Weekoverzicht #2; schaatsen in Kenia, ontmoeting Olympische speler, luipaard

Wat een rare titel van dit weekoverzicht; een vreemde combinatie van activiteiten. Ik zat de hele week voor mijn werk in Kenia, ik gaf samen met een collega de hele week training en ik zag eindelijk een luipaard. Maar eerst konijnenspam.

Maandag

Gisternacht toen we net gelandt waren stond ik achter zo’n wat vieze man. Ik stond over zijn schouder mee te lezen met zijn Whatsapp berichten. Vier verschillende vrouwen had hij een gesprek mee en ze waren overduidelijk niet familie van hem. Hij was druk bezig sommige berichten te wissen, vroeg zich af of een vrouw waar hij al drie dagen niks van had gehoord nog wel van hem hield en een andere kreeg te horen dat hij helaas niet kon blijven slapen. Totaal geshockeerd stond ik mee te lezen. Dat is een drukke aangelegenheid om al die relaties uit elkaar te houden.

De hele dag gaf mijn collega training. Ik ben op dinsdag pas aan de beurt. Tja, wat moet ik zeggen over een dag waarin ik de hele dag binnen zat in een vergaderzaal. Dus in plaats van een foto te plaatsen van een saaie vergaderzaal, deel ik deze keer de inhoud van mijn werktas zodat jullie eens zien wat ik zoal in mijn handbagage mee sleep. Ter info; ik ben bijna een week van huis. Allereerst begin ik met mijn outfits. Twee leggings en een panty, twee jurkjes, twee vesten en een dikke sjaal. Alles combineert met elkaar dus ik heb aardig wat outfits te maken.

Dinsdag

Verrassend, weer een dag in een vergaderzaal. We begonnen de dag met een gebed waarin ze God vroegen om bescherming voor de avondactiviteit. Ik had namelijk bedacht dat het leuk zou zijn om met ze te gaan schaatsen. Ja, ik weet dat dat belachelijk is in een warm land als Kenia en dat dit mijlenver van mijn eco-principes af ligt. Maar de bowlingbaan was verdwenen en dit was de enige andere activiteit die in het donker in de avond goed te doen was.

Dus daar gingen we. Ze waren allemaal wel zenuwachtig. Niet vanwege het schaatsen, maar vanwege de kou. Het ijs was -25 graden, zouden ze dan niet dood gaan? En of hun schoenen wel geschikt waren om mee te schaatsen? Toen ze hun schaatsen in handen hadden konden ze niks anders dan lachen. Hier ga je toch niet mee het ijs op?

We kregen een trainer van het Keniaanse Nationale IJshockey team om ons te begeleiden. Hij gaat over een paar weken als eerste Afrikaanse team ooit naar de Olympische Spelen. Supertrots was hij. Hij zou gaan spelen tussen de groten der aarde. Ik kijk eigenlijk nooit ijshockey, maar nu ik dit weet, ga ik zeker ijshockey volgen op de Olympische Spelen.

Enthousiast schuifelde iedereen het ijs op. Ik heb nog nooit zoveel lachende, gillende, vrolijke mensen gezien. Bij iedereen die onderuit ging werd hard gelachen, een hand uitgestoken om te helpen met opstaan, om vervolgens allemaal op de grond te eindigen. 150% gemotiveerd om te slagen bleven ze opstaan en vallen. Fysiek gezien zijn mensen in Afrika veel gezonder, natuurlijke selectie bestaat hier tenminste nog. Binnen een uur waren er een paar die al heel behoorlijk vooruit kwamen. En dat voor mensen die in hun leven nog geen ijs hadden gezien behalve de ijsblokjes in hun drinken. Ik ben jaloers.  

Wanneer ik zie hoe enthousiast ze worden van nieuwe uitdagingen, hoe gemotiveerd ze zijn om er wat van te maken en hoeveel plezier ze in het leven hebben, weet ik zeker dat wanneer ik Nederland ooit ga verlaten dat ik dan naar Oost Afrika vertrek.

Woensdag

Laatste dag training. Niemand had spierpijn van het schaatsen, althans dat is wat ze beweerden. Ik voelde me alles behalve goed dus er was geen doorkomen aan deze dag. Ik lag om 18 uur al weer in bed en heb het avondeten over geslagen.

Donderdag

Het was weer een Afrikaanse dag. Mijn eerste afspraak stond vast in het hopeloze verkeer van Nairobi dus die ging niet door. Mijn tweede en mijn derde afspraak waren op tijd en met mijn vierde afspraak zou ik bedrijven bezoeken. Mijn vierde afspraak zou eigenlijk ook al bij de tweede afspraak zijn, maar je raadt het al…. hij is de hele dag niet op komen dagen. Niet te bereiken, niemand had hem gezien. Ach wel ja, dan heb ik een paar uurtjes vrij.

