Een nieuwe week met de zoektocht naar een nieuwe camper voor ons tussentijds pensioen waarbij ik weer veel te veel ideeën had, bijwerkingen van de vaccinatie waarvan ik vorige week de tweede kreeg, creatief met zwembadnoodles en wc-rol huiselijk geweld. Maar eerst konijnenspam, want die zijn enkel creatief met groente en de tuin de vernieling in helpen.
Maandag; locatie onafhankelijk werken
Het is tegenwoordig helemaal hip om locatie onafhankelijk te willen werken. Locatie onafhankelijk werken is wat het woord al zegt; je kunt je werk doen waar je wilt. Ik word op Facebook dood gegooid met mensen die overal ter wereld hun laptop aansluiten en dan bij een zwembad in Bali hun werk zitten te doen of op het strand in Spanje vanuit hun strandstoel werken. Los van dat werken in de zon klote is, dat internet in het buitenland over het algemeen ruk is op een boel plekken en dat je laptop heel snel dood gaat met zand erin, is het concept op zich natuurlijk wel leuk. Want wie wil er nou dag in- dag uit naar dezelfde muur staren?!?
Dus ik wilde ook mee doen met deze hipster trend. Ik kan mijn werk makkelijk overal te wereld uitvoeren, dus ik zou zo mijn spullen kunnen pakken en in Thailand op het strand gaan werken. Maar ik blijf liever in Nederland waar ik mijn 500-kilo wegende kind heb staan en waar ik bij elke snackbar een goede patat speciaal kan kopen. Stiekem ben ik gewoon zo’n achterbuurt Anita die BH-loos lekker in de voortuin gaat zitten schreeuwen naar elke scooter die te hard door de straat rijdt.
Met de veranderingen op mijn werk, en dat ik al mijn collega’s in het buitenland heb zitten en dus 100% vanuit huis zal blijven werken, kon ik wel wat veranderingen van werkplek gebruiken. Ik ga locatie onafhankelijk werken in mijn eigen huis! En zo was het plan geboren om een mobiel bureau te maken waarmee ik in de tuin, in de woonkamer, voor de openslaande deuren, voor de tv of waar dan ook in huis kon werken. Met een laptop kan dat sowieso, maar ik heb een vrij groot tweede scherm, los toetsenbord en natuurlijk mijn speaker voor het doen van dansjes onder werktijd. Ik heb geen zin om al die spullen elke twee uur te verslepen wanneer ik te veel in de zon zit, of wanneer het net een beetje gaat regenen wanneer ik buiten geïnstalleerd ben. Dus het moest een mobiel bureau worden.
Mijn nieuwe thuiswerkbureau is bijna helemaal af. Volledig door mij ontworpen, gedeeltelijk door Maarten gebouwd. Uiteraard zoveel mogelijk gerecycled wat we al hadden. Zo maakte Maarten van een hekje wat we bij de konijnen hebben gebruikt een kabelgoot om alle adapters en kabels weg te werken. Ik mis alleen nog unicorn USB handwarmers voor de winter. Want laten we eerlijk zijn, jullie willen dit ook straks in de winter 😉
Dinsdag; bijwerkingen vaccinatie
Maarten heeft altijd gezegd dat mijn smaak enigszins dubieus is. Wisselend van vreselijk, tot kansloos, tot luguber. Ik kan niet ontkennen dat ik inderdaad soms interessante film/serievoorkeuren heb (*alles met Jason Statham, films met veel seriemoordenaars, en supervage artistieke films die kant nog wal raken). Dus toen eindelijk weer wat nieuwe films in de bioscoop kwamen, stelde ik voor om natuurlijk naar de Fast & Furious 9 te gaan. Want de Fast & Furious serie zjn sowieso fantastisch, dus hoe kun je het bioscoop seizoen nou beter beginnen dan met de laatste film uit deze legendarische filmreeks?!? Met veel tegenzin ging Maarten mee, maar met de belofte dat er ligstoelen zijn in deze bioscoop dus dat hij in het ergste geval gewoon kan gaan slapen tijdens de film.
