Al weer drie jaar bestaat mijn blog. Wat begon als een hobby… is nog steeds een hobby. Hobby’s kunnen prima uit de hand lopen en zeer succesvol worden, maar dat zit er voor mij met mijn blog niet in. Na drie jaar in de bloggerswereld te hebben rondgewandeld weet ik zeker dat mijn blog nooit groot zal worden.
Ik heb me wel eens afgevraagd of ik fulltime blogger wilde worden. Het zag er zo glamoureus uit. Inderdaad ‘zag’. Wanneer ik op zakenreis ben, op vakantie ben of op het enige bloggersevent wat ik ooit bezocht, andere bloggers tegen kom, zie ik hoe hysterisch dat leven eigenlijk is.
De wereld bestaat uit Instagram, Facebook, bezoekersaantallen en samenwerkingen. Een wereld waarin het vooral draait om perfectie. Elke maaltijd wordt op de foto gezet. De perfecte props worden erbij gehaald om de perfecte uitstraling te creëren. De foto wordt tien, twintig, dertig keer opnieuw genomen. En voor je het weet is je eten koud of is dat mooie moment voorbij of ben je helemaal vergeten te genieten.
Wanneer het je werk is, kan ik me voorstellen dat het er zo aan toe gaat. Een reclamefilmpje maken moet ook 100x over, dus dat zal niet anders zijn wanneer je als influencer zelf een merk bent. Maar beleef je dan nog wat je doet? Of komt je ‘high’ eigenlijk alleen maar uit de likes en bezoekersaantallen?
Een nasi-schotel die eruit ziet als hondenvoer?
In deze Instagramwereld waarin alles draait om perfectie, draait het nog maar weinig om beleven. Wanneer het allemaal draait om imago kan ik me daar goed iets bij voorstellen. Wie zit er te wachten op jouw nasi-schotel die er met een fletse foto net uit ziet als een bord hondenvoer? Echter imago is meer dan alleen een fantastisch leven.
Imago zou eigenlijk ook eerlijkheid moeten zijn. Is het product waar je een samenwerking voor bent aangegaan slecht, dan zou je dat ook moeten schrijven. Maar ja, die samenwerking zorgt ervoor dat je de huur kunt betalen dus hoe eerlijk ga je zijn? Of zwak je het verhaal een klein beetje af zodat ze de volgende keer tenminste weer met je willen werken.
Het eeuwige drama
Tegenover de “het leven is perfect”- blogger is er ook nog de “het leven zit altijd tegen”- blogger. Dat zijn de mensen die altijd ziek zijn, zielig zijn, net iets zijn vergeten bij de supermarkt, in de steek gelaten worden, hun nagel scheuren, de verkeerde kleur haarverf kiezen, etc. Bloggers die alleen maar schrijven over hoe dramatisch hun leven is. Blijkbaar gaat er van Social Media een bijzonder effect uit. Drama en perfectie leiden tot aandacht, realiteit is niet interessant.
Ik ben ook schuldig
Op mijn eigen blog zie ik het liefst ook mooie foto’s en schrijf ik ook liever over mijn fantastische reis in plaats van mijn relatiecrisis. Ik liet me ook gewoon meeslepen in de ratrace van perfectie. Stiekem toch gevangen door de bijverschijnselen van deze hobby.
Maar dat staat haaks op wat ik wil met mijn blog. Ik wil juist mensen laten voelen dat het niet om perfectie hoeft te draaien. Dat saaie dagen vol met Netflix ook prima zijn en dat ze bovendien heel veel Netflix tips opleveren voor anderen. En dat lamlendigheid, verveling, geen spectaculair weekend en sleur nog steeds boeiend kunnen zijn. Maar vooral ook een eerlijk verhaal over de bestemmingen waar ik kom, de restaurants die ik bezoek en de plekken waar ik slaap.
