Weekoverzicht #32: total workoverload, genderverandering en vakantie Kirgizië

De drukste week van het jaar op mijn werk en dan ook nog de week waarin ik volledig buiten mijn comfortzone ga door twee weken in Kirgizië te gaan kamperen. Het was me de week wel weer. Maar eerst konijnspam. 

Maandag

Maar 4 dagen werk deze week omdat ik vrijdag al op vakantie ben en dan ook nog een van de drie drukste weken van het jaar. De nieuwe fokwaarden worden deze week bekend gemaakt. Dus iedere fokkerijfanaat zit op zijn stoel te wipwappen in afwachting van de resultaten. Ik dus niet. Ik zit vooral op mijn stoel te wipwappen omdat ik nog zo veel te doen heb en veel te weinig tijd om het in te doen.

Helemaal hyper kwam ik thuis, chaos in mijn hoofd, stress, stress, stress. Met Maarten en auto zonder dak zijn we naar de Posbank gereden om even helemaal aan niks te denken. De heide staat bijna in bloei waardoor de Posbank veranderd in een golvende zee van paars. 

Dinsdag

Een paar uurtjes werken, een paar uurtjes psychologen bezoeken en weer een paar uurtjes werken. Ik ging langs bij de psyscholoog van Maarten zodat ik beter inzicht krijg in Maarten zijn burnout, maar ook om een keer de andere kant van het verhaal te kunnen vertellen. Mijn kant van het verhaal. Samen leven met iemand die al een hele lange tijd naar een burnout aan het toewerken is, is niet echt leuk, laat staan als ze er midden in zitten. Maar dat kan ik natuurlijk moeilijk tegen Maarten zeggen, lekker demotiverend voor hem. Wat trouwens niet betekent dat ik het niet tegen hem zeg, zo gefrustreerd ben ik wel dat ik dat niet meer voor me kan houden, maar dat ik dat zeg leidt nooit tot een gezellig gesprek 😉 .

Bij de andere psycholoog zat ik om verder te werken aan de communicatieproblemen in onze relatie die zijn ontstaan de laatste jaren. Ik ben er nog niet helemaal zeker van of deze psycholoog heel erg bij me past. Na een uur kletsen liep ik de deur uit zonder het idee te hebben dat we echt iets besproken hadden of ergens aan gewerkt hadden. Maar het zal wel aan mij liggen dat ik te snel te veel verwacht (how typical).

Na zoveel praten en psychische analyses was ik toe aan een goede lunch. Bij de Tostibar in Arnhem heb ik een veel te lekkere tosti naar binnen gewerkt. Hell no voor de saaie ham/kaas tosti’s, al is het maar omdat er ham op zit. Ik nam de Meaux tosti met brie de Meaux, Pedro Ximénez rozijnen, pecannoten, vijgen, rucola en honing-tijm stroop. Pedro Ximenez rozijnen?!?! Wat is dat dan voor rozijn? Hemels, zo’n tosti waar de kaas uit druipt. Ok, genoeg over de Tostibar, ga er vooral heen!! 

Woensdag

Meteen om 8 uur stond ik klaar om Lotte af te leveren bij de dierenarts voor haar sterilisatie. Vrijwel alle doorgefokte vrouwelijke konijnen krijgen voor hun 5e levensjaar baarmoederkanker. Behalve dat het naar is om zo te sterven, kost het ook een berg geld voor ons om bij een ziek konijn uit te vinden wat er aan mankeert. De beste manier om dit te voorkomen (en een overpopulatie aan babykonijnen die dan weer in het bos gedumpt worden) is sterilisatie. Dus zo geschiede. Belt een half uur later de dierenarts om te vertellen dat het geen sterilisatie maar een castratie gaat worden. Hakkie chakkie, weg met dat zakkie 🙂 (sorry mannen).

Toen we met Lotte voor het eerst bij de dierenarts kwamen nadat ze in het bos was gevonden, was ze erg jong en was het lastig te zien wat het was. Lotte blijkt geen zij te zijn, maar een hij. Dus ze is inmiddels omgedoopt tot Loki en ligt nu bij te komen van zijn ontmannelijking. Over een paar weken gaat hij op date zodat ze nog happily ever after leven samen. 

Donderdag

Na een bizar drukke werkdag Loki naar een vriendin gebracht die er tijdens mijn vakantie op past. Gelukkig had ik al mijn spullen al een paar dagen klaar staan. In die chaos had ik echt nooit alles in gepakt   en mee genomen waar ik niet zonder had gekunt in de rimboe van Kirgizië. 

