Weekoverzicht #21; werktrip Roemenië, vakantie Azoren en uit mijn broek gescheurd

Wat een week was het weer. Ik scheurde uit mijn broek, scheurde naar Roemenië en scheurde te paard over de Azoren. Maar eerst konijnenspam.

Maandag; uit mijn voegen gebarsten

Waarschijnlijk weinig verrassend voor jullie, maar ik begon Tweede Pinksterdag weer op Soura voor een stevige training. Zo stevig dat ik uit mijn broek scheurde. De broek was al versleten hoor 🙂 (ligt zeker niet aan het feit dat die broek de laatste tijd behoorlijk wat strakker zat). Toen kwam ik er ook achter dat ik nog maar twee rijbroeken over had; eentje met een gat en een extra dikke winterrijbroek. Beetje erg minimalistisch, dus tijd om een paar nieuwe te zoeken.

Als het pad volledig weg is en je paard het een beter idee vind om gewoon om te keren

Ik koop al mijn kleding tweedehands, maar paardrijbroeken nooit. Niet omdat ik het niet wil, maar rijbroeken komen erg precies qua pasvorm, zeker wanneer je er zoveel uren in doorbrengt als ik. Ik heb geen zin om eerst tien broeken te moeten kopen voordat er een keertje eentje past dus dan maar naar de winkel.

Maar niet op Tweede Pinksterdag. Nee, op Tweede Pinksterdag ging ik naar de bouwmarkt. Net als de rest van Nederland. Blijkbaar hebben we allemaal ineens de ‘verbouweritus’ gekregen. Gelukkig had ik alleen maar kit van 2 euro nodig waarvoor ik aangenaam lang in de rij voor me uit mocht staren. Maar de wereldkaart voor onze Airbnb gasten hangt, de vlaggetjes zijn geprikt. Nu nog een keer een mooie lijst er omheen timmeren en dan is onze Airbnb weer open voor gebruik.

Dinsdag; werktrip Roemenië

Om 06:16 zat ik al weer in de trein onderweg naar Schiphol. In 2,5 uur vloog ik naar Roemenië waar ik precies rond lunchtijd aan de cheesecake zat. Ik ontmoette een deel van mijn team in Boekarest. Ontzettend leuke mensen. Ze houden van paardrijden (dan mag ik je natuurlijk meteen) en yoga. Ik denk dat ik wel aan deze mensen kan wennen. En dat is maar goed ook want ik moet er heel wat jaren mee vooruit.

Om 20 uur (19 uur Nederlandse tijd) rolde ik tonnetjerond mijn hotel in. Om nog het gevoel te hebben iets gedaan te hebben – mijn stappenteller was namelijk blijven steken op 5.000 stappen, maar mijn calorieënteller was doorgelopen tot 3.000 calorieën – deed ik op mijn kamer nog een half uurtje aan yoga en sprong toen snel in bed.

Woensdag: seks waar je ouders bij zijn.

De hele ochtend zat ik samen met de pluimveespecialist van Roemenië voordat ik opnieuw in het vliegtuig naar Nederland stapte.

Bij aankomst dronk ik met Maarten wat op Schiphol. Hij moest op Schiphol zijn en zou niet thuis komen die avond dus om gezellig bij te kletsen, stond hij te wachten in de aankomsthal voor een drankje. Ik voel me een beetje als George Clooney in Up in the Air waarin hij al zijn afspraken alleen nog maar onderweg heeft. Het is best raar om elkaar op deze manier te zien.

Na een uurtje nam ik de trein naar huis, maar helaas had ik net die ene trein waarvan de deuren niet open wilden waardoor ik pas laat thuis was. Had ik wel mooi de tijd om alle e-learning modules over voeradditieven af te werken zodat al mijn trein uren toch nog productief waren.

In de avond vond ik nog net tijd om bij Soura langs te gaan, maar dat had ik geloof ik beter niet kunnen doen. Soura was hartstikke hengstig (hitsig in paardentaal). Eerst moest ik haar al aan haar haren de wei uit sleuren tot ze halverwege de wei helemaal niet meer mee ging. Kijk ik achterom, zie ik ineens dat er een ruin (een manpaard zonder ballen) haar zomaar bespringt. Ja hallo! ik loop ernaast. Graag even geen seks hebben waar ik bij ben. Bah! Zo is mijn allerliefste ponykind niet! Die pony van mij heeft ook helemaal geen grenzen. De opvoeding is totaal gefaald.

Maar ik gaf niet zomaar op. We zouden gaan rijden in de bak. Ik laat haar opgezadeld even los staan in de bak om drie balken neer te leggen. Schiet Soura ineens vanuit stilstand naar volle rengalop en blijft als een malloot door de bak rennen. Totaal ontspoord die pony. Rondje na rondje. Slidingstops van een paar meter. Als een gek op het hek afscheuren en ineens toch nog de hoek om gaan. Na een paar minuten bleef ze lang genoeg staan om haar te pakken en konden we eindelijk aan de slag.

Donderdag; incompetent

Op sommige dagen voel ik me zo incompetent. Of eigenlijk heb ik dat wel vaker aan het begin van een nieuwe baan. Dan ontmoet je zoveel nieuwe mensen met geniale ideeën waarvan ik dan denk.. had ik zelf ook kunnen bedenken. Maar omdat ik het overzicht nog mis, heb ik af en toe geen idee waar te beginnen.