Interessant Kenia weetje: ze hadden 42 stammen, inmiddels hebben ze er 44. Ik dacht dat er gewoon twee stammen gesplitst waren, maar nee, de nieuwste stam zijn Indiërs. Ze hebben hier nu zo veel Indiërs dat die ook zichzelf hebben verenigd tot stam. Hiermee krijgen ze ook rechten in de regering. Nog meer stammen en nog meer potentiële stammenstrijd. Ze vroegen mij nog of wij inmiddels een regering hadden en ik wist het eigenlijk niet eens zeker. Ik zei dat het zo lang had geduurd dat ik me niet eens kon herinneren of de laatste formatie nou wat was geworden. Toen zei ze wel iets heel treffends; ‘het lijkt wel alsof we tegenwoordig onze leiders niet eens meer kunnen kiezen. Overal ter wereld winnen leiders met een nipte meerderheid (of een minderheid wanneer je die man met het foute kapsel aan de andere kant van de oceaan bent) en zijn regeringen verdeeld.’ Zou het zijn omdat we zoveel keuze hebben? Omdat we niet meer loyaal zijn en altijd maar switchen? Ik heb eigenlijk geen idee.

Vrijdag

Tijd om richting huis te gaan, maar eerst langs Nairobi Nationaal Park. De vlucht was helaas pas in de avond dus moesten we overdag wat tijd vullen.

Ik heb er al heel wat tripjes voor moeten maken maar het is eindelijk gelukt; ik heb een luipaard gezien. Deze lag in een boom wat te lummelen. Ik heb meteen besloten om een betere zoomlens bij mijn telefoon te kopen want dat luipaard ging ik onmogelijk op de foto krijgen.

Ik zag heel veel neushoorns en giraffen en nog veel meer bijzondere dieren. De neushoorns in Kenia zijn praktisch uitgestorven door de Chinezen en hun rare praktijken. Gelukkig is sinds 1 januari 2018 ivoor illegaal in China. Laten we hopen dat ze op tijd bij zinnen komen voordat het is gebeurd metde grote diersoorten.

Zaterdag

Na een lange nachtvlucht van 11,5 uur omdat we eerst naar Dar es Salaam (Tanzania) vlogen om daarna pas door te vliegen naar Zürich en toen na een overstap met een uur vertraging pas naar Amsterdam was ik er helemaal klaar mee. Dit is voorlopig de laatste reis die ik maak. Eerst maar eens alle achterstand weg werken, de weekenden gewoon thuis door brengen, geen werkdagen van 16 uur meer en vooral genieten. Over een paar weken/maanden kijk ik wel weer waar we heen gaan.

Maarten haalde me op vanaf Schiphol. Thuis gingen we me meteen door voor een tripje naar het Gelredome waar de grootste rommelmarkt van Gelderland werd gehouden. Ooit kocht ik daar mijn meest favoriete handtas dus ik hoopte nu weer op een geweldige vondst.

Helaas is deze rommelmarkt vooral heel duur. Spullen die stuk zijn of in de winkel nog goedkoper zijn, vragen ze daar de hoofdprijs voor. Dit is al de tweede keer dat me dat op viel dus daar gaan we niet nog een keer heen. Ik kwam wel thuis met nieuwe winterpaardrijhandschoenen voor 1,50 euro (ik had mijn vorige handschoenen achter gelaten in Kirgizië), een supervintage pet voor Maarten en wat ander klein spul.

Zondag

Natuurlijk eerst naar Soura voor een hele fijne bosrit. Het is perfect weer om te trainen dus tijd om aan de slag te gaan voor die 50 km die ik al twee jaar graag wil rijden. Dus dan zal ik zelf ook aan de bak moeten, want een 50 km met de gangen van Soura wordt een ware uitputtingsslag. Voor de niet-paardenmensen; het is zoiets als proberen met een oma-fiets een mountainbike parcours af te leggen. Dat zit niet echt lekker.

’s Avonds ging ik met de zwemgodin uit eten bij Benjamin’s. Ze hebben ontzettend lekkere vegetarische gerechten op de kaart staan. Zo vlak na kerst gaat er alleen blijkbaar niemand uit eten. We hadden het hele restaurant voor onszelf.

Mocht je ze gemist hebben?

Mocht je ze gemist hebben, dan vind je hieronder de blog die deze week ook online is gekomen.

Jaaroverzicht 2017; relatiecrisis, mijn eigen blog, eenzaamheid en de toekomst. Een persoonlijk overzicht van mijn 2017. Een jaar wat mijn boeken in gaat als nettoverlies. Dit is mijn verhaal over mooie reizen en lieve mensen, maar ook over eenzaamheid en de fundering van je relatie zien afbrokkelen. Ondanks alle hoogtepunten waren de dieptepunten dieper. Voordeel is dan wel weer dat daardoor de lat voor 2018 heel laag ligt.

De beste activiteiten voor Vancouver Island, Canada. Vancouver Island; het meest tropische stukje Canada waar je kan surfen, naar het strand kunt en door sub-tropische bossen kunt wandelen (pas op voor beren!). Plannen om naar Canada te gaan? Sla dan deze activiteiten op Vancouver Island vooral niet over.