Geen zin, geen tijd, geen nut
Reizen is mijn grootste hobby (naast paardrijden en Maarten … ik zet het er maar snel bij voordat Soura dit leest en ik morgen naast mijn paard lig). Ooit leek het me een goed idee om alle honderden tips van al die mooie bestemmingen te gaan delen met anderen op mijn eigen blog.
Zoals met elke hobby begon ik ontzettend enthousiast. Ik verdiepte me in website optimalisatie, beter gevonden worden op Google, maar vooral heel, heel veel promotie van mijn Facebookpagina en mijn blogs. Want zoals met alles, je moet eerst heel veel werk verzetten voordat je resultaat ziet. En precies hier ging het mis.
Wat voor resultaat wilde ik eigenlijk zien? En hoezo veel werk verzetten? Ik interesseerde me toch niet voor bezoekersaantallen? Het maakte me toch niet uit of mijn blog groot zou worden of niet, want ik schreef toch alleen maar om tips te delen?
En zo veranderde ik in het tweede jaar de strategie voor mijn blog. Nou ja, strategie… Ik had weinig strategie, dus misschien kan ik beter zeggen dat ik mijn blog-activiteiten veranderde. In plaats van meer Social Media stopte ik juist met het delen van mijn blogs in al die Facebookgroepen. Daarnaast gooide Facebook ook nog eens hun algoritme om waardoor ook op mijn eigen Facebookpagina het bereik met 90% terug liep en ik dus nog harder zou moeten werken om hetzelfde te bereiken.
Geen Instagram stories voor mij, geen Pinterest boards, geen Twitter, geen LinkedIn, gewoon alleen nog maar blogs schrijven en mijn eigen Facebookpagina onderhouden, want daar ben ik al druk genoeg mee.
Weet je hoeveel tijd ik in mijn blog steek?
Een gemiddelde blogpost kost me ongeveer twee tot vier uur om te schrijven, afhankelijk van hoeveel informatie ik nog op moeten zoeken zoals openingstijden of kaarten maken in Google. Daar komt dan nog het onderhoud van mijn website bij en het bijhouden van mijn Facebookpagina. Daarnaast update ik regelmatig oude blogs met nieuwe informatie. Wanneer ik bijvoorbeeld een nieuw restaurant heb gespot in Zagreb, dan voeg ik deze toe aan de blog die ik daar al over had geschreven.
Alles bij elkaar besteed ik in sommigen weken wel acht uur aan mijn blog.
Stel dat ik dan ook nog Instagram moet bijhouden én Instagram stories én Pinterest én Twitter én moet reageren op alle reacties én mijn blogs moet promoten in allerlei Facebookgroepen, dan kan ik mijn paard beter gaan verkopen, want dan houd ik geen privéleven meer over.
Daar ligt voor mij de grens
Voor mij is bloggen voor de saaie momenten op luchthavens of voor op die regenachtige vrijdagavond, maar niet om al mijn weekenden aan op te offeren. Nee, mijn weekenden offer ik liever op aan allerlei troep kijken op Netlfix.
Daarmee doe ik precies niet wat de rest van de bloggers wel doet, namelijk er veel werk voor verzetten. Dus zal mijn blog waarschijnlijk wel langzaam blijven groeien maar zal ik niet de volgende Enzo Knol zijn. En dat is misschien maar beter ook.
Blogcijfers 2019
Voor alle nieuwsgierige aagjes vind je hieronder mijn cijfers van 2019. December heeft cijfers tot 5 december.
Best gelezen blogs van 2019
En natuurlijk ook de best gelezen blogs van 2019.
- Citytrip Agadir; bezienswaardigheden, budget en handige tips
- Rotterdam; beste vintage en tweedehandswinkels open op zondag
- De beste vintage en tweedehandswinkels in Den Bosch
- Israël; 10x mooiste bezienswaardigheden
- Citytrip Marrakech; bohemian hotspots voor de moderne hippie
- Onmisbaar op reis: packing cubes
- Onmisbaar op reis: een rugzak geschikt als handbagage – Dakine Trek II 26L
Zoektermen
En wat voor bizarre zoektermen werden er gebruikt om uiteindelijk op mijn website te belanden? De meeste zoektermen waren heel logisch, maar er zaten een paar vage uitschieters tussen:
- gepaneerde varkenshersens
(deze zoekterm kwam zelfs drie keer voorbij….. raar) - scheren van marokkaanse vrouwen (zou dat anders zijn dan scheren van Finse vrouwen?!?)
