eindigde daar al het goede van de dag. (*er volgt nu een gedramatiseerde versie van de werkelijkheid).
De luchthaven van Vilnius was helemaal verbouwd. Kon ik al meteen de autoverhuur niet vinden. Daar liet ik me natuurlijk niet door uit het veld slaan. Zeker niet nadat de verhuurder zei dat ik een upgrade van mijn auto had. Top, dacht ik nog. Het bleek een veel te grote Mercedes te zijn. Niet chill als je in steden als Riga moet rijden. Parkeren en rijstijl van de medeweggebruikers vraagt om een zo klein mogelijk autootje. Nou ja, het is niet anders.
In Vilnius was het niet super koud, maar met -1 graden ook niet per se comfortabel warm. Al die kleine economy huurauto’s hebben altijd stoelverwarming in die regio. Nou, deze superluxe Mercedes natuurlijk niet. Vervolgens heb ik een kwartier gezocht naar een USB aansluiting. DIE WAS ER NIET!! De enige twee aansluitingen waren USB-C aansluitingen. Lekker handig om geen enkele USB aansluiting meer te hebben in een auto, want uiteraard is de hele wereld al over op USB-C voor al zijn apparaten (NOT). Dus ik heel amateuristisch een powerbank aangesloten op mijn telefoon bij gebrek aan een normaal functionerende auto. Maar het werd nog mooier.
Ik wilde weg rijden alleen dat ging niet. Het leek alsof de rem erop zat, maar dat kon niet want er was geen handrem en in parkeerstand doet die auto zelf de rem erop. Dus ik geef een klein beetje meer gas, klapt ineens de rem eraf. Ding zat hartstikke vast van een dagje of 2 in een garage staan.
Maar goed, ik haalde het tot mijn afspraak in het oude centrum van Vilnius
Dinsdag; bijna van de weg geraakt
En het drama ging gewoon door. Al vroeg vertrok ik met de auto van Litouwen naar Letland. Het eerste stuk is snelweg en toen kwam ik er pas achter hoe extreem gebruiksonvriendelijk deze Mercedes eigenlijk is. Er zaten allerlei handige veiligheidsfoefjes op zoals rem-assistentie, hulp met tussen de witte lijnen rijden, hulp bij afstand houden, anti-wegsleepbeveiliging, etc, etc.
Allemaal zwaar waardeloos! Als ik een vrachtwagen als tegenligger had die een flinke windvlaag veroorzaakte met zijn vrachtwagen dan zorgde die drukgolf ervoor dat de voorkant van de auto iets omlaag werd gedrukt voor een fractie van een seconde. Gevolg: beveiliging tegen wegslepen sloeg in door de voorremmen te blokkeren. Ja echt, dat lees je goed! Op de snelweg blokkeren de voorremmen bij een windvlaag.
In Litouwen en Letland is het ook gebruikelijk om in te halen waar het eigenlijk niet kan. Dan krijg je ineens twee tegenliggers van voren en dan schuif je gewoon een stukje de vluchtstrook op zodat je geen frontale botsing krijgt. Dus dan moet je die witte lijn over. En wat doet die verrotte auto?!? Rechts op de rem en een stuurcorrectie. Echt levensgevaarlijk.
Dus ik heb al rijdend al die functionaliteit uit gezet. Niks meer aan de hand. Maar het verhaal houdt hier natuurlijk niet op. Ik stopte bij een benzinepomp en toen ik weer in de auto stapte bleek dat alle settings weer terug stonden, dus al die superveilige functionaliteit waarmee je jezelf zo de dood in jaagt stond gewoon weer aan.
Mooie sidenote; na 24 uur kwam ik erachter dat er wel stoelverwarming in de auto zat. Weet je waar die knop zat? Tussen de knoppen voor het afstellen van de zijspiegels. Want dat is inderdaad waar je stoelverwarming verwacht. Helemaal niet logisch om tussen de knoppen voor ventilatie en verwarming te doen toch?!?
Woensdag; sneeuw
Vroeg er weer uit om richting mijn volgende afspraak te gaan. Nog altijd niet blij met de huurauto. Ook niet heel blij met het weer. Halverwege mijn rit begint het te sneeuwen. Heb ik tenminste nog sneeuw gevoeld dit jaar want van Nederland hoef ik het niet meer te hebben tegenwoordig (ja, ik klaag als het te warm is en ik klaag ook als het te koud is).
