Week 3 van de vrijwillige thuis isolatie. Ik maakte een taart voor Soura, ging toch naar kantoor, ben nog steeds niet ziek en testte of jezelf normaal kleden je productiviteit op een werkdag vergroot. Maar eerst natuurlijk konijnenspam want die zijn ontzettend blij met deze crisis nu ze dag in dag uit de tuin de vernieling in mogen helpen.
Maandag; ik ben een slons and I LOVE IT!
De derde week van vrijwillig thuis zitten is ingegaan. Het grootste effect van deze isolatie is dat mijn ritme totaal anders is. Wanneer ik naar kantoor ging, moest ik er wel enigszins toonbaar uit zien. Tegenwoordig werk ik de eerste paar uur in mijn pyjama en joggingbroek (en ga nu niet zeggen dat jullie er wel elke dag netjes en verzorgd uit zien). Dan ga ik ontbijten en vergeet compleet om mijn tanden in de ochtend te poetsen. Ik draag al dagen geen bh meer. Ik voel me op en top slons and I LOVE IT!
Ik zie al wekenlang allemaal mooie artikelen voorbij komen over hoe je thuis moet werken. Werkt totaal niet voor mij. Vogue geeft bijvoorbeeld deze tips (gevolgd door mijn commentaar waarom die tip waardeloos is):
- Houd je omgeving opgeruimd (hoe dan als je met 2 man aan 1 tafel zit?!)
- Check je email in de namiddag zodat je de meest energie ’s morgens voor andere zaken kunt gebruiken (ja strak plan, dan weet ik in ieder geval zeker dat we straks allemaal geen eten meer hebben op deze planeet als we pas om een uurtje of vijf kijken hoeveel orders hun bestemming niet hebben bereikt)
- Begin vroeg wanneer nog niemand wakker is. (wauw, geniaal idee als je zaken doet in allemaal verschillende tijdzones, kan ik lekker om 4 uur ’s nachts beginnen wil ik ervoor zorgen dat er nog niemand wakker is)
- Zeg niet ‘ja’ tegen elk verzoek (deed ik al niet, zie niet in hoe thuiswerken daarin enig verschil gaat maken. Ik mag toch hopen dat je op kantoor ook niet overal ‘ja’ tegen zei)
- Gebruik je flexibele schema voor fitnesspauzes en doe een power nap van 20 minuten (echt niet! ik ga toch niet vrijwillig bewegen?!? En een power nap duurt minstens 3 uur!)
- Werk in blokken van 90 minuten met pauzes van 10 minuten. (ah lekker handig om midden in een conference call weg te lopen voor tien minuten als je de vergadering leidt… want ja… mijn 90 minuten zitten erop)
- Makkelijk én effectief: investeer in een comfortabele stoel. (goeie tip, denk dat ik daar maar eens wat aan moet doen. Nee serieus, dat was niet sarcastisch)
- Plan vooruit om afleiding te voorkomen (afleiding waarvan?!? ieders leven is gereduceerd naar niks…. raak ik afgeleid van het stof op de vloer dan of zo?)
- Kleed je aan (en hoezo gaat dit me helpen?)
- Beloon jezelf bijvoorbeeld met een pedicure, een mini spa of een koffietje met je favoriete boek – iedere keer als je een project afmaakt of doel bereikt. Maak een lijstje van beloningen voor jezelf (dingen die je gelukkig maken) en maak er gebruik van wanneer je je doelen behaalt (ah, social distancing… top suggesties. Oh, ze bedoelen dat je het zelf doet. Waarom zou ik lol beleven aan het vijlen van mijn teennagels of het harsen van mijn benen? Dat is toch geen beloning!
Ik wil twee tips nog wel een kans geven. Mijn bureaustoel-upgrade en ik zou eigenlijk eens moeten testen – wanneer ik ’s morgens netjes mijn bed op maak, me normaal aankleed en mijn tanden poets – of ik dan productiever ben op een werkdag.
Dinsdag; nog steeds geen corona
Maar met dat netjes aankleden gaan we natuurlijk niet meteen de volgende dag beginnen. Beter dat ik nog wat langer als slons rond loop. Inmiddels zit ik twaalf dagen thuis. De gemiddelde incubatietijd van het virus is twaalf dagen. Nog steeds nergens last van en op dit moment ook nauwelijks nog mogelijkheden om mij besmet te worden. Ik had gegokt dat ik – met al die vluchten vlak voordat alle vliegtuigen aan de grond werden gehouden – wel besmet zou raken. Ik hoop dat ik gewoon een extreem milde variant had die met twee keer niezen en twee dagen keelpijn voorbij is gegaan. Maar zelfs met de beste fantasie in de wereld kan ik daar geen besmetting van maken.
De maatregelen worden met nog eens drie weken verlengd. Dus kans dat ik nu nog ergens besmet ga raken is tot vrijwel nul gedaald. Ik denk dat ik mijn thuiskantoor dan maar ga upgraden. Met nog een maand langer dag in dag uit thuis werken voel ik de RSI al opkomen.
Woensdag; Soura is jarig!
Zoals elk jaar maakte ik een hele mooie taart voor Soura haar verjaardag. Echt geen grap. In haar paspoort (ja die hebben paarden ook) staat dat ze is geboren op 1 april. En zoals elk jaar maak ik een taart voor haar om het te vieren. Al die mooie avonturen die we samen beleven. Het feit dat we het samen weer een jaar hebben overleefd zonder dood te gaan of botten te breken. Allemaal goede redenen om Soura in het zonnetje te zetten. Ik had 1 stalgenoot met haar pony uitgenodigd op Soura haar feestje, want tja social distancing. Vind Soura alleen maar prima. Des te meer eten voor haar op haar eigen feestje.