- pony strafkamp (euhm… misschien had ik af en toe iets aardiger moeten schrijven over Soura)
Media
Mijn blog wordt steeds beter gevonden door verschillende media. Onderstaand een overzicht waar mijn hoofd allemaal in is verschenen.
AD.nl: over mensen die veel van huis zijn voor hun werk
Nu.nl: over goedkope stedentrips
Viva week 52: over duurzaamheid, gewetenswroeging en kinderen.
Facebook pagina van de NS; over de mooie treinreis die ik in Noorwegen maakte.
Dus wat nu?
Ik ga gewoon verder zoals altijd. Niet meer kanalen, niet meer blogs, niet andere content. Gewoon waar ik zin in heb, zoals het leven zou moeten zijn. En als mensen dat leuk of interessant vinden om te lezen, dan is dat mooi meegenomen en ben ik daar blij om. Als dit leidt tot groei van mijn blog, dan is dat ook mooi meegenomen.
jeroenla
Geweldige blogpost. Echt een verademing temidden van de vloedgolf aan “Doe dit om je blog beter te maken”, doe zus, doe zo. En ook die subtiele aanklacht tegen het overmatig gehypete gedoe van sommige bloggers. Dank je.
Ondertussen blijf ik wel streven naar enige groei voor LekkerLezen.net, al is het maar omdat er met meer bezoekers net even wat meer deuren open gaan voor onze boekenwurmen 🙂
My Wanderlust Diary
Er is ook niks mis met streven naar groei, maar zodra groei een obsessie word, vraag ik me af of dat gezond is. Als mijn blog blijft groeien zeg ik daar geen ‘nee’ tegen. Ik ga groei niet remmen. Maar ik ben er niet meer op gefocust en dat geeft echt heel veel rust.
Lisette | Travellust.nl
Helemaal waar! Ik ben wel een fulltime reisblogger en de druk was afgelopen jaar zo hoog dat er nauwelijks iets uit kwam. Zo heb ik de afgelopen 2 maanden nauwelijks nog blogs geschreven omdat ik er eventjes klaar mee was, en heb ik instagram op een lager pitje gezet. En het is OK, want de bezoekers blijven alsnog gewoon komen. Logisch, want ik heb er sinds 2013 gewerkt. En dan zonder strategie, maar gewoon bloggen wanneer ik wil. Dat betekende: soms 1 blog per week, maar vaker 1 per 3 weken. Klinkt weinig, maar wanneer ik blogde, had ik er ook echt zin in en zorgde ik ervoor dat het artikel voor 100% klopte. Vooral qua SEO. En dat werkte, want nu komen de bezoekers vanzelf! Je hebt dus geen complete strategieën of drukke planningen voor nodig om succes te hebben. Ik heb momenteel eventjes helemaal geen planning, ben kritischer bij het aannemen van persreizen, eventjes ‘go with the flow’. HEERLIJK!
My Wanderlust Diary
Wat fijn dat je hier zo relaxt mee om gaat. Ik weet dat het dan een persoonlijke vraag is, maar je moet toch ook ergens geld mee verdienen? Is dat voor jou je blog? Of heb je ander werk waarmee je ook de vrijheid hebt om te reizen? (marketing? social media beheer, website bouwen, etc?)
Jessica J.
Heel fijn, eerlijk artikel! Ik heb die cijfers ook al geruime tijd losgelaten. Ik blog wanneer ik wil, waarover ik wil. Ik deel sommige posts wel in Facebook-groepen, maar daar zit totaal geen “plan” of iets dergelijks achter en bovendien doet dat toch amper iets. De meeste bezoekers hark ik nog steeds binnen via Google.