De dag werd nog veel kanslozer. Na het eten in het restaurant van mijn hotel vond ik dat het gezonder was om met de trap naar boven te gaan. In gedachten verzonken blijf ik door lopen tot de vijfde verdieping. Althans dat was de bedoeling. Na de vierde verdieping kwam ik bij de nooduitgang naar het dak. Ok, als er geen vijfde verdieping is, waar is mijn hotel kamer dan? Ik slofte naar de lift om ook daar tot de conclusie te komen dat er geen vijfde verdieping is. Ik laat de liftdeur dicht gaan en wandel het hele eind weer naar beneden naar de receptie om te vragen in welke kamer ik dan slaap. Ik had echt geen flauw idee waar ik moest zijn. En om nou 200 kamers te testen, dat leek me ook weer zoiets. Voor een derde keer slofte ik de trappen op, naar de derde verdieping deze keer om eindelijk op bed neer te ploffen voor wat een veel te korte nacht zou worden. Inmiddels had ik wel genoeg calorieën verbrandt om goed te praten dat ik van die hele lekkere knoflook broodvingers met kaassaus had besteld bij het eten.
Donderdag; mist ligt dwars
Mooie week van het weer werd het nu de week vorderde. Om half 5 Nederlandse tijd stond ik weer naast mijn bed om naar de luchthaven te gaan. Helaas voor niks want door de mist op Schiphol werd mijn vlucht met ruim drie uur uitgesteld. Kostbare uren die ik ook in bed door had kunnen brengen (ja ja ja, in een Russisch strafkamp hebben ze veel zwaardere nachten…..).
Maarten had me de avond ervoor al geappt dat de auto niet startte dus ik zei mijn afspraken voor de middag af om de auto te fixen (doe ik natuurlijk niet zelf). Auto startte gelukkig wel meteen, maar het liep allemaal niet heel soepel. Auto moet binnen 4 weken ook APK gekeurd worden dus maar meteen bij de garage langs om ze alle mankementen live te laten horen. Als vrouw uitleggen aan garagemonteurs wat voor geluidjes de auto allemaal maakt is niet per se een van mijn betere kwaliteiten.
Waar ik vooral van stond te kijken was dat we dat geweldig schattige autootje al weer een jaar hebben en nog steeds ben ik even verliefd. Al word ik ook af en toe intens ongelukkig van die auto. In een jaar tijd zijn er zo her en der wel wat problemen geweest waaronder: Linda die niet genoeg benzine in de tank had zitten, een elektrisch raam wat alleen naar beneden ging maar niet meer om hoog en nu dus rare geluidjes. Maar elke keer als ik die auto zie is alles vergeven en vergeten. Voor iemand die helemaal niks om auto’s geeft is dit echt liefde op het eerste gezicht geweest en geen enkel relatie is makkelijk toch? 😉
Vrijdag;
Mijn dag begon met een klantbezoek bij de klant thuis om 08.00 uur. Dus wederom een dagje heel vroeg mijn bed uit. En zo ging de rest van de dag eigenlijk ook. Ik haastte me naar kantoor waar ik een kwartier te laat op mijn volgende vergadering was. Gelukkig was mijn collega ook een kwartier te laat waardoor het niet eens op viel dat ik ook te laat was. Na heel wat vergaderingen scheurde ik met mijn autootje richting huis. Vooral blij dat ik niet ergens midden op een superdrukke brug autopech kreeg.
In de avond schreef ik een update van mijn blog over lenzen voor je telefoon. Een jaar geleden kocht ik op marktplaats een superfijne wifi lens zodat ik wanneer ik alleen reis ook foto’s kan maken met mezelf erin zonder dat ik wildvreemden moet vragen. Het is ook zo saai om nooit zelf op de foto te staan. De lens is op afstand te bedienen met mijn telefoon.
Zaterdag; dood en verderf
Het was weer een dagje met nuttige activiteiten.