Om 19.46 in de trein naar Schiphol. Onderweg de zwemgodin toegevoegd aan het gezelschap. We zagen er allebei niet uit. Ik kreeg al mijn spullen niet in mijn tas waardoor ik een deel aan moest doen om het nog mee te kunnen nemen. Resultaat: bergschoenen op een groene legging, een Australische jurk, een Alpacca trui van de vintage kilo sale en een papieren hoedje. Half Arnhem centraal stond me aan te kijken. En terecht. Zelfs een zwerver is modieuzer. 

Vrijdag

De vlucht naar Moskou ging om 00.15 in de nacht dus tegen de tijd dat we eindelijk in Bishkek waren (hoofdstad van Kirgizië) was ik helemaal kapot. Dat oorlogen ontstaan over religie heb ik nooit begrepen, maar als een oorlog ontstaat vanwege slaapgebrek snap ik dat helemaal. Maar we hebben het gehaald zonder elkaar of anderen te vermoorden (al heb ik wel veel briljante ideeën na al die Netflix afleveringen van Dexter (*seriemoordenaar) ). 

Bij aankomst was het in Bishkek vanwege het tijdsverschil inmiddels 15.00 uur (Nederlandse tijd 11.00 uur). Tot nu toe nog niemand gevonden die iets anders spreekt dan Kirgizisch of Russisch. Bishkek is behoorlijk troosteloos. Van dat oude communistische troosteloos. Nu helpt het ook niet dat het regent. Wat wel helpt door de regen is dat het geen 37 graden is maar een fijne 27 graden. 

Zaterdag

Na 14 uur slaap als twee net ontwaakte marmotten Bishkek verkent. Maar niet voordat onze Airbnb gastvrouw uiensoep voor ons heeft gemaakt als ontbijt (super yagh!). Maar wel lief voor die 9 euro per persoon die we betalen. 

Eerste stop is de Osh Bazaar. Een oneindige serie sluipdoor weggetjes waar geen eind aan komt. Halverweg kwam ik erachter dat de beide zolen van mijn bergschoenen na 12 jaar los zijn gaan laten (schoenen die ik van mijn ouders gekregen toen ik in mijn eentje naar Nieuw Zeeland vertrok dus vreselijk veel jeugdsentiment… snik). En die schoenen zijn onmisbaar voor de trip de bergen in hier in Kirgizië. Nergens in die kilometers grote bazaar natuurlijk bergschoenen te vinden dus dan maar op zoek naar secondenlijm en dan hopen dat ik het daar 11 dagen mee houdt. 
Had ik net secondenlijm gevonden komen we langs de zoveelste tweedehands Koreaanse Kledingwinkel vind ik daar een perfect passend paar bergschoenen. Kostte me wel mijn hele vakantiebudget (lijm plus schoenen samen waren 45 euro). Het leven is hier zo goedkoop dat een buskaartje 1 eurocent is. Dus dan is 45 euro erg duur. Maar anders had ik op mijn slippers moeten paardrijden 🙂 . 

De rest van de dag gevuld met oude communistische zut bekijken. Van grootse pleinen tot beelden van helden en bevrijders, allemaal omringt door ongekend veel groen en parken. 

Zondag

We sliepen in het hotel van de paardrij organisatie. Het hotel zag er prima uit maar ze hadden helaas bedden van beton. Uiteindelijk heb ik na uren wakker gelegen te hebben om 3 uur besloten mijn luchtbed op te blazen om daar op te slapen (kamperen in je hotel kamer…. dus). 

Als echte Hollanders hebben we fietsen gehuurd om een groter stuk van de stad te kunnen zien. 

Beelden van Lenin die in de meeste omliggende ex-Sovjet staten allemaal zijn vernietigd maar hier -misschien om Lenin te pesten- zijn verplaatst waardoor hij nu niet meer naar de toekomst wijst maar naar de Amerikaanse Universiteit. Maar ook Russisch-orthodoxe kerken, bevrijdingspleinen, nog meer mannen op paarden. En natuurlijk sushi als lunch. 

Tot nu toe is Bishkek een ontzettend fijne stad. Bijna geen auto’s. Overal een goede stoep om over te fietsen. Veel parken, groen en fonteinen. En heel veel oude geschiedenis. Wat nog veel vreemder is, is dat iedereen netjes stopt voor je bij een zebrapad en dat eigenlijk niemand oogcontact met je maakt op straat. Helemaal niet wat ik verwachte bij een ex-Rusland. Zo zie je maar weer…. vertrouw nooit op je eigen oordeel. Mocht je ooit eens in de buurt zijn of een stop kunnen maken met de Trans-Mongolie express dan zou ik dat zeker doen. 

Mocht je ze gemist hebben?

Mocht je ze gemist hebben, dan hieronder de linkjes naar de blog van afgelopen week. De komende twee weken komt er even helemaal geen blog online omdat ik simpelweg geen internet of überhaupt bereik met mijn telefoon heb. 

https://mywanderlustdiary.com/2017/08/09/israel-10x-mooiste-bezienswaardigheden/