Instagram vind ik persoonlijk wel erg fijn. Ik ben Lush-verslaafd en op Instagram zit een behoorlijke ‘bathing community’ vol toffe mensen. Heb zo al een heel aantal leukerds leren kennen.
My Wanderlust Diary
Ik ben geen anti-instagrammer hoor 😉
Ik spiek overal mee en ben al op veel gave ideeen gekomen. Maar het past niet bij mij en mijn blog. Dus Instagram lezen: ja. Instagram zelf bijhouden: niet echt dus.
Linda
Dank je wel voor deze blog! Ik heb mij per 1 november wel ingeschreven bij de KvK. De administratie valt wel mee die erbij komt kijken, dus ik heb niks te verliezen en ik hoopte dat dit mijn mindset zou veranderen en ik er meer moeite in zou gaan stoppen. Ik ben zelfs een masterclass “Kickstart je bedrijf” gaan doen. Maar misschien is het precies wat jij zegt, hoeveel druk kan ik mijzelf opleggen? Ik schommel nu een beetje rond de 5000 unieke bezoekers per maand, heb een klein beetje inkomsten uit affiliates en af en toe een betaalde samenwerking en ik heb hier naar mijn idee dus niet mega veel moeite in gestopt, al ben ik wel op veel sociale media actief, al is het maar half, omdat ik er eigenlijk niet genoeg tijd in stop, afgaande van wat men zegt dat je zou “moeten” doen. Ik merk de laatste maanden (of misschien eigenlijk zelfs het afgelopen jaar als ik er goed over nadenk…) dat ik gewoon weinig energie heb en lichamelijk niet helemaal lekker in elkaar. (Misschien leuk voor zo’n zeurblog hihi tussen mijn overwegend positieve blogs) Dus de vraag is inderdaad of ik mijzelf niet veel te veel druk opleg met mijn blog. Ik vind het nog steeds leuk, dat is het niet. Maar het “moeten” hebben van een Pinterest account en mooie, consequente plaatjes maken, het “moeten” plaatsen van zoveel keer per week iets op Facebook en toch ook 1 keer per week een nieuwe blog en dan inderdaad ook nog dat Instagramverhaal (al moet ik bekennen dat ik de stories wel heel leuk vind :D). Je kan je inderdaad afvragen of het dan nog leuk is. En dat ga ik nu dan ook wat meer doen naar aanleiding van deze blog. 🙂 Ik ga het in de kerstvakantie eens op mij in laten werken en een plan maken wat ik komend jaar wil bereiken met mijn blog, en de vraag of ik uberhaupt iets wil bereiken, of dat ik inderdaad gewoon lekker doe wat jouw conclusie ook is, schrijven wanneer je daar zin in hebt, iets delen wanneer je daar zin in hebt en als het lekker loopt daarmee, prima! En zo niet, ook prima! Ik heb mijzelf een jaar gegeven om ingeschreven te zijn bij de KvK en dan maak ik de balans op en besluit ik of ik het zo laat of dat ik mij toch weer uitschrijf en het echt weer een hobby is, of wie weet stop ik dan zelfs wel helemaal, je weet het nooit. Super bedankt voor deze blog! Je hebt mij aan het denken gezet. 🙂
My Wanderlust Diary
Wat een eerlijke reactie. Ontzettend fijn om te lezen.
Wat betreft de inhoud; als je droom is om er je werk van te maken dan kost het investering, werk en bloed, zweet en tranen. Dan komen er verplichtingen bij kijken, net als bij elke baan eigenlijk. Ik moet voor mijn baas ook ’s morgens wel mijn bed uit komen 😉 Maar als bloggen een hobby is en de ambitie niet is om hier je werk van te maken, dan zouden al die cijfers er niet toe moeten doen. Als je niet was gaan bloggen, maar was gaan tennissen, dan neem je misschien tennisles, je speelt af en toe een wedstrijd, maar als je ambitie niet is om Nederlands Kampioen te worden, dan maakt het niet uit als je verliest of als je niet meer vooruit gaat (althans… dat is mijn sportinstelling). Bloggen zou eigenlijk hetzelfde moeten zijn. Af en toe investeren is leuk, maar je werkelijke ambitie en innerlijke motivatie zouden helder moeten zijn en daar je acties op aanpassen. Ik wilde nooit professioneel blogger worden, dus waarom ga ik me dan druk maken om mijn bezoekersaantallen?!?
