Review; met mijn eigen groep husky’s door Lapland reizen

Altijd gedroomd van een reis door Lapland maken met je eigen groep huskies? Het Noorderlicht zien, je eigen honden inspannen, alleen door de wildernis van Lapland trekken en rendieren in het wild zien? Klinkt dit aantrekkelijk? Lees dan in deze blog de review over mijn reis met huskies door het meest noordelijke puntje van Fins Lapland.

Goede ideeën

Dit plan vergt enige introductie. Ik zit altijd vol goede ideeën als het op reizen aan komt. Vraag maar aan Maarten 🙂
Wanneer ik naar hem toe kom en zeg “hey, ik heb een goed idee”, rent hij weg terwijl hij “lalalalalalaaaa” schreeuwt met zijn handen over zijn oren.

Grapje natuurlijk. Maar hij is wel af en toe enigszins bedenkelijk over de activiteiten die ik bedenk. Zo ook bij deze husky safari naar Fins Lapland. Want Maarten houdt niet van kou en ook niet van honden, dus het kostte wat moeite om hem te overtuigen van Lapland in combinatie met husky’s, zeker omdat deze activiteit ook honderden euro’s per persoon kostte, maar het was het zo ontzettend waard (ja zelfs Maarten vind dat).

-40 graden is toch niet koud?

We waren eind januari in Lapland. Niet zomaar in Lapland. Ook nog eens een flink stuk boven de poolcirkel en natuurlijk precies toen wij er waren kwam er een koude front langs. Bij aankomst in Helsinki was het -5 graden Celsius. Tegen de tijd dat wij Ivalo (bovenin Fins Lapland) bereikten was het inmiddels -40 graden Celcius. Ik moet toegeven dat ik toen ook wel enigszins begon te twijfelen. Maar goed, er was geen weg terug meer.

Met hoge snelheid een boom op je af zien komen is niet goed

Dus daar stonden we dan bij Kamisak Husky Safari’s tussen de honderden blaffende, hyperactieve huskies. Ingepakt als een mummie, verkleumd van de kou, doodsbang voor de dagen die komen gingen. Maarten en ik waren de enige op deze husky trip richting de grens met Rusland. Dus dat betekende zes honden voor Maarten en zes honden voor mij en verder helemaal niemand. In drie minuten kregen we van de staf van Kamisak Husky Safari uitleg hoe je moet sturen, remmen en wat te doen bij nood. Er ging natuurlijk wel een gids mee. Hij nam op de sneeuwscooter het eten voor ons en de honden mee.

Inmiddels staan de honden als een stel stuiterballen aan hun touw te trekken. De husky-sledes waren vast gemaakt aan een boom, maar ik zou zweren dat ik die boom zag doorbuigen. Even voor jullie beeldvorming; de slee heeft twee latjes. Daar sta je de hele route op. De hele route duurt een uurtje of vijf. De latjes zijn 4 centimeter breed. De rem is een metalen haak die in de sneeuw slaat als je erop staat. Mijn handen waren ingepakt in drie paar handschoenen, waardoor ik praktisch gehandicapt was en nauwelijks genoeg grip had op de metalen rail om me aan vast te houden.

Een medewerker vroeg aan me “Ben je er klaar voor?”. Ik antwoordde “Wat denk je zelf?!? Nee tuurlijk niet. Ik sta op vier centimeter brede latjes met honden die bijna een boom omver trekken”. Ze trok het touw los en binnen een paar honderd meter zat ik op 30 km/uur en kwam de eerste boom op me af. Doodsangsten stond ik uit. Zigzaggend schoot ik tussen alle bomen door, nauwelijks kon ik in de bochten mijn slee rechtop houden. Gelukkig ging de snelheid er bij de eerste heuvel wat uit.

400 calorieën per uur met mijn eigen huskies

Want berg op moet je van je slee springen en ren je met de slee mee. Het is anders te zwaar voor de honden om zowel jou als de slee de heuvel op te slepen. Dus die zorgen die ik had over dat ik het misschien wel koud zou hebben waren volledig onterecht. We hadden het zo warm dat we onze jassen open moesten ritsen om nog wat af te koelen bij inmiddels -43 graden Celsius.

Al dat “mee rennen” met die dikke kleding is behoorlijk vermoeiend. Dus ik dacht “ach ik laat me die berg wel optrekken, dan gaan we misschien niet hard, maar dat maakt niet uit.” Maar als je met je luie reet gewoon op de slee blijft staan, berg op, dan stoppen de huskies met lopen, gaan ze in de sneeuw zitten en kijken ze achterom naar je. En dan voel je je schuldig als je door zes paar ogen met een beschuldigende blik word aangestaard. Blijkbaar werd ik als klaploper gezien en werd ik direct afgestraft voor mijn luie gedrag.

