Yep, de dag is eindelijk daar. Na jarenlang allerlei gastblogs geschreven te hebben voor verschillende andere bloggers, heb ik vandaag op 1 januari dan toch echt de stap genomen om voor mezelf te beginnen. Zenuwachtig, net als iedereen. Heb ik genoeg inspiratie? Ik reis elke maand en maak onderweg zo veel mee, het zal toch niet gebeuren dat ik niks meer te vertellen heb?
Waarom dan toch voor mezelf beginnen als ik al op zoveel plaatsen gastblog?
Nou, omdat ik bij deze blogs in opdracht blog en ik daar toch mijn ei niet helemaal kwijt kan. Ik vind het zelf heel leuk om met in het dagelijks leven van een ander mee te leven. En dan vooral hun werkende leven, de avonturen die ze beleven op reis, en niet alleen de hoogtepunten, maar ook de dieptepunten. Ik zou zelf graag lezen over hoe mensen hun wereld beleven,wat ze dagelijks mee maken. Meelezen als een soort soapserie.
Nu As The World Turns al jaren afgelopen is mis ik de dagelijkse soap toch wel een beetje. De intriges, het drama, de overweldigende liefde en mooie momenten.
Ik lees genoeg blogs die hele wereldreizen in één blog weten te proppen. Ik vraag me dan altijd af hoe het dagelijks leven er tijdens die wereldreis uit zag. Hoe groot was de heimwee? Hoe saai was die treinreis? Hoe bijzonder was die ontmoeting?
Ik neem jullie graag mee op reis. De reis van mijn leven. Met bijbehorende dieptepunten en hoogtepunten. Want het leven is mooi, maar soms even niet. Ik wil niet dat mensen denken dat mijn leven “Instagram-perfect” is met al die prachtige reizen die ik maak. Op mijn blog vind je de rauwe, pure werkelijkheid. Mijn dagelijkse leven. Uiteraard naast de reisblogs over mooie en vreselijk bestemmingen. Veel leesplezier.
Wendy
Ik kan niet wachten om meer te lezen over jouw rauwe / pure werkelijkheid!