—————- hierna volgen spoiler alerts!!————–
Maarten is groot fan van alles wat onmogelijk is, zoals een gast die kan vliegen terwijl hij zijn onderbroek over zijn maillot draagt, of een of andere god met een hamer, of iemand die een demon uit zijn rug heeft groeien. Maar wanneer we naar een film van mij gaan, dan wijst hij me er met grote regelmaat op dat het fysiek onmogelijk is wat er in een film gebeurd. In Fast & Furious 9 sprong iemand met zijn opgevoerde auto in Mexico van een klif en werd opgevangen door een fighterjet met een enorme magneet die de auto mee nam. Dit was zo over de top dat Maarten zei dat ze hierna zeker met een raket de ruimte in zouden vliegen om de wereld te redden.
Je raadt het vast al. Ze vlogen inderdaad met een raket met een auto erop de ruimte in om een satelliet te vernietigen maar hadden niet genoeg brandstof om terug te komen, dus zijn toen richting het ISS gezweefd om naar huis te liften. Ik vond het uitermate amusant allemaal, maar zelfs ik moest toegeven dat dit toch wel iets te veel van het goede was. Tel daar bij op dat het acteerwerk van mensen als Vin Diesel aardig wat te wensen over laat en ik moest concluderen dat dit waarschijnlijk de laatste Fast & Furious film zou zijn die ik ging kijken. Negen films heeft het geduurd voordat ik afscheid kon nemen van het concept. Of zijn het de bijwerkingen van de laatste vaccinatie die ik kreeg vorig weekend? Is een van de bijwerkingen van dit vaccin dat je filmsmaak verbeterd? Ik denk dat Maarten dan het liefst zou willen dat ik een driedubbele dosis ga halen zodat hij nooit meer zoveel wansmaak uit hoeft te zitten.
Woensdag; camper bouwen
Ik heb het al jaren op deze blog over mijn Midlife Retirement Roadtrip (*voor de nieuwe lezers; over een aantal jaar gaan Maarten en ik – net als al die andere hipsters – er tijdelijk tussenuit. Even een pauze in dat lange werkblok van student tot pensioen). Vorig jaar huurden Maarten en ik een UAZ Bukhanka voor een roadtrip door de Ardennen. Dit beviel redelijk, maar was nog niet perfect. Het plan was om in de winter met en 4×4 door Noorwegen te trekken, maar vanwege corona ging dit niet door. Misschien maar goed ook, want toen Maarten en ik er nog eens goed over nadachten, vroegen we ons af of – vooral ik – het rondreizen in de sneeuw niet heel erg hadden ge-overromantiseerd. Ik had in mijn hoofd van die besneeuwde bergen, een gletsjermeer en wij die op een strandje er over uitkijken met een warme chocolademelk. Maar ik kan me nog een reis naar Finland herinneren waarin drie uur wandelen bij -35 graden al een hele opgave was, laat staan slapen in die kou.
Dus het plan om naar regio’s te gaan waar het zo koud is dat je oogbol bevriest, is definitief van de baan. Daarnaast zijn er – niet bij mij natuurlijk – ernstige twijfels over het comfort gehalte van een UAZ Bukhanka. De keuze wordt er eentje van avontuur vs luxe. Om ons wat beter voor te bereiden, gingen we naar de UAZ dealer om te overleggen wat we ons op de hals halen. Er circuleren nogal wat monsterlijke verhalen over al het onderhoud wat je zelf moet doen. Ik rij zelfs naar de garage om een lampje te laten vervangen, dus is het dan slim om een voertuig te kopen wat van Russische ondegelijkheid aan elkaar hangt? Ze zeggen wel eens:
“Unreliable, but indestructable”,
Ik ben natuurlijk onverminderd enthousiast en zie mezelf al in Kazachstan rijden. Maarten vraagt zich vooral af waar hij naar de wc moet. Maar eerst moeten we bij het begin beginnen; hebben we wel zin om onze eigen camper te bouwen?