Fantastisch, geweldig, overweldigend; ik kan geen woorden vinden die passen bij dit gevoel.

Alleen op de wereld in Fins Lapland

Het was magisch. Wat een ervaring. Onze twee groepen honden gingen niet even snel dus het grootste gedeelte van de tijd reisde ik alleen met mijn zes honden de wereld over. Over bevroren meren met in de verte een groep rendieren die overstaken, over bergtoppen, door witte bossen en over de kop. Ja, inderdaad. Over de kop. Maarten was de eerste die er na een paar kilometer af lag.

De gids stond met zijn sneeuwscooter niet zo veel verder weg op ons te wachten en kon de honden tegen houden. Want val je eraf, dan gaan de honden er met een lege slee vandoor (tenzij je vloeiend Fins spreekt, want dan kan je ze misschien op je stem laten stoppen). Dus ik kon ook niet van mijn slee af en stond schaapachtig te kijken hoe Maarten probeerde om uit twee meter hoge sneeuw te klimmen als dik Michelin-poppetje. 

En toen waren mijn honden weg

De volgende dag was ik de pineut. Ik kon een scherpe bocht niet halen en de slee ging op zo’n kant. Toen ik me eindelijk uit sneeuw had gewurmd, zag ik in de verte mijn honden rennen met mijn slee. Dus tja, daar stond ik dan. Het was aan het schemeren want de zon zou pas na januari in Lapland weer boven de horizon komen, dus daglicht hadden we nauwelijks. Helemaal alleen in Lapland aan de grens met Rusland bij -43 graden, geen honden, geen gids, geen Maarten, maar waarschijnlijk wel beren die me vanuit de sneeuw observeerden.

Als echte Bear Grylls survivalvrouw ging ik spoorzoekend door de diepe sneeuw van Lapland achter mijn honden aan. Eerst rennend, maar al snel sukkelend want met zo’n pak aan door de diepe sneeuw rennen is echt niet te doen.  Na een kwartiertje lopen zag ik in de verte Maarten staan met twee sledes. Alle honden zaten in de knoop. Maar hij kon niet van zijn slee af, want zodra hij de rem los zou laten, zouden ze er allemaal vandoor gaan. Met mijn drie paar handschoenen heb ik geprobeerd alle honden uit elkaar te halen en we konden er weer vandoor.

Naakt en -43 graden Celcius; Aurora Borealis/Noorderlicht

We sliepen aan het einde van de eerste dag in een houten blokhut in the middle of nowhere van Lapland met uitzicht over de witte bossen en bevroren meren. Al zagen we daar weinig van want het was al donker toen we aankwamen. Nadat we met een bijl ijs hadden gehakt uit het meer om in de sauna water voor de honden en water voor ons eten te ontdooien, waren we eindelijk klaar om lekker voor het haardvuur neer te ploffen.

De wc was maar 200 meter lopen, dus dat was helemaal top natuurlijk met deze kou. Uiteraard was de wc niet verwarmd en niet verlicht. Probeer dat maar eens; naar de wc gaan bij -40 graden Celcius! 

Nadat we de sauna in gebruik hadden genomen, zei de gids ineens dat het Noorderlicht te zien was. Maar ja, in de sauna ben je naakt. Dus dan maar naakt naar buiten. Ik laat het Noorderlicht echt niet aan me voorbij gaan. En het was adembenemend….. voor ongeveer 10 seconden, want van +80 graden naar -43 graden is toch echt iets te veel gevraagd. Hoe cool is dat om (quote mijn vriend) “met je blote pielemoos de Aurora Borealis te zien”?

Deze reis met huskies door Lapland was ronduit fantastisch en staat absoluut in de top drie van beste reizen die ik ooit heb gemaakt. Mocht je ooit de kans krijgen om naar Lapland te gaan, laat dan een meerdaagse husky niet aan je voorbij gaan. Hoe eng, zwaar en koud het ook is, het is zo’n fantastische ervaring die je nooit meer zal vergeten. Oh, en neem een zak geld mee 😉 .

Info en boeken eigen husky tour

Ik was twee dagen en één nacht op pad met huskies door Lapland. Maarten en ik waren de enigen in de groep. We kregen allebei onze eigen slede met zes honden. De tocht is inclusief eten, drinken en overnachting. Destijds betaalde ik 590 euro per persoon. Inmiddels is deze prijs verhoogd naar 720 euro per persoon. De tour die ik maakte is te boeken bij Kamisak Husky Safaris.

Mocht je meer willen lezen over mijn Lapland reis?

Check dan onderstaande blogs.

Lapland; hoe overleef je -43 graden?

Hoe is het om in Lapland in een glazen iglo te overnachten?