Maar voordat er gegeten mocht worden, was het eerst tijd om ongecontroleerd door het bos te scheuren. Want op verjaardagen zijn er geen regels (niet alleen op verjaardagen trouwens, maar dat ligt nogal eens aan mijn gebrek aan ruggengraat dat we ons niet aan de regels houden).
Netflix tip
2.22 (ja dat is de hele titel al). De film is een soort mysterieus liefdesdrama waarbij Michiel Huisman (het is trouwens een Amerikaanse film met een Nederlander in de hoofdrol) helemaal de weg kwijt raakt en verstrikt raakt in een ingewikkeld plot over het kruizen van het lot nu en in het verleden. Dit klinkt misschien suf, maar is leuker dan je denkt.
Donderdag; weer naar kantoor
Met de verlenging van de maatregelen werd het tijd om wat aan mijn thuis-kantoor te doen. Ik heb een hele fijne bureaustoel op kantoor dus tijd om die op te halen. Zie ik ook nog eens iets anders dan mijn eigen achtertuin. Ik had niet kunnen weten dat het een dag vol spannende avonturen zou worden.
- Midden in een vergadering met externen ging het brandalarm af. Ik scheur naar buiten en vergader heel professioneel op de parkeerplaats verder in afwachting van het vrijgeven van het gebouw.
- De kantine bleek al weken gesloten, dus ik moest me onder de mensen begeven om mijn lunch te scoren. Ik keek iedereen argwanend aan alsof ze de builenpest hebben.
- Ik gaf mijn eigen kantoorplant water.
- Ik vermoordde een wants (we hebben een wantsenplaag en ik vind insecten eng en er was niemand op kantoor die dat ding voor me kon vangen)
- Ik raakte dat witte dingetje wat bij je iPhone hoort, kwijt. Serieus Apple?!?! waarom zo’n kansloos dingetje. ik kan niet eens bellen met mijn koptelefoon en tegelijk mijn telefoon opladen. Of nog erger: ik kan niet eens Netflix kijken in de trein en tegelijk mijn telefoon opladen. Al mijn collega’s willen een Samsung (of in ieder geval een Android based toestel), maar zo’n groepje IT-nerds die bij de sektarische Apple-kerk horen, willen er maar niet aan hoe gebruiksonvriendelijk die Apple apparaten zijn.
- Ik begaf met buiten de gemeentegrenzen en reed weer eens op de snelweg.
Vrijdag; beter kleden, beter werken
Proef op de som genomen. Ik heb vanmorgen ontbeten voordat ik aan mijn werkdag begon. Ik heb normale kleren aangetrokken. Ik heb mijn bed opgemaakt. Ik heb mijn haar netjes gedaan en me opgemaakt. Ik heb zelfs schoenen aan gedaan. En ik had eindelijk mijn eigen bureau stoel weer om op te zitten. Was ik productiever? Nope. Ik ben net zo productief met mijn haar door de war als met mijn haar netjes in model. Het enige wat ik met mijn eigen bureau stoel beter kan is meewiebelen op de muziek. Maar productiever word ik niet van mijn kleren.
Netflix tip
Shaft: de laatste in de serie van Shaft, maar nog wel met de geniale Samuel L Jackson. Ben je fan van jaren 90 actie? Grof geweld, vrouw onvriendelijke grappen, retro lettertype, en veel foute opmerkingen. Een film zoals deze alleen in de jaren 90 werd gemaakt. Ik vond het geweldig entertainment om jezelf een avond te vermaken op de bank. En absoluut een veel betere film dan Bad Boys for life. Die hebben we na 40 minuten uit gezet zo slaapverwekkend saai.
Zaterdag; voorjaarsschoonmaak
Net als de rest van de buurt besloten ook wij om met de hogedrukreiniger het terras schoon te spuiten, de tuin op te ruimen, wat planten te verpotten. Je weet wel; voorjaarsschoonmaak. Ik begon met het aanpassen van de womancave en bestelde een nieuw buitenkleed. Een paar jaar terug had ik een netje mandarijnen geruild voor een draaiende discobal met lampjes. Ik wist al die tijd niet waar ik die discobal moest ophangen. Maar waar past die nou beter dan in de womancave.
Zondag; op vakantie
In eigen tuin om precies te zijn. Nadat ik heel vroeg naar stal ging om nog even snel voor Soura te zorgen voordat de hordes fit-girls eraan kwamen om te gaan hardlopen, stonden Maarten en ik in de keuken voor het maken van allemaal lekkere hapjes. In de zon, op het gras, legden we een groot matras neer zodat we in record tijd onze hapjes konden verorberen (Soura heeft het niet van een vreemde).
Nadat we als een stel walvissen vol gevroten op het matras hingen, werd het tijd voor een middagdutje. Eigenlijk net als een dagje strand waarbij je na de friet met mayo instort op je handdoek om eens lekker te verbranden in de zon. Het leek ook wel erg op het strand. Schreeuwende meeuwen in de lucht, veel te lawaaiige motoren met van die zondagsrijders, schreeuwende kinderen, een veel te harde wind en eigenlijk net niet goede zon. Te warm aan de zonkant en te koud aan de schaduwkant. Het is ook nooit goed.