Zoals echte projectmanagers beginnen we bij Excel spreadsheets om het antwoord hierop te vinden. En stiekem ben ik op Pinterest al duizenden ideeën aan het verzamelen voor de inrichting van de hele camper zoals de perfecte douche unit en hippe lampjes aan het plafond.
Donderdag; paard op de snelweg deel II
Maarten bouwde van zwembad noodles en hout wat we nog in de schuur hadden slingeren een mooie hindernis voor op mijn nieuwe stal. Op woensdag testte ik die al met een stalgenootje. Ik had gedacht dat Soura die boogjes raar zou vinden, maar het boeide haar helemaal niks. We hadden iets van acht hindernissen gebouwd. Na wat inspringen reed ik een heel parcours. Blijkbaar had ik bij het inspringen een hindernis gemist. Dus toen ik met een iets te krappe bocht op een hindernis met allemaal gekleurde pionnetjes eronder, afgereden kwam, dacht Soura volgens mij dat we richting de bek van een haai reden. Met een enorme sliding stonden we stil voor de hindernis.
Met ditzelfde stalgenootje besloten we op donderdag om te testen waar het de vorige keer bij de snelweg nou zo mis ging. Sloegen alle stoppen door bij het geluid van de snelweg? Bij het zien van de auto’s? Bij het zien van de snelweg zelf? Van een aantal van deze vragen wisten we het antwoord al, want we rijden wel eens vaker door een tunnel onder de snelweg door, dus geluid is het probleem niet. Daarnaast rijden we zonder problemen in de berm naast een 80km/uur weg waarbij motoren ons aan alle kanten voorbij vliegen, dus het gaat ook niet om die auto’s.
Tijd om dit project in stukken op te hakken. Ergens in het bos is een groot wandelpad wat strak langs de snelweg loopt. Daar hebben we meer de ruimte voor eventuele HULK achtige drama’s. We slaan af het wandelpad in en komen steeds dichter naast te snelweg te rijden. Boven de herrie van alle auto’s uit schreeuw ik naar achteren hoe het gaat.
Niks aan de hand. Het overdramatische paard maakt blijkbaar onderscheid tussen de A12 en de A50 want ze shockte aan een lange teugel langs de snelweg…..
Paarden zijn echt van de mindfuckers. Je weet nooit wat je ziet of voelt, en zodra je het denkt te weten, flikken ze iets om je helemaal van je stuk te brengen. Maar dit mysterie gaan we oplossen. To be continued….
Vrijdag; Adam en Eva en de Verboden Vrucht
Na een lange werkweek vierden Maarten en ik het weekend samen met Soura. Wij aten een salade en Soura ook. Want we zijn natuurlijk solidair met ons dieet. Soura doet het trouwens een stuk beter dan de Dikke en de Dikke (*lees Maarten en Linda). Want het heet dan misschien salade wat er in onze bakjes zat, maar qua calorieën had ik volgens mij net zo goed een bak friet kunnen halen.
Zaterdag; feministische emancipatie
Het regende het grootste deel van de dag dus ik deed niks anders dan wat paardrijden en Netflix bingewatchen. Ik keek weer een paar pareltjes die ik uiteraard graag met jullie deel.