Zo had ik op deze dag een meeting met een strategisch business developper (of zoiets). Geniale strategische plannen, zeer goede resultaten en nog aardig ook (alsof aardig er iets mee te maken heeft). Ik weet op dit moment niet eens hoe ik operationeel alles weer op de rit moet krijgen, laat staan dat ik ook maar enig strategisch plan heb. Ik vind het al knap dat ik ’s morgens zonder mijn navigatie de weg naar kantoor kan vinden. Maar alles op z’n tijd. Uiteindelijk krijg ik ook wel een geniale strategische ingeving (hoop ik).

Onderweg naar huis stopte ik weer bij de Divoza. Ik had een singel (zo’n buikriem om het zadel op z’n plek te houden) gekocht die helemaal niet om die dikke pony van mij paste dus die moest geruild worden. Ik liet me natuurlijk weer verleiden door dr producten bij de kassa. Bij de kassa lagen anti-echtscheidingsballetjes waar ik ook maar meteen een zakje van heb gekocht. Dan hoeft Maarten nooit meer te klagen over al dat paardenhaar in de wasmachine wanneer ik mijn paardenspullen weer eens gewassen heb. Want volgens mij is dat scheidingsreden nummer 1 bij paardenmensen; je ondergoed uit de kast trekken en de rest van de dag jeuk hebben van al het paardenhaar wat er via de wasmachine in is gekomen.

Vrijdag; citytrip Lissabon

Maarten en ik reizen zoveel dat we een beetje laks zijn geworden in de voorbereiding van onze reizen. Zo kwamen we er op de dag van vertrek achter dat we helemaal geen plek hadden om te slapen op zaterdag. Nog even snel een pension geboekt en toen hop het vliegtuig in naar Lissabon.

In Lissabon hadden we een paar uur overstaptijd dus een mooi moment om Lissabon te verkennen. We gingen langs bij Liquid, absoluut het meest schattige restaurant wat ik ooit heb gezien. Met ongeveer 4 m2 kunnen er slechts drie mensen tegelijk naar binnen. Ze verkopen de lekkerste vegetarische en vegan drankjes. Oh en ook heel veel lekker eten.

Na het tweede deel van onze vlucht kwamen we ruim na middernacht (inmiddels was het drie uur in Nederland) aan op de Azoren voor een nieuw paardrij avontuur.

Natuurlijk weer een fijne plek gevonden om te lunchen in Lissabon

Wanneer je paard geen ochtendmens is en het niet tof vind dat je om half 8 langs komt.

Zaterdag; LOVE de Azoren

Maar voordat ik paard zou gaan rijden, huurden we eerst een paar dagen een autootje om zelf een deel van het eiland te verkennen.

Wat is Sao Miguel een ontzettend gave plek. Maarten en ik zijn helemaal verkocht. De mensen lijken totaal niet op Portugezen qua mentaliteit. Supervriendelijk en vrolijk wat ik van Zuid Europa helemaal niet meer gewend ben.

Maar wat Sao Miguel op de Azoren vooral zo fijn maakt is al het groen en het ontzettend gave landschap. Ingestorte vulkanen, actieve vulkanen, dichtbegroeide jungle en woeste zeeën.

Zondag; borrelende modder en kokende poeltjes

Al vroeg zaten we weer in ons autootje om ons avontuur op de Azoren verder voort te zetten (we waren alleen maar vroeg opgestaan omdat er twee uur tijdsverschil is met Nederland en we dus eigenlijk gewoon hartstikke hadden uitgeslapen, maar dit klinkt veel actiever en ik zou niet de indruk willen wekken dat ik lui ben 😉 ). We beklommen kratermeren op slippers (slecht plan trouwens). Lagen op het strand. Beklommen nog meer bergen. Liepen tussen kokende waterbronnen en borrelende modder door. Zoveel kleuren groen, adembenemend (gedeeltelijk ook vanwege de zware beklimmingen en het gebrek aan ruggegraat).

Wandelen over een actieve caldeira

Netflix en Storytel tips

De nieuwe vaste rubriek in mijn weekoverzicht. Veel kijk- en luisterplezier!

Netflix: Le Chalet. Een Franse drama/thriller met ontzettend veel opgebouwde spanning en een verrassende verhaallijn. Het gaat over een groep jongeren die terugkeren naar hun geboortedorp voor een bruiloft en dan gebeuren er allerlei vage ongelukken. Het is af en toe een wat langzame serie, maar Le Chalet bleef me boeien en nieuwsgierig houden.

Storytel: De laatste meisjes. Eindelijk een spannend luisterboek wat ook meteen echt spannend is. Zo spannend dat ik het niet meer uit heb kunnen zetten en elke minuut die ik de kans kreeg, heb staan/zitten/liggen luisteren. Het gaat over de enige overlevenden van bloeddorstige moordpartijen. Final Girls is blijkbaar een term uit de horrorscene waar er slechts 1 persoon aan het eind van de film nog in leven is, in dit geval een meisje. Zeer de moeite waard deze.