- Met Maarten op de scooter naar de stad om zijn pak op te halen
- Door naar de markt
- Eindelijk weer haverkoeken halen bij de broodkraam
- Onderweg naar huis proberen een meeuw dood te maken
- Door naar de garage om de auto weg te brengen voor onderhoud
- En toen op de scooter door naar Soura
Meeuw dood maken zei ik tussen neus en lippen door?!? Toen we door de uiterwaarden reden zag ik een meeuw met een bloedende vleugel, duidelijk aangevallen door een hond. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om dat beest een langzame dood te laten sterven. Dus ik slenterde de uiterwaarden in op jacht naar de meeuw. Helaas kon de meeuw nog prima lopen en wandelde een grote waterplas in. Dus ik belde de dierenambulance, maar die wilde alleen uitrijden als ik de meeuw al gevangen had. Ja, dus wat nu? Dan zou ik moeten gaan zwemmen bij krap 3 graden boven nul in de hoop dat ik al zwemmend die meeuw kan vangen. Hmm, dan moet ie toch maar ellendig aan zijn einde komen, want ik ben bang dat ik anders ellendig aan mijn einde kom. En toch zit het me dan dwars. Had ik meer moeten doen? Had ik toch het water in moeten gaan? Die meeuw leeft misschien nog wel dagen met een gebroken en bloedende vleugel terwijl hij langzaam een steeds meer ontstoken wond krijgt, onderkoeld raakt en dan heel traag en pijnlijk aan zijn einde komt.
Maar goed, wie gelukkig nog wel leefde was Soura. We deden spelletjes in de bak en wandelden een rondje door het bos samen met die overdadig behaarde dwergpony. Soura loopt in het bos dan half achter me aan een lang touwtje. Zonder dat ik het door heb schuift ze op richting die andere pony om dan stiekem een stukje haar vast te pakken en dat eruit te trekken. Als ik dan achterom kijk dan staan haar oren naar voren en doet ze net alsof haar neus bloed.
NETFLIX tip:
Er is een nieuw seizoen van Sex Education online! Ook het tweede seizoen is fantastisch ongemakkelijk. Nog nooit eerder gezien? Sex Education gaat over de zoon van een sekstherapeut (*Scully uit de X-files voor de ouderen onder ons) die zelf onervaren is op seksgebied, maar wel een goed draaiende business weet op te zetten met seksueel advies voor zijn klasgenoten.
Zondag; met de scooter planten kopen
Ik sloot de week af met een topdag. Eerst paardrijden met een stalgenootje maar we belanden midden in een hardloopdwedstrijd. Dachten we via het ruiterpad ze te kunnen ontlopen, belanden we er nog tot drie keer toe midden in. En je weet hoe Soura denkt over hardlopers….. die ziet alleen maar Walkers uit de Walking Dead. Dus top plan weer. En het werd nog erger. Onderweg naar huis besloten we om van paard te wisselen. Altijd lachen om op andermans paard te rijden, maar niet wanneer dat paard 5 versnellingen heeft. 5?!? Ja, naast stap, draf en galop zitten er nog twee functies op (tölt en telgang). Eigenlijk zit er nog een zesde stand op; dwarsliggen. Niet echt een succes om mij erop te zetten want dan rijden we zes versnellingen door elkaar. En het was druk in het bos, niet normaal. Stonden twee mensen op het pad op hun telefoon te kijken. Dus wij schreeuwen een paar keer dat we eraan komen. Zeg ik nog vriendelijk tegen die mensen dat we niet wilden dat ze onverwachts van ons zouden schrikken als we langs zouden draven (*officieel moet je in stap wandelaars passeren, maar we stonden op aso-stand). Zegt de meneer terug:
Oh ja, we hoorden jullie al van mijlenver aan komen hoor.
Yep, zo dus. En dan vind ik het raar dat ik al een tijdje geen hert meer tegen ben gekomen.
Vanuit stal door naar de Intratuin om planten te kopen voor in de woonkamer. Altijd onverstandig want het liefst koop ik alle planten in de Intratuin. Gelukkig was ik op de scooter en was dat een ernstig beperkende factor. Toch lukte het me om een grote kamerplant, 2 kleinere kamerplanten, 5 cactussen en een zak potgrond in zijn geheel op de scooter zonder ongelukken naar huis te transporteren. Iets om trots op te zijn. Misschien moet ik het toevoegen aan mijn Linkedin profiel.