Roxane Beekhuizen
Ik vraag me af hoe je als blogger de drang om te groeien, de steeds-meer-pageviews-verslafing of hoe het ook genoemd wordt, zou kunnen ontwijken. Ik denk dat veel mensen beginnen met bloggen als hobby, het zou mooi zijn als dat ook zo zou kunnen blijven (zolang er nog geen tienduizenden bezoeker zijn, natuurlijk).
jellethemessychef
Dat van IG moet je mij toch even uitleggen. IG is het kanaal bij uitstek op dit moment en dat laat het mogelijk om ook eens een gewone avond op te zetten, een imperfecte foto te delen via stories. Dit lis op dit moment net het kanaal waar je het meeste tijd in zou moeten steken, lijkt mij. Ik vind het een rare redenering als je zegt dat je wil groeien. Perfecte foto’s hoeven niet, gewoon echtheid en een beetje mee zijn op de kanalen waar je mee moet zijn. Facebook is daarin al lang gedateerd.
My Wanderlust Diary
Hoi Jelle,
Ik denk dat mijn verhaal niet duidelijk op je over gekomen is. Ik wil juist niet mijn blog laten groeien. Ik ben niet (meer) bezig met groei. Ik wil schrijven zonder verplichtingen en verwachtingen. Dus ik ben gestopt met social media (of nooit begonnen) en heb enkel nog een Facebook account bij mijn blog omdat ik daar meer kan delen dan alleen mijn blogs, maar ook allemaal andere flauwekul en onzin, of interessante links.
Ik vind het prima als mijn blog op deze cijfers blijft steken. Ik wil niet werken voor groei, ik wil alleen maar dat doen waar ik gelukkig van word, en dat is schrijven.
yvonne_travel
Zo lang je doet waar je jezelf goed bij voelt is het prima, toch?! Hier ook een hobby-blogger, maar zonder enige strategie en zonder Instagram-waardig hoofd heb ik het vorig jaar toch moeten inschrijven als een bedrijf, omdat de verdiensten op bleven lopen. En ja, ik schrijf ook gewoon eerlijk wat ik vind.. niet altijd door iedereen in dank afgenomen, zoals mijn post over waarom ik nooit meer naar China wil. Anyways, als ik jouw statistiekenfoto zo bekijk lijkt me er toch een aardige groei in te zitten! Straks in januari zal dat waarschijnlijk nog wel verder oplopen, aangezien dan het vroegboekseizoen begint. Zeg dus nooit NOOIT! Xx
My Wanderlust Diary
Ik wist helemaal niet dat het vroegboekseizoen effect had op de bezoeken aan reisblogs (komt vast omdat ik het hele jaar door reizen boek dus het altijd vroegboekseizoen is 😉
Ik denk niet dat ik mijn blog ooit in hoef te schrijven als bedrijf omdat ik alle samenwerkingen tot nu toe af heb gewezen. Misschien als er ooit een samenwerking voor Antarctica komt dat ik dan ‘ja’ zeg 🙂 (ik hoop dat daarvoor geldt…. zeg nooit nooit.)
Naduah Louisa
Altijd goed om jezelf te blijven. Authenticiteit wordt gewaardeerd! Ga vooral zo door zou ik zeggen 🙂
My Wanderlust Diary
Ook erg rustgevend om jezelf te zijn en niet langer aan verwachtingen van anderen/mezelf te willen voldoen 😉
Roxane Beekhuizen
Het loslaten van het willen voldoen aan verwachtingen, dat moet een hele opluchting zijn!