Dit is hoe een jaar met een internationale baan eruit ziet; hoe vaak was ik weg en waar ging ik heen?

Ik ben mijn blog op 1 januari 2017 begonnen dus jullie hebben natuurlijk geen idee wat ik in 2016 allemaal heb gedaan. Bij deze een jaaroverzicht met vergelijking tussen mijn internationale baan in 2016 en 2017.

2016 vs 2017

In 2016 – mijn volledige eerste kalenderjaar in mijn huidige internationale baan – heb ik heel veel moeten investeren in het leren kennen van al mijn distributeurs, met ze mee naar beurzen, zo veel mogelijk veebedrijven bezoeken om de marktsituatie te leren kennen, veel gesprekken met hoge officials om te zien wat er zoal speelt op strategisch niveau, oftewel veel reizen.

Ik heb in 2016 daardoor zes nieuwe landen aan de lijst toe mogen voegen (*Bulgarije, Servië, Kroatië, Kenia, Roemenië, Litouwen).

Aan de Zwarte Zee

Joods gebedshuis in aanbouw

In 2017 heb ik veel minder beurzen bezocht en konden mijn afspraken met de distributeurs veel efficiënter ingedeeld worden. Daarnaast ging ik voor het eerst in anderhalf jaar weer op vakantie na de grote verbouwing van de benedenverdieping van ons huis. In die vakantie maanden kon ik niet weg voor mijn werk dus dat drukte het aantal reizen die ik maakte voor mijn werk. Maar ik reisde privé veel meer waardoor het totaal aantal dagen dat ik in het buitenland was een heel stuk hoger is in 2017 dan in 2016.

Helaas ontdekte ik maar drie nieuwe landen in 2017 (*Oeganda, Cyprus en Kirgizië). Ik hoop dat ik in 2018 de kans krijg om er nog meer te ontdekken voor mijn werk (privé trouwens ook hoor). De wereld is zo groot en er is nog zo veel avontuur wat op me wacht.

Voor het eerst in Kirgizië

Mijn reizen van 2017

Hoeveel tijd bracht ik in het buitenland door per maand?

Hoe ziet zo’n reisjaar er dan uit? In onderstaande grafiek zie je het aantal dagen die ik per maand door bracht in het buitenland gesplitst naar werk en privé.

Het is grappig om te zien dat ik een vrij constant reisgedrag heb. Ik reis elke maand tussen de 5 en 10 dagen voor mijn internationale baan. Wanneer je dit terug rekent, dan is dit 33 % van mijn werktijd (220 werkbare dagen in 2017 waarvan 72 in het buitenland).  Alles bij elkaar was ik bijna vier maanden fulltime in het buitenland. Op zich is dat niet heel bijzonder. Maar wat mensen vaak vergeten is dat ik aan het eind van de werkdag dan misschien net als elk ander klaar ben met werken, maar dat ik dan nog steeds niet thuis ben.

Ben ik zielig dat ik zo vaak van huis ben?

Ben ik dan zielig dat ik zo vaak van huis ben? Nee hoor, zeker niet. Ik heb het beste leven wat er is. Ik kook niet op reis, ik doe geen boodschappen, ik hoef niet scheidsrechter te spelen om de kinderen uit elkaar te houden als ze elkaar weer in de haren vliegen (hoef ik sowieso nooit 😉 ). Ik sta niet voor de zoveelste keer in de file op de ring van Amsterdam. Ik doe de was niet, ik hoef die katten- en hondenharen niet op te zuigen. Ik hoef niet door het ellendige weer in Nederland. Nope, ik zit prima op dat terrasje in de zon aan de Zwarte Zee terwijl er horizontale hoosbuien voorbij vliegen in Nederland. En ik vermaak me prima wanneer er een giraffe langs me heen wandelt wanneer in Nederland iedereen naar het nummerbord van zijn voorganger staart.

Uiteraard is het echt niet allemaal fantastisch dat reizende leven. Ik schreef al eens een blog over hoe zwaar dit werk is en hoe ik soms zou willen dat ik lekker op kantoor in Nederland kan zitten, of nog veel mooier; dat ik al met pensioen mag.

2018; het roer moet om!

In 2018 moet het wel anders. Om te beginnen ga ik niet nog een keer zo veel naar het buitenland. Ik heb heel 2017 het gevoel gehad achter de feiten aan te rennen. Soura werd moddervet omdat die te weinig deed. Op de momenten dat ik in Nederland was had ik niet altijd de puf om in de stromende regen naar Soura toe te gaan, wat ik in andere jaren wel deed. Vier maanden in het buitenland betekent ook dat ik vier maanden niet paard kon rijden. Maar niet alleen Soura leed eronder. Al mijn DIY-projecten vielen volledig stil (gedeeltelijk ook door Maarten zijn burnout/depressie) omdat ik simpelweg de tijd en/of energie niet meer had om ze op te starten. En ik was moe, te vaak moe, en dat wil ik niet nog een jaar.

Dit kwam niet alleen door mijn werk. Doordat ik ook twee keer lang op vakantie ging – wat overigens fantastisch was – kreeg ik helemaal het gevoel nooit thuis te zijn. Dus 2018 gaan we het anders doen. 2018 wordt het jaar waarin ik balans ga aanbrengen in mijn nomadische bestaan. Hoe ik dat ga doen met vijftien distributeurs onder mijn hoede weet ik nog niet precies, maar – zoals altijd alles – zal dat vast helemaal goed komen.