Netflix tip 1
Ik keek echt een fantastische film over een typische over-the-top vrouwenversierder die vooral met slechte on-liners en kansloze opmerkingen honderden vrouwen het bed in praat. Op een dag rent hij tegen een lantaarnpaal, gaat KO en wanneer hij wakker wordt, is de wereld omgedraaid. Vrouwen beslissen hoeveel lichaamshaar ze willen bij mannen en anders wijzen ze ze keihard af. Vrouwen vinden mannen overgevoelig, altijd huilen en sletterig wanneer ze een korte broek aan doen. Echt, deze film moet je zien. Het is bizar om te zien hoe gewend we (ik in ieder geval wel) zijn geraakt aan de manier waarop mannen en vrouwen met elkaar omgaan, maar ook hoe we met en tegen elkaar praten. Wanneer je dit ineens volledig andersom ziet, voelt het raar, ongemakkelijk en confronterend. Dan realiseer ik me ineens wat vrouwen elkaar aandoen maar vooral ook wat voor verwachtingspatronen we over en weer tussen mannen en vrouwen hebben gecreëerd. Oh ja, de naam van de film: Je ne suis pas n homme facile. Echt kijken deze!!
Netflix tip 2
Into the labyrinth. Dit is een vreemde mix tussen Amerikaans en Spaans, en ook nog eens een tweetalige film. Zoals vrij veel wat ik kijk, is het knap luguber en duister. Een vrouw ontwaakt met geheugenverlies in het ziekenhuis. Dankzij een forensische profiler herinnert ze zich een ontvoering, een konijnenmasker en een duister labyrinth. Bij deze film is vooral het einde fantastisch.
Netflix tip 3: afrader
The Snowman met Michael Fassbender (je weet wel, dat lekkere ding uit de X-men films). De hele film speelt zich af in Noorwegen, maar niemand in de film spreekt Noors. Dat vind ik al irritant. Daarnaast is de film traag en uiteindelijk eigenlijk ook gewoon saai. Iets met een rechercheur met persoonlijke problemen die een seriemoordenaar moet vangen, maar dan komt het allemaal wel heel dichtbij zijn persoonlijke leven.
Zondag; wc-rol huiselijk geweld
Maarten en Linda – kansloos verhaal deel 289457: het wc-papier was op bij de wc op de eerste verdieping. Ik sta bovenaan de trap en schreeuw naar Maarten dat hij drie rollen omhoog moet gooien. Ik heb de hand-oogcoordinatie van het gemiddelde LEGO-poppetje en was totaal niet in staat om bovenaan de trap die wc rollen te vangen. Gevolg: rol eindigt tegen de muur. In een gemiddeld huis zou dit natuurlijk geen enkel probleem zijn. Het is niet alsof Maarten een aambeeld omhoog gooit tegen de muur. Maar in ons huis heeft alles een speciale gebruiksaanwijzing. Blijkbaar was het stucwerk iets los gekomen van de muur omdat het precies op dat korte stukje muur niet goed had gehecht.
Dus nu ziet het er bovenaan de trap uit alsof we zo’n erg ruzie hebben gehad dat een van ons met zijn vuist door de muur is geslagen. Maar het was maar een fluffy wc-rol. Hoe kansloos weer.
De rest van de zondag bestond natuurlijk uit Formule 1. Ik ben totaal geen autofan, maar Maarten kijkt vrij fanatiek en dan kom je er na een paar seizoenen achter dat het eigenlijk gewoon een soapserie voor mannen is. Het draait allemaal om wie wat zei en wie van de baan drukte en of de straf daarvoor wel hoog genoeg was. Dan heb je natuurlijk nog alle teams die proberen de vent van de ander te stelen. Het heeft een vrij hoog Bold & The Beautiful gehalte (*steekt met deze opmerking waarschijnlijk een dolk in het stoere mannenhart)
Wat er verder online kwam deze week;
Dit onderdeel blijft voorlopig even helemaal leeg. Ik heb letterlijk een jaar lang helemaal niks geschreven. Ik zat zo veel achter mijn computer dat ik geen minuut langer meer naar mijn scherm wilde staren dan nodig was. Ik schreef het liefst in het vliegtuig, of als ik me verveelde op de luchthaven, of onderweg in de trein. Ondanks dat er nog minstens 70 concepten staan te wachten achter de schermen, heb ik geen woord meer geschreven sinds augustus vorig jaar. Gelukkig kan ik weer op reis dus dan komen de reisblogs ook wel weer. Hopelijk tot snel!
